1. Ang Pagpamuhat Sa Dios

Mao kini ang sinugdanan sa tanang butang. Gibuhat sa Dios ang kalibotan ug ang langit, ug ang tanan nga anaa niini sulod sa unom ka adlaw. Pagkahuman sa Dios pagbuhat sa kalibotan, ngitngit pa ug walay sulod, ug wala pay naporma nga bisan unsa. Apan ang Espiritu sa Dios anaa sa ibabaw sa tubig.

Unya miingon ang Dios, “Mahimo ang kahayag!” ug nahimo ang kahayag. Nakita sa Dios nga maayo ang iyang gibuhat ug gitawag niya kini ug “adlaw.” Gilain niya kini gikan sa ngitngit nga ginganlan niya ug “gabii.” Gihimo sa Dios ang kahayag sa unang adlaw sa iyang pagpamuhat.

Sa ikaduhang adlaw sa pagpamuhat sa Dios, nagsulti siya ug nahimo ang langit ibabaw sa kalibotan. Gihimo niya kini pinaagi sa pagbahin sa tubig nga anaa sa ibabaw ug sa tubig nga anaa sa ilalom.

Sa ikatulong adlaw, nagsulti ang Dios ug gibahin niya ang tubig gikan sa mala nga yuta. Gitawag niya ang mala ug “yuta,” unya gitawag niya ang tubig ug “dagat.” Ug nakita sa Dios nga maayo ang iyang gibuhat.

Unya miingon na usab ang Dios, “Motubo sa yuta ang tanang klasi sa mga kahoy ug mga tanom.” Ug nahitabo kini. Ug nakita sa Dios nga maayo ang iyang gibuhat.

Sa ikaupat nga adlaw sa pagpamuhat, misulti ang Dios ug nahimo ang adlaw, bulan, ug ang mga bituon. Gibuhat sa Dios kining tanan aron maghatag ug kahayag sa kalibotan ug matiman-an ang adlaw ug gabii, mga panahon, ug mga tuig. Nakita sa Dios nga maayo ang iyang gihimo.

Sa ikalima nga adlaw, misulti ang Dios ug nahimo ang tanang mananap nga mulangoy sa tubig, ug ang tanang mga langgam. Nakita sa Dios nga maayo kini, ug gipanalanginan niya kini.

Sa ikaunom nga adlaw sa pagpamuhat, miingon ang Dios, “Mahimo ang tanang klasi sa mga mananap!” ug nahimo kining tanan tungod sa gisulti sa Dios. Uban niini ang mga kahayopan sa kaumahan, mga mananap nga mokamang sa yuta, ug mga ihalas nga mga mananap. Ug nakita sa Dios nga maayo ang iyang gibuhat.

Ug miigon ang Dios, “Maghimo kita ug tawo sama sa atong dagway aron mahisama kanato. Sila maoy magdumala sa tibuok kalibotan lakip na ang tanang mga mananap.”

Ug mikuha ang Dios ug lapok, ug gihulma niya kini nga tawo. Gihuypan niya kini aron hatagan ug kinabuhi. Adan ang pangalan niining maong tawo. Gihimoan sa Dios ug tanaman si Adan aron pagapuy-an ug atimanon niya.

Sa taliwala sa maong tanaman, adunay gitanom ang Dios nga duha ka pinasahi nga mga kahoy - ang kahoy sa kinabuhi, ug ang kahoy nga makahatag ug kahibalo kon unsa ang maayo ug daotan. Giingnan sa Dios si Adan nga mahimo niyang kan-on ang tanang bunga sa kahoy sa tanaman, gawas sa bunga sa kahoy nga makahatag ug kahibalo kon unsa ang maayo ug daotan. Kon iya kining pagakan-on, mamatay siya.

Ug miingon ang Dios, “Dili gayod maayo nga mag-inusara ang tawo.” Apan walay nakita ang Dios nga makauban ni Adan gikan sa mga mananap nga iyang nahimo.

Tungod niini, gipakatulog ug maayo sa Dios si Adan. Ug mikuha ang Dios ug usa ka gusok ni Adan, ug gihimo niya kini nga babaye ug gidala ngadto kaniya.

Sa pagkakita ni Adan kaniya, miingon siya, “Sa kataposan nia na gayod ang sama kanako. Pagatawgon siya ug babaye kay gihimo man siya gikan sa lalaki.” Mao kini ang hinungdan nga ang lalaki mobiya sa iyang ginikanan aron mahiusa siya sa iyang asawa.

Gihimo sa Dios ang lalaki ug babaye sama sa iyang dagway. Gipanalanginan ug giingnan niya sila, “Pagsanay kamo ug pun-a ninyo ang tibuok kalibotan.” Nakita sa Dios nga maayo kaayo ang tanan niyang gihimo. Nalipay siya ug maayo sa tanan niyang gihimo. Nahitabo kining tanan sulod sa unom ka adlaw nga pagpamuhat.

Sa ikapito na ka adlaw, nahuman na sa Dios ang iyang buluhaton. Busa mipahulay siya ug gipanalanginan niya ang ikapito nga adlaw ug gihimo niya kining balaan tungod kay mipahulay siya nining adlawa. Ingon niana ang pagpamuhat sa Dios sa kalibotan ug sa langit, ug sa tanan nga anaa niini.

Istorya gikan sa Biblia : Genesis 1-2