۱۲. خروج

اسرائیلیان بسیار خوشحال بودند که مصر را ترک می کردند. آنها دیگر برده نبودند و به سوی سرزمین موعود می رفتند. مصریان هرآنچه که اسرائیلیان طلب کردند، به ایشان بخشیدند. بعضی از اقوام دیگر هم که به خدا ایمان آورده بودند، به همراه آنان مصر را ترک کردند.

خدا ایشان را در روز به وسیلۀ ستونی از ابر و در شب به وسیلۀ ستونی از آتش هدایت می کرد. خدا همیشه در سفر آنها را راهنمایی می کرد. تنها کاری که ایشان باید می کردند، این بود که دنبال او بروند.

بعد از زمان کوتاهی، فرعون و قوم او پشیمان شدند و خواستند دوباره اسرائیلیان را به بردگی خود درآورند. خدا دل فرعون را سخت ساخت تا نشان دهد که تنها او خدای حقیقی است، و مردم بفهمند که یَهُوَه، قویتر از فرعون و خدایان مصر است.

بنابراین فرعون و سپاهیانش اسرائیلیان را تعقیب کردند که دوباره آن ها را بردۀ خود سازند. وقتی اسرائیلیان دیدند که سپاهیان مصر درپی آن ها می آیند، احساس کردند که بین دریای سرخ و سپاهیان فرعون به دام افتاده اند. آنها بسیار ترسیدند و فریاد زدند، “همۀ ما به زودی می میریم! چرا مصر را ترک کردیم؟”

موسی به قوم اسرائیل گفت، “نترسید! خدا امروز برای شما می جنگد.” سپس خدا به موسی فرمود، “به بنی اسرائیل بگو که از میان دریای سرخ بگذرند.”

سپس خدا ستون ابر را حرکت داد و میان بنی اسرائیل و سپاه فرعون گذاشت و سپاهیان مصری دیگر نتوانستند آنها را ببینند.

خدا موسی را امر فرمود که دست خود را بر دریا دراز کند و آب ها را به دو نیم سازد. سپس خدا بادی فرستاد که آب دریا را به چپ و راست راند، بطوریکه راهی در دریا گشوده شد.

بنی اسرائیل درمیان دریا به راهپیمایی خود ادامه دادند، درحالیکه در دو سمت آنها دیواری از آب بود.

سپس خدا ستون ابر را بلند کرد و بیرون آورد، طوری که مصریان بتوانند فرار اسرائیلیان را ببینند. مصریان تصمیم گرفتند که آنان را تعقیب کنند.

بنابراین آن ها به دنبال بنی اسرائیل به داخل دریا رفتند، امّا خدا، مصریان را به وحشت انداخت و کاری کرد که ارّابه هایشان در گل گیر کند. آنها فریاد زدند، “فرار کنید، چون خدا برای اسرائیلیان می جنگد.”

بعد از آنکه بنی اسرائیل به سلامت به آن طرف دریا رسید، خدا به موسی فرمود، “بار دیگر دست خود را به طرف دریا دراز کن.” زمانی که او این کار را کرد، آب بر سر مصریان و ارّابه هایشان فرو ریخت و همۀ آنها در دریا غرق شدند.

وقتی که اسرائیلیان دیدند که همۀ مصریان مرده اند، به خدا اعتماد کردند و باور نمودند که موسی پیامبری از جانب خدا بود.

قوم اسرائیل همچنین با هیجان زیادی شادی کردند، زیرا خدا آنان را از بردگی و مرگ نجات داده بود! حال آنان آزاد بودند که خدا را خدمت کنند. بنی اسرائیل سرودهای زیادی را در وصف آزادی شان سراییدند، و خدا را ستایش کردند که ایشان را از دست لشکر مصریان نجات بخشیده بود.

پس خدا فرمان داد که هرسال، پِسَخ را جشن بگیرند تا به یاد داشته باشند که خدا چگونه آن ها را از بردگی آزاد فرموده و بر مصریان پیروزی بخشیده بود. آنها هرسال با قربانی کردن و خوردن برّه ای به همراه نان فَطیر، جشن می گرفتند.

داستانی برگرفته از کتاب مقدّس: