ഇയ്യോബ്

Chapter 1

അദ്ധ്യായം. 1

¹ ഊസ്ദേശത്ത് ഇയ്യോബ് എന്ന് പേരുള്ള ഒരു പുരുഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു; അവൻ നിഷ്കളങ്കനും നേരുള്ളവനും ദൈവഭക്തനും ദോഷം വിട്ടകലുന്നവനും ആയിരുന്നു. ² അവന് ഏഴ് പുത്രന്മാരും മൂന്ന് പുത്രിമാരും ജനിച്ചു. ³ അവന് ഏഴായിരം (7000) ആടുകളും മൂവായിരം(3000) ഒട്ടകങ്ങളും അഞ്ഞൂറ് ജോടി കാളകളും അഞ്ഞൂറ് പെൺ കഴുതകളുമുള്ള മൃഗസമ്പത്തും വളരെ ദാസന്മാരും ഉണ്ടായിരുന്നു; അങ്ങനെ അവൻ സകലപൂർവ്വ ദേശക്കാരിലും മഹാനായിരുന്നു. ⁴ അവന്റെ പുത്രന്മാർ നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ട ദിവസത്തിൽ അവരവരുടെ വീട്ടിൽ വിരുന്നു കഴിക്കുകയും തങ്ങളോടുകൂടെ ഭക്ഷിച്ചു പാനം ചെയ്യുവാൻ തങ്ങളുടെ മൂന്നു സഹോദരിമാരെയും ആളയച്ച് വിളിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക പതിവായിരുന്നു. ⁵ എന്നാൽ വിരുന്നുനാളുകൾ കഴിയുമ്പോൾ ഇയ്യോബ്: “എന്റെ പുത്രന്മാർ പാപം ചെയ്ത് ദൈവത്തെ ഹൃദയംകൊണ്ട് ത്യജിച്ചുപോയിരിക്കും” എന്ന് പറഞ്ഞ് ആളയച്ച് അവരെ വരുത്തി ശുദ്ധീകരിക്കുകയും അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് അവരുടെ എണ്ണമനുസരിച്ച് ഹോമയാഗങ്ങളെ അർപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇങ്ങനെ ഇയ്യോബ് എല്ലായ്പോഴും ചെയ്തുപോന്നു.

⁶ ഒരു ദിവസം ദൈവപുത്രന്മാർ യഹോവയുടെ സന്നിധിയിൽ നിൽക്കുവാൻ ചെന്നു; അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ സാത്താനും ചെന്നു. ⁷ യഹോവ സാത്താനോട്: “നീ എവിടെനിന്ന് വരുന്നു” എന്ന് ചോദിച്ചതിന് സാത്താൻ യഹോവയോട്: “ഞാൻ ഭൂമി മുഴുവനും ചുറ്റി സഞ്ചരിച്ചിട്ട് വരുന്നു” എന്നുത്തരം പറഞ്ഞു. ⁸ യഹോവ സാത്താനോട്: “എന്റെ ദാസനായ ഇയ്യോബിന്മേൽ നീ ^[1] ദൃഷ്ടിവച്ചുവോ? അവനെപ്പോലെ നിഷ്കളങ്കനും നേരുള്ളവനും ദൈവഭക്തനും ദോഷം വിട്ടകലുന്നവനും ഭൂമിയിൽ ആരും ഇല്ലല്ലോ” എന്ന് അരുളിച്ചെയ്തു. ⁹ അതിന് സാത്താൻ യഹോവയോട്: “ ഇയ്യോബ് ദൈവഭക്തനായിരിക്കുന്നത് വെറുതെയല്ല? ¹⁰ അങ്ങ് അവനും അവന്റെ വീടിനും അവനുള്ള സകലത്തിനും ചുറ്റും വേലികെട്ടീട്ടല്ലയോ? അങ്ങ് അവന്റെ പ്രവൃത്തിയെ അനുഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്നു; അവന്റെ മൃഗസമ്പത്ത് ദേശത്ത് പെരുകിയിരിക്കുന്നു. ¹¹ തൃക്കൈ നീട്ടി അവനുള്ളതൊക്കെയും ഒന്നു തൊടുക; അവൻ അങ്ങയെ മുഖത്ത് നോക്കി ത്യജിച്ചുപറയും” എന്ന് ഉത്തരം പറഞ്ഞു. ¹² ദൈവം സാത്താനോട്: “ഇതാ, അവനുള്ളതൊക്കെയും നിന്റെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്നു; അവന്റെ മേൽ മാത്രം കയ്യേറ്റം ചെയ്യരുത്” എന്ന് കല്പിച്ചു. അങ്ങനെ സാത്താൻ യഹോവയുടെ സന്നിധി വിട്ട് പുറപ്പെട്ടുപോയി.

¹³ ഒരു ദിവസം ഇയ്യോബിന്റെ പുത്രന്മാരും പുത്രിമാരും മൂത്ത ജ്യേഷ്ഠന്റെ വീട്ടിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും വീഞ്ഞ് കുടിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ¹⁴ ഒരു ദൂതൻ അവന്റെ അടുക്കൽ വന്ന് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങൾ കാളകളെ പൂട്ടുകയും പെൺകഴുതകൾ അരികെ മേഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കയും ആയിരുന്നു; ¹⁵ പെട്ടെന്ന് ശെബായർ വന്ന് അവയെ പിടിച്ചു കൊണ്ടുപോവുകയും വേലക്കാരെ വാളാൽ വെട്ടിക്കൊല്ലുകയും ചെയ്തു; ഈ വിവരം നിന്നെ അറിയിക്കുവാൻ ഞാൻ ഒരുവൻ മാത്രം രക്ഷപ്പെട്ടു” എന്നു പറഞ്ഞു. ¹⁶ അവൻ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ വേറൊരാൾ വന്നു; “ദൈവത്തിന്റെ തീ ആകാശത്തുനിന്ന് വീണുകത്തി, ആടുകളും വേലക്കാരും അതിന് ഇരയായിപ്പോയി; വിവരം നിന്നെ അറിയിക്കുവാൻ ഞാൻ ഒരുവൻ മാത്രം രക്ഷപ്പെട്ടു” എന്ന് പറഞ്ഞു. ¹⁷ അവൻ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മറ്റൊരുവൻ വന്നുപറഞ്ഞു: “പെട്ടെന്ന് കല്ദയർ മൂന്നു കൂട്ടമായി വന്ന് ഒട്ടകങ്ങളെ പിടിച്ചു കൊണ്ടുപോകുകയും വേലക്കാരെ വാളാൽ വെട്ടിക്കൊല്ലുകയും ചെയ്തു; വിവരം നിന്നെ അറിയിക്കുവാൻ ഞാൻ ഒരുവൻ മാത്രം രക്ഷപ്പെട്ടു” എന്ന് പറഞ്ഞു. ¹⁸ അവൻ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ മറ്റൊരുവൻ വന്നു;“ നിന്റെ പുത്രന്മാരും പുത്രിമാരും മൂത്ത ജ്യേഷ്ഠന്റെ വീട്ടിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും വീഞ്ഞു കുടിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. ¹⁹ പെട്ടെന്ന് മരുഭൂമിയിൽനിന്ന് ഒരു കൊടുങ്കാറ്റു വന്ന് വീടിന്റെ നാലു മൂലയ്ക്കും അടിച്ചു: അത് യൗവ്വനക്കാരുടെമേൽ വീണു; അവർ മരിച്ചുപോയി; വിവരം നിന്നെ അറിയിക്കുവാൻ ഞാനൊരുവൻ മാത്രം രക്ഷപ്പെട്ടു” എന്ന് പറഞ്ഞു. ²⁰ അപ്പോൾ ഇയ്യോബ് എഴുന്നേറ്റ് വസ്ത്രം കീറി തല ക്ഷൗരം ചെയ്ത് സാഷ്ടാംഗം വീണ് നമസ്കരിച്ചു: ²¹ “നഗ്നനായി ഞാൻ എന്റെ അമ്മയുടെ ഗർഭത്തിൽനിന്ന് പുറപ്പെട്ടുവന്നു, നഗ്നനായി തന്നെ മടങ്ങിപ്പോകും, യഹോവ തന്നു, യഹോവ എടുത്തു, യഹോവയുടെ നാമം വാഴ്ത്തപ്പെടുമാറാകട്ടെ” എന്നു പറഞ്ഞു. ²² ഇതിലൊന്നിലും ഇയ്യോബ് പാപം ചെയ്യുകയോ ദൈവത്തിന് ഭോഷത്തം ആരോപിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല.

Chapter 2

അദ്ധ്യായം. 2

¹ പിന്നെയും ഒരു ദിവസം ദൈവപുത്രന്മാർ യഹോവയുടെ സന്നിധിയിൽ നില്ക്കുവാൻ ചെന്നു; സാത്താനും അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ യഹോവയുടെ സന്നിധിയിൽ നില്ക്കുവാൻ ചെന്നു. ² യഹോവ സാത്താനോട്: “നീ എവിടെനിന്ന് വരുന്നു” എന്ന് ചോദിച്ചതിന് സാത്താൻ യഹോവയോട്: “ഞാൻ ഭൂമിയിൽ മുഴുവൻ ചുറ്റി സഞ്ചരിച്ചിട്ടു വരുന്നു” എന്നുത്തരം പറഞ്ഞു. ³ യഹോവ സാത്താനോട്: “എന്റെ ദാസനായ ഇയ്യോബിന്റെമേൽ നീ ദൃഷ്ടിവച്ചുവോ? അവനെപ്പോലെ നിഷ്കളങ്കനും നേരുള്ളവനും ദൈവഭക്തനും ദോഷം വിട്ടകലുന്നവനും ഭൂമിയിൽ ആരും ഇല്ലല്ലോ; അവൻ തന്റെ ഭക്തിമുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു; വെറുതെ അവനെ നശിപ്പിക്കേണ്ടതിന് നീ എന്നെ സമ്മതിപ്പിച്ചു” എന്ന് അരുളിച്ചെയ്തു. ⁴ സാത്താൻ യഹോവയോട്: “ത്വക്കിന് പകരം ത്വക്ക്; മനുഷ്യൻ തനിക്കുള്ള സകലവും തന്റെ ജീവന് പകരം നൽകും. ⁵ അങ്ങയുടെ കൈ നീട്ടി അവന്റെ അസ്ഥിയും മാംസവും ഒന്നു തൊടുക; അവൻ അങ്ങയെ മുഖത്ത് നോക്കി ത്യജിച്ചുപറയും” എന്നുത്തരം പറഞ്ഞു. ⁶ യഹോവ സാത്താനോട്: “ഇതാ, അവൻ നിന്റെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്നു; അവന്റെ പ്രാണനെ മാത്രം തൊടരുത്” എന്ന് കല്പിച്ചു. ⁷ അങ്ങനെ സാത്താൻ യഹോവയുടെ സന്നിധിയിൽ നിന്ന് പോയി. ഇയ്യോബിന്റെ ഉള്ളങ്കാൽമുതൽ നെറുകവരെ വല്ലാത്ത പരുക്കളാൽ ബാധിച്ചു. ⁸ അവൻ ഒരു ഓട്ടിൻകഷണം എടുത്ത് തന്നെത്താൻ ചുരണ്ടിക്കൊണ്ട് ചാരത്തിൽ ഇരുന്നു. ⁹ അവന്റെ ഭാര്യ അവനോട്: “നീ ഇനിയും നിന്റെ ഭക്തിയിൽ ഉറച്ചുനില്ക്കുന്നുവോ? ദൈവത്തെ ത്യജിച്ചുപറഞ്ഞ് മരിക്കുക” എന്ന് പറഞ്ഞു. ¹⁰ അവൻ അവളോട്: “ഒരു വിഡ്ഢി സംസാരിക്കുന്നതുപോലെ നീ സംസാരിക്കുന്നു; നാം ദൈവത്തിന്റെ കയ്യിൽനിന്ന് നന്മ കൈക്കൊള്ളുന്നു; തിന്മയും കൈക്കൊള്ളരുതോ” എന്ന് പറഞ്ഞു. ഇതിൽ ഒന്നിലും ഇയ്യോബ് അധരങ്ങളാൽ പാപം ചെയ്തില്ല.

¹¹ അതിനുശേഷം തേമാന്യനായ എലീഫസ്, ശൂഹ്യനായ ബിൽദാദ്, നയമാത്യനായ സോഫർ എന്നിങ്ങനെ ഇയ്യോബിന്റെ മൂന്ന് സ്നേഹിതന്മാർ ഈ അനർത്ഥമൊക്കെയും അവന് ഭവിച്ചത് കേട്ടപ്പോൾ അവർ അവരുടെ സ്ഥലത്തുനിന്ന് പുറപ്പെട്ട് അവനോട് സഹതപിക്കുവാനും അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുവാനും പോകണമെന്ന് തമ്മിൽ പറഞ്ഞ് ഒത്തുചേർന്നു. ¹² അവർ അകലെവച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ അവനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല; അവർ ഉറക്കെ കരഞ്ഞ് വസ്ത്രം കീറി പൊടി വാരി മേലോട്ട് തലയിൽ വിതറി. ¹³ അവന്റെ വ്യസനം അതികഠിനമെന്ന് കണ്ടിട്ട് അവർ ആരും ഒരു വാക്കും മിണ്ടാതെ ഏഴ് രാവും പകലും അവനോടുകൂടി നിലത്തിരുന്നു.

Chapter 3

അദ്ധ്യായം. 3

¹ അതിനുശേഷം ഇയ്യോബ് വായ് തുറന്ന് തന്റെ ജന്മദിവസത്തെ ശപിച്ചു. ² ഇയ്യോബ് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു:

     ³ “ഞാൻ ജനിച്ച ദിവസവും

     ഒരു ആൺ ഉല്പാദിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞ രാത്രിയും നശിച്ചുപോകട്ടെ.

     ⁴ ആ ദിവസം ഇരുണ്ടുപോകട്ടെ;

     മുകളിൽനിന്ന് ദൈവം അതിനെ കടാക്ഷിക്കാതിരിക്കട്ടെ;

     പ്രകാശം അതിന്മേൽ ശോഭിക്കാതിരിക്കട്ടെ.

     ⁵ ഇരുളും അന്ധതമസ്സും അതിനെ സ്വാധീനമാക്കട്ടെ;

     ഒരു മേഘം അതിന്മേൽ ആവരണം ചെയ്യട്ടെ;

     പകലിനെ ഇരുട്ടാക്കുന്നതൊക്കെയും അതിനെ പേടിപ്പിക്കട്ടെ.

     ⁶ ആ രാത്രിയെ കൂരിരുൾ പിടിക്കട്ടെ;

     അത് വർഷത്തിന്റെ ദിവസങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ സന്തോഷിക്കരുത്;

     മാസങ്ങളുടെ എണ്ണത്തിൽ വരുകയും അരുത്.

     ⁷ അതേ, ആ രാത്രി മച്ചിയായിരിക്കട്ടെ;

     ഉല്ലാസഘോഷം അതിലുണ്ടാകരുത്.

     ⁸ മഹാസർപ്പത്തെ ഇളക്കുവാൻ സമർത്ഥരായവർ

     ആ ദിവസത്തെ ശപിക്കട്ടെ.

     ⁹ അതിന്റെ സന്ധ്യാനക്ഷത്രങ്ങൾ ഇരുണ്ടു പോകട്ടെ;

     അത് വെളിച്ചത്തിന് കാത്തിരുന്നു കിട്ടാതെ പോകട്ടെ;

     അത് ഉഷസ്സിന്റെ കണ്ണിമ ഒരിക്കലും കാണരുത്.

     ¹⁰ അത് എന്റെ അമ്മയുടെ ഗർഭപാത്രം അടച്ചില്ലല്ലോ;

     എന്റെ കണ്മുമ്പിൽ നിന്ന് കഷ്ടം മറച്ചില്ലല്ലോ.

     ¹¹ ഞാൻ ഗർഭപാത്രത്തിൽവച്ച് മരിക്കാഞ്ഞതെന്ത്?

     ഉദരത്തിൽനിന്ന് പുറപ്പെട്ടപ്പോൾ തന്നെ പ്രാണൻ പോകാതിരുന്നതെന്ത്?

     ¹² മുഴങ്കാൽ എന്നെ സ്വീകരിച്ചത് എന്തിന്?

     എനിക്കു കുടിക്കുവാൻ മുല ഉണ്ടായിരുന്നതെന്തിന്?

     ¹³ ഞാൻ ഇപ്പോൾ കിടന്ന് വിശ്രമിക്കുമായിരുന്നു;

     ഞാൻ ഉറങ്ങി വിശ്രാന്തി പ്രാപിക്കുമായിരുന്നു.

     ¹⁴ തങ്ങൾക്ക് ഏകാന്തനിവാസങ്ങൾ പണിത

     ഭൂരാജാക്കന്മാരോടും മന്ത്രിമാരോടും

     അഥവാ, ¹⁵ കനകസമ്പന്നരായി സ്വഭവനങ്ങൾ വെള്ളികൊണ്ട് നിറച്ചുവച്ച പ്രഭുക്കന്മാരോടും കൂടെ തന്നേ.

     ¹⁶ അല്ലെങ്കിൽ, ഗർഭം അലസിപ്പോയിട്ട് കുഴിച്ചിട്ട പിണ്ഡംപോലെയും

     വെളിച്ചം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത പിള്ളകളെപ്പോലെയും ഞാൻ ഇല്ലാതെ പോകുമായിരുന്നു.

     ¹⁷ അവിടെ ദുർജ്ജനം ഉപദ്രവിക്കാതെയിരിക്കുന്നു;

     അവിടെ ക്ഷീണിച്ചു പോയവർ വിശ്രമിക്കുന്നു.

     ¹⁸ അവിടെ തടവുകാർ ഒരുപോലെ സുഖമായിരിക്കുന്നു;

     പീഡകന്റെ ശബ്ദം അവർ കേൾക്കാതിരിക്കുന്നു.

     ¹⁹ ചെറിയവനും വലിയവനും അവിടെ ഒരുപോലെ;

     ദാസന് യജമാനന്റെ കീഴിൽനിന്ന് വിടുതൽ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു.

     ²⁰ അരിഷ്ടന് പ്രകാശവും

     ദുഃഖിതന്മാർക്ക് ജീവനും കൊടുക്കുന്നതെന്തിന്?

     ²¹ അവർ മരണത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു,

     അത് വരുന്നില്ലതാനും;

     നിധിക്കായി കുഴിക്കുന്നതിലുമധികം അവർ അതിനായി കുഴിക്കുന്നു.

     ²² അവർ ശവക്കുഴി കണ്ടാൽ സന്തോഷിച്ചു ഘോഷിച്ചുല്ലസിക്കും

     ²³ വഴി മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പുരുഷനും

     ദൈവം നിരോധിച്ചിരിക്കുന്നവനും ജീവനെ കൊടുക്കുന്നതെന്തിന്?

     ²⁴ ഭക്ഷണത്തിന് മുമ്പ് എനിക്ക് നെടുവീർപ്പ് വരുന്നു;

     എന്റെ ഞരക്കം വെള്ളംപോലെ ഒഴുകുന്നു.

     ²⁵ ഞാൻ പേടിച്ചത് തന്നെ എനിക്ക് നേരിട്ടു;

     ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നത് എനിക്ക് ഭവിച്ചു.

     ²⁶ ഞാൻ സ്വസ്ഥനായില്ല, വിശ്രമിച്ചില്ല, ആശ്വസിച്ചതുമില്ല;

     പിന്നെയും അതിവേദന എടുക്കുന്നു.”

Chapter 4

അദ്ധ്യായം.4

¹ അതിന് തേമാന്യനായ എലീഫസ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “നിന്നോട് സംസാരിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചാൽ നീ ദുഃഖിക്കുമോ?

     എന്നാലും പറയാതിരിക്കുവാൻ ആർക്ക് കഴിയും?

     ³ നീ പലരെയും ഉപദേശിച്ച്

     തളർന്ന കൈകളെ ശക്തീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ⁴ വീഴുന്നവർക്ക് നിന്റെ വാക്ക് താങ്ങായി

     കുഴയുന്ന മുഴങ്കാലുള്ളവരെ നീ ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ⁵ എന്നാൽ ഇപ്പോൾ നിനക്കത് സംഭവിക്കുമ്പോൾ നീ വിഷാദിക്കുന്നു;

     നിന്നെ അത് അലട്ടുന്നു; നീ ഭ്രമിച്ചുപോകുന്നു.

     ⁶ നിന്റെ ഭക്തി നിന്റെ ആശ്രയമല്ലയോ?

     നിന്റെ നടപ്പിന്റെ നിർമ്മലത നിന്റെ പ്രത്യാശയല്ലയോ?

     ⁷ ഓർത്തു നോക്കുക: നിർദ്ദോഷിയായി നശിച്ചവൻ ആര്?

     നേരുള്ളവർ എവിടെയാണ് നശിച്ചിട്ടുള്ളത്?

     ⁸ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളത് അന്യായം

     ഉഴുത് കഷ്ടത വിതയ്ക്കുന്നവർ അതുതന്നെ കൊയ്യുന്നു.

     ⁹ ദൈവത്തിന്റെ ശ്വാസത്താൽ അവർ നശിക്കുന്നു;

     അവന്റെ കോപത്താൽ അവർ മുടിഞ്ഞുപോകുന്നു.

     ¹⁰ സിംഹത്തിന്റെ ഗർജ്ജനവും ക്രൂരസിംഹത്തിന്റെ നാദവും

     ബാലസിംഹങ്ങളുടെ പല്ലുകളും അറ്റുപോയി.

     ¹¹ സിംഹം ഇര കിട്ടാത്തതിനാൽ നശിക്കുന്നു;

     സിംഹിയുടെ കുട്ടികൾ ചിതറിപ്പോകുന്നു;

     ¹² എന്റെ അടുക്കൽ ഒരു രഹസ്യവചനം എത്തി;

     അതിന്റെ മന്ദസ്വരം എന്റെ ചെവിയിൽ കടന്നു.

     ¹³ മനുഷ്യർക്ക് ഗാഢനിദ്ര പിടിക്കുമ്പോൾ

     രാത്രിദർശനങ്ങളാലുള്ള മനോഭാവനകളിൽ

     ഭയവും നടുക്കവും എന്നെ പിടിച്ചു.

     ¹⁴ എന്റെ അസ്ഥികൾ കുലുങ്ങിപ്പോയി.

     ¹⁵ ഒരാത്മാവ് എന്റെ മുഖത്തിനെതിരെ കടന്ന്

     എന്റെ ദേഹത്തിന് രോമഹർഷം ഭവിച്ചു.

     ¹⁶ ഒരു പ്രതിമ എന്റെ കണ്ണിനെതിരെ നിന്നു;

     എങ്കിലും അതിന്റെ രൂപം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല;

     മന്ദമായൊരു സ്വരം ഞാൻ കേട്ടത്:

     ¹⁷ മർത്യൻ ദൈവത്തിലും നീതിമാൻ ആകുമോ?

     നരൻ സ്രഷ്ടാവിലും നിർമ്മലനാകുമോ?

     ¹⁸ ഇതാ, സ്വദാസന്മാരിലും അവന് വിശ്വാസമില്ല;

     തന്റെ ദൂതന്മാരിലും അവൻ കുറ്റം ആരോപിക്കുന്നു.

     ¹⁹ പൊടിയിൽനിന്നുത്ഭവിച്ചു മൺപുരകളിൽ വസിച്ച്

     പുഴുപോലെ ചതഞ്ഞുപോകുന്നവരിൽ എത്ര അധികം!

     ²⁰ ഉഷസ്സിനും സന്ധ്യക്കും മദ്ധ്യേ അവർ തകർന്നുപോകുന്നു;

     ആരും ഗണ്യമാക്കാതെ അവർ എന്നേക്കും നശിക്കുന്നു.

     ²¹ അവരുടെ കൂടാരത്തിന്റെ കയറ് അറ്റുപോയിട്ട്

     അവർ ജ്ഞാനഹീനരായി മരിക്കുന്നില്ലയോ

Chapter 5

അദ്ധ്യായം.5

¹ വിളിച്ചുനോക്കുക; ആരെങ്കിലും നിനക്ക് ഉത്തരം നൽകുന്നുണ്ടോ?

     നീ വിശുദ്ധന്മാരിൽ ആരെ ശരണം പ്രാപിക്കും?

     ² നീരസം ഭോഷനെ കൊല്ലുന്നു;

     അസൂയ മൂഢനെ കൊല്ലുന്നു.

     ³ മൂഢൻ വേരുപിടിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു

     ക്ഷണത്തിൽ അവന്റെ പാർപ്പിടത്തെ ഞാൻ ശപിച്ചു.

     ⁴ അവന്റെ മക്കൾ രക്ഷയോട് അകന്നിരിക്കുന്നു;

     അവർ രക്ഷകനില്ലാതെ വാതില്ക്കൽവച്ച് തകർന്നുപോകുന്നു.

     ⁵ അവന്റെ വിളവ് വിശപ്പുള്ളവൻ തിന്നുകളയും;

     മുള്ളുകളിൽനിന്നും അതിനെ പറിച്ചെടുക്കും;

     അവരുടെ സമ്പത്ത് ദാഹമുള്ളവർ വിഴുങ്ങുന്നു.

     ⁶ അനർത്ഥം ഉത്ഭവിക്കുന്നത് പൂഴിയിൽനിന്നല്ല;

     കഷ്ടത മുളയ്ക്കുന്നത് നിലത്തുനിന്നുമല്ല;

     ⁷ തീപ്പൊരി ഉയരത്തിൽ പറക്കുന്നതുപോലെ

     മനുഷ്യൻ കഷ്ടതയ്ക്കായി ജനിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ⁸ ഞാനോ ദൈവത്തിലേക്കു നോക്കുമായിരുന്നു;

     എന്റെ കാര്യം ദൈവത്തിൽ ഏല്പിക്കുമായിരുന്നു;

     ⁹ അവിടുന്ന് ആരാഞ്ഞുകൂടാത്ത വൻകാര്യങ്ങളും

     അസംഖ്യമായ അത്ഭുതങ്ങളും ചെയ്യുന്നു.

     ¹⁰ അവിടുന്ന് ഭൂമിയിൽ മഴപെയ്യിക്കുന്നു;

     വയലുകളിലേക്കു വെള്ളം ഒഴുക്കുന്നു.

     ¹¹ അവിടുന്ന് താണവരെ ഉയർത്തുന്നു;

     ദുഃഖിക്കുന്നവരെ രക്ഷയിലേക്കു കയറ്റുന്നു.

     ¹² അവിടുന്ന് ഉപായികളുടെ സൂത്രങ്ങളെ അബദ്ധമാക്കുന്നു;

     അവരുടെ കൈകൾ കാര്യം സാധിപ്പിക്കുകയുമില്ല.

     ¹³ അവിടുന്ന് ജ്ഞാനികളെ അവരുടെ കൗശലത്തിൽ പിടിക്കുന്നു;

     വക്രബുദ്ധികളുടെ ആലോചന മറിഞ്ഞുപോകുന്നു. ¹⁴ പകൽസമയത്ത് അവർക്ക് ഇരുൾ അനുഭവപ്പെടുന്നു;

     ഉച്ചസമയത്ത് അവർ രാത്രിയിലെന്നപോലെ തപ്പിനടക്കുന്നു. ¹⁵ അവിടുന്ന് ദരിദ്രനെ അവരുടെ വായെന്ന വാളിൽനിന്നും

     ബലവാന്റെ കയ്യിൽനിന്നും രക്ഷിക്കുന്നു.

     ¹⁶ അങ്ങനെ എളിയവന് പ്രത്യാശയുണ്ട്;

     നീതികെട്ടവനോ വായ് പൊത്തുന്നു.

     ¹⁷ ദൈവം ശാസിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ ഭാഗ്യവാൻ;

     സർവ്വശക്തന്റെ ശിക്ഷ നീ നിരസിക്കരുത്.

     ¹⁸ അവിടുന്ന് മുറിവേല്പിക്കുകയും മുറിവ് കെട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു;

     അവിടുന്ന് ചതയ്ക്കുകയും തൃക്കൈ സൗഖ്യമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

     ¹⁹ ആറ് കഷ്ടത്തിൽനിന്ന് അവിടുന്ന് നിന്നെ വിടുവിക്കും;

     ഏഴാമത്തേതിലും തിന്മ നിന്നെ തൊടുകയില്ല.

     ²⁰ ക്ഷാമകാലത്ത് അവിടുന്ന് നിന്നെ മരണത്തിൽനിന്നും

     യുദ്ധത്തിൽ വാളിന്റെ വെട്ടിൽനിന്നും വിടുവിക്കും.

     ²¹ നാവെന്ന ചമ്മട്ടിക്ക് നീ മറഞ്ഞിരിക്കും;

     നാശം വരുമ്പോൾ നീ ഭയപ്പെടുകയില്ല.

     ²² നാശത്തിലും ക്ഷാമത്തിലും നീ ചിരിക്കും;

     കാട്ടുമൃഗങ്ങളെ നീ പേടിക്കുകയില്ല. ²³ വയലിലെ കല്ലുകളോട് നിനക്ക് സഖ്യതയുണ്ടാകും;

     കാട്ടിലെ മൃഗങ്ങൾ നിന്നോട് ഇണങ്ങിയിരിക്കും.

     ²⁴ നിന്റെ കൂടാരം സുരക്ഷിതം എന്ന് നീ അറിയും;

     നിന്റെ ആട്ടിൻപറ്റത്തെ നീ പരിശോധിക്കും.അവയിൽ ഒന്നും നഷ്ടപ്പെട്ടതായി കാണുകയില്ല.

     ²⁵ നിന്റെ സന്താനം അസംഖ്യമെന്നും

     നിന്റെ പ്രജ നിലത്തെ പുല്ലുപോലെയെന്നും നീ അറിയും.

     ²⁶ തക്ക സമയത്ത് കറ്റക്കൂമ്പാരം അടുക്കിവയ്ക്കുന്നതുപോലെ

     നീ പൂർണ്ണവാർദ്ധക്യത്തിൽ കല്ലറയിൽ കടക്കും.

     ²⁷ ഞങ്ങൾ അത് അന്വേഷിച്ചുനോക്കി,

     അത് അങ്ങനെതന്നെ ആകുന്നു; നീ അത് കേട്ട് ഗ്രഹിച്ചുകൊള്ളുക.

Chapter 6

അദ്ധ്യായം.6

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്: ² “അയ്യോ എന്റെ വ്യസനം ഒന്നു തൂക്കിനോക്കിയെങ്കിൽ!

     എന്റെ വിപത്ത് സ്വരൂപിച്ച് ^[1] തുലാസിൽ വച്ചെങ്കിൽ!

     ³ അത് കടല്പുറത്തെ മണലിനേക്കാൾ ഭാരമേറിയതായിരിക്കും.

     അതുകൊണ്ട് എന്റെ വാക്ക് തെറ്റിപ്പോകുന്നു.

     ⁴ സർവ്വശക്തന്റെ അസ്ത്രങ്ങൾ എന്നിൽ തറച്ചിരിക്കുന്നു;

     അവയുടെ വിഷം എന്റെ ആത്മാവ് കുടിക്കുന്നു;

     ദൈവത്തിന്റെ ഭയങ്കരത എനിക്കെതിരെ അണിനിരന്നിരിക്കുന്നു.

     ⁵ പുല്ലുള്ളപ്പോൾ കാട്ടുകഴുത കരയുമോ?

     തീറ്റി തിന്നുമ്പോൾ കാള മുക്കുറയിടുമോ?

     ⁶ രുചിയില്ലാത്തത് ഉപ്പുകൂടാതെ തിന്നാമോ?

     മുട്ടയുടെ വെള്ളയ്ക്ക് രുചിയുണ്ടോ?

     ⁷ തൊടുവാൻ എനിയ്ക്ക് വെറുപ്പ് തോന്നുന്നത്

     എനിയ്ക്ക് അറപ്പുള്ള ഭക്ഷണമായിരിക്കുന്നു.

     ⁸ അയ്യോ, എന്റെ അപേക്ഷ സാധിച്ചെങ്കിൽ!

     എന്റെ വാഞ്ഛ ദൈവം എനിയ്ക്ക് നല്കിയെങ്കിൽ!

     ⁹ എന്നെ തകർക്കുവാൻ ദൈവം പ്രസാദിച്ചെങ്കിൽ!

     തൃക്കൈ നീട്ടി എന്നെ ഖണ്ഡിച്ചുകളഞ്ഞെങ്കിൽ! ¹⁰ അങ്ങനെ എനിയ്ക്ക് ആശ്വാസം ലഭിക്കുമായിരുന്നു;

     കനിവറ്റ വേദനയിൽ ഞാൻ ഉല്ലസിക്കുമായിരുന്നു.

     പരിശുദ്ധന്റെ വചനങ്ങളെ ഞാൻ നിഷേധിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ;

     ¹¹ ഞാൻ കാത്തിരിക്കേണ്ടതിന് എനിക്ക് എന്ത് ശക്തി ?

     ദീർഘക്ഷമ കാണിക്കേണ്ടതിന് എന്റെ അന്തം എന്ത്?

     ¹² എന്റെ ബലം കല്ലിന്റെ ബലമോ?

     എന്റെ മാംസം താമ്രമാകുന്നുവോ?

     ¹³ ഞാൻ കേവലം തുണയില്ലാത്തവനല്ലയോ?

     രക്ഷ എന്നെ വിട്ടുപോയില്ലയോ?

     ¹⁴ ദുഃഖിതനോട് സ്നേഹിതൻ ദയ കാണിക്കേണ്ടതാകുന്നു;

     അല്ലെങ്കിൽ അവൻ സർവ്വശക്തന്റെ ഭയം ത്യജിക്കും.

     ¹⁵ എന്റെ സഹോദരന്മാർ ഒരു തോടുപോലെ എന്നെ ചതിച്ചു;

     വറ്റിപ്പോകുന്ന തോടുകളുടെ ശാഖപോലെ തന്നെ.

     ¹⁶ നീർക്കട്ടകൊണ്ട് അവ കലങ്ങിപ്പോകുന്നു;

     ഹിമം അവയിൽ ഉരുകി കാണാതെപോകുന്നു.

     ¹⁷ ചൂടുപിടിക്കുന്നേരം അവ വറ്റിപ്പോകുന്നു;

     ഉഷ്ണം ആകുമ്പോൾ അവ അവിടെനിന്ന് പൊയ്പോകുന്നു.

     ¹⁸ കച്ചവടസംഘങ്ങൾ വഴി വിട്ടുതിരിഞ്ഞു ചെല്ലുന്നു;

     അവ മരുഭൂമിയിൽ ചെന്ന് നശിച്ചുപോകുന്നു.

     ¹⁹ തേമയുടെ കച്ചവടസംഘങ്ങൾ തിരിഞ്ഞുനോക്കുന്നു;

     ശെബയുടെ യാത്രാഗണം അവയ്ക്കായി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

     ²⁰ പ്രതീക്ഷിച്ചതുകൊണ്ട് അവർ ലജ്ജിക്കുന്നു;

     അവിടംവരെ ചെന്ന് നാണിച്ചു പോകുന്നു.

     ²¹ നിങ്ങളും ഇപ്പോൾ അതുപോലെ ആയി

     വിപത്ത് കണ്ടിട്ട് നിങ്ങൾ പേടിക്കുന്നു.

     ²² എനിയ്ക്ക് കൊണ്ടുവന്നു തരുവിൻ;

     നിങ്ങളുടെ സമ്പത്തിൽനിന്ന് എനിക്കുവേണ്ടി കൈക്കൂലി കൊടുക്കുവിൻ;

     ²³ വൈരിയുടെ കയ്യിൽനിന്ന് എന്നെ വിടുവിക്കുവിൻ;

     നിഷ്ഠൂരന്മാരുടെ കയ്യിൽനിന്ന് എന്നെ

     വീണ്ടെടുക്കുവിൻ എന്നിങ്ങനെ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?

     ²⁴ എന്നെ ഉപദേശിക്കുവിൻ; ഞാൻ മിണ്ടാതെയിരിക്കാം;

     ഏതിൽ തെറ്റിപ്പോയെന്ന് എനിയ്ക്ക് ബോധം വരുത്തുവിൻ.

     ²⁵ നേരുള്ള വാക്കുകൾക്ക് എത്ര ബലം!

     നിങ്ങളുടെ ശാസനയ്ക്കോ എന്ത് ഫലം?

     ²⁶ വാക്കുകളെ ആക്ഷേപിക്കുവാൻ വിചാരിക്കുന്നുവോ?

     ആശയറ്റവന്റെ വാക്കുകൾ കാറ്റിന് തുല്യമത്രേ.

     ²⁷ അനാഥന് നിങ്ങൾ ചീട്ടിടുന്നു;

     സ്നേഹിതനെക്കൊണ്ട് കച്ചവടം ചെയ്യുന്നു.

     ²⁸ ഇപ്പോൾ ദയ ചെയ്ത് എന്നെ ഒന്നു നോക്കുവിൻ;

     ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മുഖത്തു നോക്കി ഭോഷ്കുപറയുമോ?

     ²⁹ ഒന്നുകൂടി നോക്കുവിൻ; നീതികേട് ഭവിക്കരുത്.

     ഒന്നുകൂടെ നോക്കുവിൻ; എന്റെ കാര്യം നീതിയുള്ളതു തന്നേ.

     ³⁰ എന്റെ നാവിൽ അനീതിയുണ്ടോ?

     എന്റെ വായ് അനർത്ഥം തിരിച്ചറിയുകയില്ലയോ?

Chapter 7

അദ്ധ്യായം.7

¹ മർത്യന് ഭൂമിയിൽ യുദ്ധസേവയില്ലയോ?

     അവന്റെ ജീവകാലം കൂലിക്കാരന്റെ ജീവകാലംപോലെ തന്നെ.

     ² വേലക്കാരൻ നിഴൽ ആഗ്രഹിക്കുന്നതുപോലെയും

     കൂലിക്കാരൻ കൂലിക്ക് കാത്തിരിക്കുന്നതുപോലെയും

     ³ വ്യൎത്ഥമാസങ്ങൾ എനിയ്ക്ക് അവകാശമായി വന്നു,

     കഷ്ടരാത്രികൾ എനിയ്ക്ക് ഓഹരിയായിത്തീർന്നു.

     ⁴ കിടക്കുന്നേരം: ഞാൻ എപ്പോൾ എഴുന്നേല്ക്കും എന്നു പറയുന്നു;

     രാത്രി ദീർഘിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു; വെളുക്കുവോളം എനിക്കുരുളുക തന്നെ പണി.

     ⁵ എന്റെ ദേഹം പുഴുവും മൺകട്ടയും പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

     എന്റെ ത്വക്കിൽ പുൺവായകൾ അടഞ്ഞ് വീണ്ടും പഴുത്തുപൊട്ടുന്നു.

     ⁶ എന്റെ നാളുകൾ ^[1] നെയ്ത്തോടത്തിലും വേഗതയുള്ളത്;

     പ്രത്യാശകൂടാതെ അവ കഴിഞ്ഞുപോകുന്നു.

     ⁷ എന്റെ ജീവൻ ഒരു ശ്വാസം മാത്രം എന്നോർക്കണമേ;

     എന്റെ കണ്ണ് ഇനി നന്മയെ കാണുകയില്ല.

     ⁸ എന്നെ കാണുന്നവന്റെ കണ്ണ് ഇനി എന്നെ കാണുകയില്ല;

     യഹോവയുടെ കണ്ണ് എന്നെ നോക്കും; ഞാനോ, ഇല്ലാതിരിക്കും.

     ⁹ മേഘം ക്ഷയിച്ച് മാഞ്ഞുപോകുന്നതുപോലെ

     പാതാളത്തിലിറങ്ങുന്നവൻ വീണ്ടും കയറിവരുന്നില്ല.

     ¹⁰ അവൻ തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിവരുകയില്ല;

     അവന്റെ ഇടം ഇനി അവനെ അറിയുകയുമില്ല.

     ¹¹ ആകയാൽ ഞാൻ എന്റെ വായടയ്ക്കുകയില്ല;

     എന്റെ മനഃപീഡയിൽ ഞാൻ സംസാരിക്കും;

     എന്റെ മനോവ്യസനത്തിൽ ഞാൻ സങ്കടം പറയും.

     ¹² യഹോവ എനിക്ക് കാവലാക്കേണ്ടതിന്

     ഞാൻ കടലോ കടലാനയോ ആകുന്നുവോ?

     ¹³ എന്റെ കട്ടിൽ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കും;

     എന്റെ മെത്ത എന്റെ വ്യസനം ശമിപ്പിക്കും എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ

     ¹⁴ യഹോവ സ്വപ്നംകൊണ്ട് എന്നെ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നു;

     ദർശനംകൊണ്ടും എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു.

     ¹⁵ ആകയാൽ ഞാൻ കഴുത്ത് ഞെരിഞ്ഞ് കൊല്ലപ്പെടുന്നതും

        

     ഈ അസ്ഥികൂടത്തേക്കാൾ മരണവും തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു.

     ¹⁶ ഞാൻ ജീവിതം വെറുത്തിരിക്കുന്നു; എന്നേക്കും ജീവിച്ചിരിക്കയില്ല;

     എന്നെ വിടേണമേ; എന്റെ ജീവകാലം ഒരു ശ്വാസം മാത്രമല്ലോ.

     ¹⁷ മർത്യനെ നീ ഗണ്യമാക്കേണ്ടതിനും

     അവന്റെമേൽ ദൃഷ്ടിവയ്ക്കേണ്ടതിനും

     ¹⁸ അവനെ രാവിലെതോറും സന്ദർശിച്ച്

     നിമിഷം തോറും പരീക്ഷിക്കേണ്ടതിനും അവൻ എന്തുള്ളു?

     ¹⁹ നീ എത്രത്തോളം നിന്റെ നോട്ടം എന്നിൽ നിന്ന് മാറ്റാതിരിക്കും?

     ഞാൻ ഉമിനീർ ഇറക്കുന്നതുവരെ എന്നെ വിടാതെയുമിരിക്കും?

     ²⁰ ഞാൻ പാപം ചെയ്തുവെങ്കിൽ, മനുഷ്യപാലകനേ, ഞാൻ നിനക്കെന്ത് ചെയ്യുന്നു?

     ഞാൻ എനിയ്ക്ക് തന്നെ ഭാരമായിരിക്കത്തക്കവണ്ണം

     നീ എന്നെ നിനക്ക് ലക്ഷ്യമായി വച്ചിരിക്കുന്നതെന്ത്?

     ²¹ എന്റെ അതിക്രമം നീ ക്ഷമിക്കാതെയും

     അകൃത്യം മോചിക്കാതെയും ഇരിക്കുന്നതെന്ത്?

     ഇപ്പോൾ ഞാൻ പൊടിയിൽ കിടക്കും;

     നീ എന്നെ അന്വേഷിച്ചാൽ ഞാൻ ഇല്ലാതിരിക്കും.”

Chapter 8

അദ്ധ്യായം.8

¹ അതിന് ശൂഹ്യനായ ബിൽദാദ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “എത്രത്തോളം നീ ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കും?

     നിന്റെ വായിലെ വാക്കുകൾ കൊടുങ്കാറ്റുപോലെ ഇരിക്കും?

     ³ ദൈവം ന്യായം മറിച്ചുകളയുമോ?

     സർവ്വശക്തൻ നീതിയെ മറിച്ചുകളയുമോ?

     ⁴ നിന്റെ മക്കൾ ദൈവത്തോട് പാപം ചെയ്തെങ്കിൽ

     ദൈവം അവരെ അവരുടെ അതിക്രമങ്ങൾക്ക് ഏല്പിച്ചുകളഞ്ഞു.

     ⁵ നീ ദൈവത്തെ ശ്രദ്ധയോടെ അന്വേഷിക്കുകയും

     സർവ്വശക്തനോടപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്താൽ,

     ⁶ നീ നിർമ്മലനും നേരുള്ളവനുമെങ്കിൽ

     അവിടുന്ന് ഇപ്പോൾ നിനക്കു വേണ്ടി ഉണർന്നുവരും;

     നിന്റെ നീതിയുള്ള വാസസ്ഥലത്തെ യഥാസ്ഥാനത്താക്കും.

     ⁷ നിന്റെ പൂർവ്വസ്ഥിതി അല്പമായിത്തോന്നും;

     നിന്റെ അന്ത്യസ്ഥിതി അതിമഹത്തായിരിക്കും.

     ⁸ നീ പണ്ടത്തെ തലമുറയോട് ചോദിക്കുക;

     അവരുടെ പിതാക്കന്മാരുടെ അന്വേഷണ ഫലം ഗ്രഹിച്ചുകൊള്ളുക.

     ⁹ നാം ഇന്നലെ ഉണ്ടായവരും ഒന്നും അറിയാത്തവരുമല്ലോ;

     ഭൂമിയിൽ നമ്മുടെ ജീവകാലം ഒരു നിഴലത്രെ.

     ¹⁰ അവർ നിനക്ക് ഉപദേശിച്ചുപറഞ്ഞുതരും;

     തങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽനിന്ന് വാക്കുകൾ പുറപ്പെടുവിക്കും.

     ¹¹ ചെളിയില്ലാതെ ഞാങ്ങണ വളരുമോ?

     വെള്ളമില്ലാതെ പോട്ടപ്പുല്ല് വളരുമോ?

     ¹² അത് അരിയാതെ പച്ചയായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ

     മറ്റ് എല്ലാ പുല്ലിനും മുമ്പ് വാടിപ്പോകുന്നു.

     ¹³ ദൈവത്തെ മറക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും പാത അങ്ങനെ തന്നെ;

     വഷളന്റെ ആശ നശിച്ചുപോകും;

     ¹⁴ അവന്റെ ആശ്രയം അറ്റുപോകും;

     അവന്റെ ശരണം ചിലന്തിവലയത്രെ.

     ¹⁵ അവൻ തന്റെ വീടിനെ ആശ്രയിക്കും; എന്നാൽ അത് നില്ക്കുകയില്ല;

     അവൻ അതിനെ മുറുകെ പിടിക്കും; എന്നാൽ അത് നിലനില്ക്കുകയില്ല.

     ¹⁶ വെയിലത്ത് അവൻ പച്ചയായിരിക്കുന്നു;

     അവന്റെ ചില്ലികൾ അവന്റെ തോട്ടത്തിൽ പടരുന്നു.

     ¹⁷ അവന്റെ വേര് കല്ക്കുന്നിൽ പടരുന്നു;

     അത് കല്ലുകളുടെയിടയിൽ ചെന്ന് തിരയുന്നു.

     ¹⁸ അവന്റെ സ്ഥലത്തുനിന്ന് അവനെ നശിപ്പിച്ചാൽ

     ഞാൻ നിന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല എന്ന് അത് അവനെ നിഷേധിക്കും.

     ¹⁹ ഇതാ, ഇത് അവന്റെ വഴിയുടെ സന്തോഷം;

     പൊടിയിൽനിന്ന് മറ്റൊന്ന് മുളച്ചുവരും.

     ²⁰ ദൈവം നിഷ്കളങ്കനെ നിരസിക്കുകയില്ല;

     ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാരെ താങ്ങുകയുമില്ല.

     ²¹ ദൈവം ഇനിയും നിന്റെ വായിൽ ചിരിയും

     നിന്റെ അധരങ്ങളിൽ ഉല്ലാസഘോഷവും നിറയ്ക്കും.

     ²² നിന്നെ പകയ്ക്കുന്നവർ ലജ്ജ ധരിക്കും;

     ദുഷ്ടന്മാരുടെ കൂടാരം ഇല്ലാതെയാകും’.

Chapter 9

അദ്ധ്യായം.9

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “അത് അങ്ങനെ തന്നെ എന്ന് എനിക്കും അറിയാം നിശ്ചയം;

     ദൈവസന്നിധിയിൽ മർത്യൻ നീതിമാനാകുന്നതെങ്ങനെ?

     ³ ഒരുവന് യഹോവയോട് വാദിക്കുവാൻ ഇഷ്ടം തോന്നിയാൽ

     ആയിരത്തിൽ ഒന്നിനു പോലും ഉത്തരം പറയുവാൻ കഴിയുകയില്ല.

     ⁴ അവിടുന്ന് ജ്ഞാനിയും മഹാശക്തനുമാകുന്നു;

     അവിടുത്തോട് ശഠിച്ചിട്ട് വിജയിച്ചവൻ ആര്?

     ⁵ അവിടുന്ന് പർവ്വതങ്ങളെ അവ അറിയാതെ നീക്കിക്കളയുന്നു;

     അവിടുത്തെ കോപത്തിൽ അവയെ മറിച്ചുകളയുന്നു.

     ⁶ അവിടുന്ന് ഭൂമിയെ സ്വസ്ഥാനത്തുനിന്ന് ഇളക്കുന്നു;

     അതിന്റെ തൂണുകൾ കുലുങ്ങിപ്പോകുന്നു.

     ⁷ അവിടുന്ന് സൂര്യനോട് കല്പിക്കുന്നു;

     അത് ഉദിക്കാതെയിരിക്കുന്നു;

     അവിടുന്ന് നക്ഷത്രങ്ങളെ പൊതിഞ്ഞ് മുദ്രയിടുന്നു.

     ⁸ അവിടുന്ന് തനിച്ച് ആകാശത്തെ വിരിക്കുന്നു;

     സമുദ്രത്തിലെ തിരമാലകളിന്മേൽ അവിടുന്ന് നടക്കുന്നു.

     ⁹ അവിടുന്ന് സപ്തർഷി, മകയിരം, കാർത്തിക ^[1] , ഇവയെയും

     തെക്കെ നക്ഷത്രമണ്ഡലത്തെയും ഉണ്ടാക്കുന്നു.

     ¹⁰ യഹോവ അറിഞ്ഞുകൂടാത്ത വൻ കാര്യങ്ങളും

     എണ്ണമില്ലാത്ത അത്ഭുതങ്ങളും ചെയ്യുന്നു.

     ¹¹ അവിടുന്ന് എന്റെ അരികിൽ കൂടി കടക്കുന്നു; ഞാൻ അവിടുത്തെ കാണുന്നില്ല;

     അവിടുന്ന് കടന്നുപോകുന്നു; ഞാൻ അവിടുത്തെ അറിയുന്നതുമില്ല.

     ¹² അവിടുന്ന് പറിച്ചെടുക്കുന്നു; ആര് അവിടുത്തെ തടുക്കും?

     ‘നീ എന്ത് ചെയ്യുന്നു’ എന്ന് ആര് ചോദിക്കും?

     ¹³ ദൈവം തന്റെ കോപം പിൻവലിക്കുന്നില്ല;

     രഹബിന്റെ സഹായികൾ അവിടുത്തെ വണങ്ങുന്നു. ¹⁴ പിന്നെ ഞാൻ അങ്ങയോട് ഉത്തരം പറയുന്നതും

     അങ്ങയോട് വാദിപ്പാൻ വാക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതും എങ്ങനെ?

     ¹⁵ ഞാൻ നീതിമാനായിരുന്നാലും അങ്ങയോട് ഉത്തരം പറഞ്ഞുകൂടാ;

     എന്റെ പ്രതിയോഗിയോട് ഞാൻ യാചിക്കേണ്ടിവരും.

     ¹⁶ ഞാൻ വിളിച്ചിട്ട് അവിടുന്ന് ഉത്തരം അരുളിയാലും

     എന്റെ അപേക്ഷ കേൾക്കും എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുകയില്ല.

     ¹⁷ കൊടുങ്കാറ്റുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് എന്നെ തകർക്കുന്നുവല്ലോ;

     കാരണംകൂടാതെ എന്റെ മുറിവുകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.

     ¹⁸ ശ്വസിക്കുവാൻ എന്നെ സമ്മതിക്കുന്നില്ല;

     കൈപ്പുകൊണ്ട് എന്റെ വയറ് നിറയ്ക്കുന്നു.

     ¹⁹ ബലം വിചാരിച്ചാൽ: ദൈവം തന്നെ ബലവാൻ;

     ന്യായവിധി വിചാരിച്ചാൽ: ആര് എനിയ്ക്ക് അവധി നിശ്ചയിക്കും?

     ²⁰ ഞാൻ നീതിമാനായാലും എന്റെ സ്വന്ത വായ് എന്നെ കുറ്റം വിധിക്കും;

     ഞാൻ നിഷ്കളങ്കനായാലും അവിടുന്ന് എനിയ്ക്ക് കുറ്റം ആരോപിക്കും.

     ²¹ ഞാൻ നിഷ്കളങ്കൻ; ഞാൻ എന്റെ പ്രാണനെ കരുതുന്നില്ല;

     എന്റെ ജീവനെ ഞാൻ നിരസിക്കുന്നു.

     ²² അതെല്ലാം ഒരുപോലെ; അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പറയുന്നത്:

     അവിടുന്ന് നിഷ്കളങ്കനെയും ദുഷ്ടനെയും നശിപ്പിക്കുന്നു.

     ²³ ബാധ പെട്ടെന്ന് കൊല്ലുന്നുവെങ്കിൽ

     നിർദ്ദോഷികളുടെ നിരാശ കണ്ട് അവിടുന്ന് ചിരിക്കുന്നു.

     ²⁴ ഭൂമി ദുഷ്ടന്മാരുടെ കയ്യിൽ ഏല്പിച്ചിരിക്കുന്നു;

     അതിലെ ന്യായാധിപന്മാരുടെ മുഖം അവിടുന്ന് മൂടിക്കളയുന്നു; അത് അവിടുന്നല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ആര്? ²⁵ എന്റെ ആയുഷ്കാലം ഓട്ടക്കാരനെക്കാൾ വേഗം പോകുന്നു;

     അത് നന്മ കാണാതെ ഓടിപ്പോകുന്നു.

     ²⁶ അത് ഓടത്തണ്ടുകൊണ്ടുള്ള വള്ളംപോലെയും

     ഇരയെ റാഞ്ചുന്ന കഴുകനെപ്പോലെയും കടന്നു പോകുന്നു.

     ²⁷ ഞാൻ എന്റെ സങ്കടം മറന്ന്, മുഖവിഷാദം കളഞ്ഞ്,

     പ്രസന്നതയോടെ ഇരിക്കുമെന്നു പറഞ്ഞാൽ,

     ²⁸ ഞാൻ എന്റെ വ്യസനം എല്ലാം ഓർത്ത് ഭയപ്പെടുന്നു;

     അവിടുന്ന് എന്നെ നിർദ്ദോഷിയായി എണ്ണുകയില്ലെന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നു.

     ²⁹ എന്നെ കുറ്റം വിധിക്കുകയേയുള്ളു;

     പിന്നെ ഞാൻ വൃഥാ പ്രയത്നിക്കുന്നതെന്തിന്? ³⁰ ഞാൻ ഹിമംകൊണ്ട് എന്നെ കഴുകിയാലും

     ക്ഷാരജലംകൊണ്ട് എന്റെ കൈ വെടിപ്പാക്കിയാലും

     ³¹ അവിടുന്ന് എന്നെ ചേറ്റുകുഴിയിൽ മുക്കിക്കളയും;

     എന്റെ വസ്ത്രംപോലും എന്നെ വെറുക്കും.

     ³² ഞാൻ അങ്ങയോട് പ്രതിവാദിക്കേണ്ടതിനും

     ഞങ്ങളൊരുമിച്ച് ന്യായവിസ്താരത്തിന് ചെല്ലേണ്ടതിനും

     അവിടുന്ന് എന്നെപ്പോലെ മനുഷ്യനല്ലല്ലോ. ³³ ഞങ്ങളെ ഇരുവരെയും പറഞ്ഞു നിർത്തേണ്ടതിന്

     ഞങ്ങളുടെ നടുവിൽ ഒരു മദ്ധ്യസ്ഥനുമില്ല.

     ³⁴ ദൈവം തന്റെ വടി എന്നിൽനിന്ന് നീക്കട്ടെ;

     അവിടുത്തെ ഘോരത്വം എന്നെ പേടിപ്പിക്കാതിരിക്കട്ടെ;

     ³⁵ അപ്പോൾ ഞാൻ യഹോവയെ പേടിക്കാതെ സംസാരിക്കും;

     ഇപ്പോൾ എന്റെ സ്ഥിതി അങ്ങനെയല്ലല്ലോ.”

Chapter 10

അദ്ധ്യായം.10

¹ “എന്റെ ജീവൻ എനിയ്ക്ക് വെറുപ്പാകുന്നു;

     ഞാൻ എന്റെ സങ്കടം തുറന്നുപറയും;

     എന്റെ മനോവ്യസനത്തിൽ ഞാൻ സംസാരിക്കും.

     ² ഞാൻ ദൈവത്തോട് പറയും: എന്നെ കുറ്റം വിധിക്കരുതേ;

     എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്താൻ സംഗതി എന്ത്? എന്നെ അറിയിക്കണമേ.

     ³ പീഡിപ്പിക്കുന്നതും അവിടുത്തെ കൈപ്പണിയെ തുച്ഛീകരിക്കുന്നതും

     ദുഷ്ടന്മാരുടെ ആലോചനയിൽ പ്രസാദിക്കുന്നതും അങ്ങയ്ക്ക് യോഗ്യമോ?

     ⁴ മാംസനേത്രങ്ങളോ അങ്ങയ്ക്കുള്ളത്?

     മനുഷ്യൻ കാണുന്നതുപോലെയോ അങ്ങ് കാണുന്നത്?

     ⁵ അങ്ങ് എന്റെ അകൃത്യം അന്വേഷിക്കുവാനും

     എന്റെ പാപത്തെ ശോധന ചെയ്യുവാനും

     ⁶ അങ്ങയുടെ നാളുകൾ മനുഷ്യന്റെ നാളുകൾ പോലെയോ?

     അങ്ങയുടെ ആണ്ടുകൾ മർത്യന്റെ ജീവകാലം പോലെയോ?

     ⁷ ഞാൻ കുറ്റക്കാരനല്ല എന്ന് അങ്ങ് അറിയുന്നു;

     അങ്ങയുടെ കയ്യിൽനിന്ന് വിടുവിക്കാവുന്നവൻ ആരുമില്ല.

     ⁸ അങ്ങയുടെ കൈ എനിക്ക് രൂപം നൽകി എന്നെ മുഴുവനും സൃഷ്ടിച്ചു;

     എന്നിട്ടും അവിടുന്ന് എന്നെ നശിപ്പിച്ചുകളയുന്നു.

     ⁹ അങ്ങ് എന്നെ കളിമണ്ണുകൊണ്ട് മെനഞ്ഞു എന്നോർക്കണമേ;

     അവിടുന്ന് എന്നെ വീണ്ടും പൊടിയാക്കിക്കളയുമോ?

     ¹⁰ അങ്ങ് എന്നെ പാലുപോലെ പകർന്ന്

     തൈരുപോലെ ഉറകൂടുമാറാക്കിയല്ലോ.

     ¹¹ ത്വക്കും മാംസവും അങ്ങ് എന്നെ ധരിപ്പിച്ചു;

     അസ്ഥിയും ഞരമ്പുംകൊണ്ട് എന്നെ നെയ്തിരിക്കുന്നു.

     ¹² ജീവനും കൃപയും അങ്ങ് എനിയ്ക്ക് നല്കി;

     അങ്ങയുടെ കരുണ എന്റെ ശ്വാസത്തെ പരിപാലിക്കുന്നു.

     ¹³ എന്നാൽ അങ്ങ് ഇത് അങ്ങയുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഒളിച്ചുവെച്ചു;

     ഇതായിരുന്നു അങ്ങയുടെ താത്പര്യം എന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നു.

     ¹⁴ ഞാൻ പാപം ചെയ്താൽ അങ്ങ് കാണുന്നു;

     എന്റെ അകൃത്യം അങ്ങ് ശിക്ഷിക്കാതെ വിടുന്നതുമില്ല.

     ¹⁵ ഞാൻ ദുഷ്ടനെങ്കിൽ എനിയ്ക്ക് അയ്യോ കഷ്ടം;

     നീതിമാനായിരുന്നാലും ഞാൻ തല ഉയർത്തേണ്ടതല്ല;

     ലജ്ജാപൂർണ്ണനായി ഞാൻ എന്റെ കഷ്ടത കാണുന്നു. ¹⁶ തല ഉയർത്തിയാൽ അങ്ങ് ഒരു സിംഹംപോലെ എന്നെ വേട്ടയാടും.

     പിന്നെയും എനിക്കെതിരെ അങ്ങയുടെ അത്ഭുതശക്തി കാണിക്കുന്നു. ¹⁷ അങ്ങയുടെ സാക്ഷികളെ അങ്ങ് വീണ്ടും വീണ്ടും എന്റെ നേരെ നിർത്തുന്നു;

     അങ്ങയുടെ ക്രോധം എന്റെമേൽ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു;

     അവ ഗണംഗണമായി വന്നു പൊരുതുന്നു.

     ¹⁸ അങ്ങ് എന്നെ ഗർഭപാത്രത്തിൽനിന്ന് പുറപ്പെടുവിച്ചതെന്തിന്?

     ഒരു കണ്ണും എന്നെ കാണാതെ എന്റെ പ്രാണൻ പോകുമായിരുന്നു.

     ¹⁹ ഞാൻ ജനിക്കാത്തതുപോലെ ഇരിക്കുമായിരുന്നു;

     ഗർഭപാത്രത്തിൽനിന്ന് എന്നെ ശവക്കുഴിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു;

     ²⁰ എന്റെ ജീവകാലം ചുരുക്കമല്ലയോ?

     ഇരുളും അന്ധതമസ്സും ഉള്ള ദേശത്തേക്ക്

     അർദ്ധരാത്രിപോലെ കൂരിരുളും ക്രമമില്ലാതെ അന്ധതമസ്സും

     ²¹ വെളിച്ചം അർദ്ധരാത്രിപോലെയും ഉള്ള ദേശത്തേക്കു തന്നേ,

     മടങ്ങിവരാതെ, പോകുന്നതിനുമുമ്പ്

     ²² ഞാൻ അല്പം ആശ്വസിക്കേണ്ടതിന്

     അങ്ങ് മതിയാക്കി എന്നെ വിട്ടുമാറണമേ.”

Chapter 11

അദ്ധ്യായം.11

¹ അതിന് നയമാത്യനായ സോഫർ ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “അതിഭാഷണത്തിന് ഉത്തരം പറയേണ്ടയോ?

     ധാരാളം സംസാരിക്കുന്നവൻ നീതിമാനായിരിക്കുമോ?

     ³ നിന്റെ ജല്പനം കേട്ടിട്ട് പുരുഷന്മാർ മിണ്ടാതിരിക്കുമോ?

     നീ പരിഹസിക്കുമ്പോൾ നിന്നെ ലജ്ജിപ്പിക്കുവാൻ ആരുമില്ലയോ?

     ⁴ “എന്റെ ഉപദേശം നിർമ്മലം എന്നും

     തൃക്കണ്ണിന് ഞാൻ വെടിപ്പുള്ളവൻ” എന്നും നീ പറഞ്ഞുവല്ലോ.

     ⁵ അയ്യോ ദൈവം അരുളിച്ചെയ്യുകയും

     നിന്റെ നേരെ അധരം തുറക്കുകയും

     ⁶ ജ്ഞാനമർമ്മങ്ങൾ വിവിധ സാഫല്യമുള്ളവ

     എന്ന് നിന്നെ ഗ്രഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു എങ്കിൽ!

     അപ്പോൾ നിന്റെ അകൃത്യം ഓരോന്നും

     ദൈവം ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് നീ അറിയുമായിരുന്നു.

     ⁷ ദൈവത്തിന്റെ അഗാധതത്വം നിനക്കു ഗ്രഹിക്കാമോ?

     സർവ്വശക്തന്റെ സമ്പൂർത്തി നിനക്കു മനസ്സിലാകുമോ?

     ⁸ അത് ആകാശത്തോളം ഉയരമുള്ളത്; നീ എന്ത് ചെയ്യും;

     അത് പാതാളത്തേക്കാൾ അഗാധമായത്; നിനക്കെന്തറിയാം?

     ⁹ അതിന്റെ അളവ് ഭൂമിയെക്കാൾ നീളവും

     സമുദ്രത്തെക്കാൾ വീതിയും ഉള്ളത്.

     ¹⁰ യഹോവ കടന്നുവന്ന് ബന്ധിക്കുകയും

     വിസ്താരസഭയെ കൂട്ടുകയും ചെയ്താൽ അവിടുത്തെ തടുക്കുന്നത് ആർ?

     ¹¹ ദൈവം കൊള്ളരുതാത്തവരെ അറിയുന്നുവല്ലോ;

     ദൃഷ്ടിവയ്ക്കാതെ തന്നെ അവിടുന്ന് ദ്രോഹം കാണുന്നു.

     ¹² വിഡ്ഢിയായവനും ബുദ്ധിപ്രാപിക്കും;

     കാട്ടുകഴുതക്കുട്ടി മനുഷ്യനായി ജനിക്കും;

     ¹³ നീ നിന്റെ ഹൃദയത്തെ സ്ഥിരമാക്കി

     ദൈവത്തിങ്കലേക്ക് കൈമലർത്തുമ്പോൾ

     ¹⁴ നിന്റെ കയ്യിൽ ദ്രോഹം ഉണ്ടെങ്കിൽ അതിനെ അകറ്റുക;

     നീതികേട് നിന്റെ കൂടാരങ്ങളിൽ പാർപ്പിക്കരുത്.

     ¹⁵ അപ്പോൾ നീ കളങ്കംകൂടാതെ മുഖം ഉയർത്തും;

     നീ ഉറച്ചുനില്ക്കും; ഭയപ്പെടുകയുമില്ല.

     ¹⁶ അതെ, നീ കഷ്ടത മറക്കും;

     ഒഴുകിപ്പോയ വെള്ളംപോലെ അതിനെ ഓർക്കും.

     ¹⁷ നിന്റെ ആയുസ്സ് മദ്ധ്യാഹ്നത്തെക്കാൾ പ്രകാശിക്കും;

     ഇരുൾ പ്രഭാതംപോലെയാകും.

     ¹⁸ പ്രത്യാശയുള്ളതുകൊണ്ട് നീ നിർഭയനായിരിക്കും;

     നീ ചുറ്റും നോക്കി സ്വൈരമായി വസിക്കും;

     ¹⁹ നീ കിടക്കും; ആരും നിന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുകയില്ല;

     പലരും നിന്റെ മമത അന്വേഷിക്കും.

     ²⁰ എന്നാൽ ദുഷ്ടന്മാരുടെ കണ്ണ് മങ്ങിപ്പോകും;

     ശരണം അവർക്ക് പൊയ്പോകും;

     പ്രാണനെ വിടുന്നതത്രേ അവർക്കുള്ള പ്രത്യാശ.”

Chapter 12

അദ്ധ്യായം.12

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “ഓഹോ, നിങ്ങൾ ആകുന്നു വിദ്വജ്ജനം!

     നിങ്ങൾ മരിച്ചാൽ ജ്ഞാനം മരിക്കും.

     ³ നിങ്ങളെപ്പോലെ എനിക്കും ബുദ്ധി ഉണ്ട്;

     നിങ്ങളെക്കാൾ ഞാൻ ഒട്ടും കുറഞ്ഞവനല്ല;

     ആർക്കാകുന്നു ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞുകൂടാത്തത്?

     ⁴ ദൈവത്തെ വിളിച്ച് ഉത്തരം ലഭിച്ച ഞാൻ

     എന്റെ സഖിയ്ക്ക് പരിഹാസവിഷയമായിത്തീർന്നു;

     നീതിമാനും നഷ്കളങ്കനുമായവൻ തന്നെ പരിഹാസവിഷയമായിത്തീർന്നു.

     ⁵ വിപത്ത് നിന്ദ്യം എന്ന് സുഖിമാന്റെ വിചാരം;

     കാൽ ഇടറുന്നവർക്കായി അത് ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

     ⁶ പിടിച്ചുപറിക്കാരുടെ കൂടാരങ്ങൾ സമാധാനമായിരിക്കുന്നു;

     ദൈവത്തെ കോപിപ്പിക്കുന്നവർ നിർഭയമായ്‌ വസിക്കുന്നു;

     അവരുടെ കയ്യിൽ ദൈവം എത്തിച്ചുകൊടുക്കുന്നു.

     ⁷ മൃഗങ്ങളോട് ചോദിക്കുക; അവ നിന്നെ ഉപദേശിക്കും;

     ആകാശത്തിലെ പക്ഷികളോട് ചോദിക്കുക; അവ പറഞ്ഞുതരും;

     ⁸ അല്ല, ഭൂമിയോട് സംഭാഷിക്കുക; അത് നിന്നെ ഉപദേശിക്കും;

     സമുദ്രത്തിലെ മത്സ്യം നിന്നോട് വിവരിക്കും.

     ⁹ യഹോവയുടെ കൈ ഇത് പ്രർത്തിച്ചിരിക്കുന്നു

     എന്ന് ഇവയെല്ലാംകൊണ്ടും ഗ്രഹിക്കാത്തവനാര്?

     ¹⁰ സകലജീവജന്തുക്കളുടെയും പ്രാണനും

     സകലമനുഷ്യവർഗ്ഗത്തിന്റെയും ശ്വാസവും ദൈവത്തിന്റെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്നു.

     ¹¹ ചെവി വാക്കുകളെ പരിശോധിക്കുന്നില്ലയോ?

     അണ്ണാക്ക് ഭക്ഷണം രുചിനോക്കുന്നില്ലയോ?

     ¹² വൃദ്ധന്മാരുടെ പക്കൽ ജ്ഞാനവും

     വയോധികന്മാരിൽ വിവേകവും ഉണ്ട്.

     ¹³ ജ്ഞാനവും ശക്തിയും യഹോവയുടെ പക്കൽ,

     ആലോചനയും വിവേകവും അവിടുത്തേക്കുള്ളത്.

     ¹⁴ യഹോവ ഇടിച്ചുകളഞ്ഞാൽ ആർക്കും പണിതുകൂടാ;

     അവിടുന്ന് മനുഷ്യനെ ബന്ധിച്ചാൽ ആരും അഴിച്ചുവിടുകയില്ല.

     ¹⁵ അവിടുന്ന് വെള്ളം തടഞ്ഞുവച്ചാൽ അത് വറ്റിപ്പോകുന്നു;

     അവിടുന്ന് വിട്ടയച്ചാൽ അത് ഭൂമിയെ മറിച്ചുകളയുന്നു.

     ¹⁶ ദൈവത്തിന്റെ പക്കൽ ശക്തിയും മഹാജ്ഞാനവും ഉണ്ട്;

     വഞ്ചിതനും വഞ്ചകനും അവിടുത്തേക്കുള്ളവർ.

     ¹⁷ യഹോവ മന്ത്രിമാരെ കവർച്ചയായി കൊണ്ടു പോകുന്നു;

     ന്യായാധിപന്മാരെ ഭോഷന്മാരാക്കുന്നു.

     ¹⁸ രാജാക്കന്മാരുടെ അധികാരത്തെ അഴിക്കുന്നു;

     അവരുടെ അരയ്ക്ക് ബന്ധനം മുറുക്കുന്നു.

     ¹⁹ യഹോവ പുരോഹിതന്മാരെ കവർച്ചയായി കൊണ്ടുപോകുന്നു;

     ബലശാലികളെ തള്ളിയിട്ടുകളയുന്നു.

     ²⁰ യഹോവ വിശ്വസ്തന്മാർക്ക് വാക്ക് മുട്ടിക്കുന്നു.

     വൃദ്ധന്മാരുടെ ബുദ്ധി എടുത്തുകളയുന്നു.

     ²¹ യഹോവ പ്രഭുക്കന്മാരുടെ മേൽ നിന്ദ പകരുന്നു;

     ബലവാന്മാരുടെ അരക്കച്ച അഴിച്ചുകളയുന്നു.

     ²² യഹോവ അഗാധകാര്യങ്ങൾ അന്ധകാരത്തിൽ നിന്ന് വെളിച്ചത്ത് കൊണ്ടുവരുന്നു;

     അന്ധതമസ്സിനെ പ്രകാശത്തിൽ വരുത്തുന്നു.

     ²³ യഹോവ ജനതകളെ വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു;

     അവിടുന്ന് ജനതകളെ ചിതറിക്കുകയും കൂട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.

     ²⁴ യഹോവ ഭൂവാസികളിലെ തലവന്മാരിൽ നിന്ന് ധൈര്യം എടുത്തുകളയുന്നു;

     വഴിയില്ലാത്ത ശൂന്യപ്രദേശത്ത് അവരെ ഉഴന്നു നടക്കുമാറാക്കുന്നു;

     ²⁵ അവർ വെളിച്ചമില്ലാതെ ഇരുട്ടിൽ തപ്പിനടക്കുന്നു;

     യഹോവ മദ്യപന്മാരെപ്പോലെ അവരെ ചാഞ്ചാടുമാറാക്കുന്നു.

Chapter 13

അദ്ധ്യായം.13

¹ എന്റെ കണ്ണ് ഇതെല്ലാം കണ്ടു;

     എന്റെ ചെവി അത് കേട്ട് ഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ² നിങ്ങൾ അറിയുന്നത് ഞാനും അറിയുന്നു;

     ഞാൻ നിങ്ങളേക്കാൾ ഒട്ടും കുറഞ്ഞവനല്ല.

     ³ സർവ്വശക്തനോട് ഞാൻ സംസാരിക്കുവാൻ ഭാവിക്കുന്നു;

     ദൈവത്തോട് വാദിക്കുവാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

     ⁴ നിങ്ങൾ വ്യാജത്തെ സത്യംകൊണ്ട് വെള്ള പൂശുന്നവർ;

     നിങ്ങളെല്ലാവരും മുറിവൈദ്യന്മാർ തന്നെ.

     ⁵ നിങ്ങൾ ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്നാൽ കൊള്ളാം;

     അത് നിങ്ങൾക്ക് ജ്ഞാനമായിരിക്കും.

     ⁶ എന്റെ ന്യായവാദം കേട്ടുകൊൾവിൻ;

     എന്റെ അധരങ്ങളുടെ വ്യവഹാരം ശ്രദ്ധിക്കുവിൻ.

     ⁷ നിങ്ങൾ ദൈവത്തിനുവേണ്ടി നീതികേട് സംസാരിക്കുന്നുവോ?

     നിങ്ങൾ ദൈവത്തിനുവേണ്ടി വ്യാജം പറയുന്നുവോ?

     ⁸ അവിടുത്തെ പക്ഷം പിടിക്കുന്നുവോ?

     ദൈവത്തിനുവേണ്ടി വാദിക്കുന്നുവോ?

     ⁹ അവിടുന്ന് നിങ്ങളെ പരിശോധിച്ചാൽ എന്തെങ്കിലും നന്മ കാണുമോ?

     മർത്യനെ തോല്പിക്കുമ്പോലെ നിങ്ങൾ ദൈവത്തെ തോല്പിക്കുമോ?

     ¹⁰ ഗൂഢമായി പക്ഷപാതം കാണിച്ചാൽ

     അവിടുന്ന് നിങ്ങളെ ശാസിക്കും നിശ്ചയം.

     ¹¹ ദൈവത്തിന്റെ മഹിമ നിങ്ങളെ ഭയപ്പെടുത്തുകയില്ലയോ?

     ദൈവത്തിന്റെ ഭീതി നിങ്ങളുടെ മേൽ വീഴുകയില്ലയോ?

     ¹² നിങ്ങളുടെ ജ്ഞാപകവാക്യങ്ങൾ ചാരമായ പഴമൊഴികളാണ്;

     നിങ്ങളുടെ കോട്ടകൾ മൺകോട്ടകൾ തന്നേ.

     ¹³ നിങ്ങൾ മിണ്ടാതിരിക്കുവിൻ; ഞാൻ പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ;

     പിന്നെ എനിയ്ക്ക് വരുന്നത് വരട്ടെ.

     ¹⁴ ഞാൻ എന്റെ മാംസത്തെ പല്ലുകൊണ്ട് കടിച്ചുപിടിക്കുന്നതും

     എന്റെ ജീവനെ ഉപേക്ഷിച്ചുകളയുന്നതും എന്തിന്?.

     ¹⁵ അങ്ങ് എന്നെ കൊന്നാലും ഞാൻ അങ്ങയെത്തന്നെ കാത്തിരിക്കും;

     ഞാൻ എന്റെ നടപ്പ് അങ്ങയുടെ മുമ്പാകെ തെളിയിക്കും.

     ¹⁶ വഷളൻ അങ്ങയുടെ സന്നിധിയിൽ വരുകയില്ല

     എന്നുള്ളതു തന്നെ എനിക്കൊരു രക്ഷയാകും.

     ¹⁷ എന്റെ വാക്ക് ശ്രദ്ധയോടെ കേൾക്കുവിൻ;

     ഞാൻ പ്രസ്താവിക്കുന്നത് നിങ്ങളുടെ ചെവിയിൽ കടക്കട്ടെ;

     ¹⁸ ഇതാ, ഞാൻ എന്റെ ന്യായങ്ങളെ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നു.

     ഞാൻ നീതീകരിക്കപ്പെടും എന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നു.

     ¹⁹ എന്നോട് വാദിക്കുവാൻ തുനിയുന്നതാര്?

     ഞാൻ ഇപ്പോൾ മിണ്ടാതിരുന്ന് എന്റെ പ്രാണൻ ഉപേക്ഷിക്കാം.

     ²⁰ രണ്ടു കാര്യം മാത്രം എന്നോട് ചെയ്യരുതേ;

     എന്നാൽ ഞാൻ അങ്ങയുടെ സന്നിധി വിട്ട് ഒളിക്കുകയില്ല.

     ²¹ അങ്ങയുടെ കൈ എന്നിൽനിന്ന് പിൻവലിക്കണമേ;

     അങ്ങയുടെ ഭയങ്കരത്വം എന്നെ ഭ്രമിപ്പിക്കരുതേ.

     ²² പിന്നെ അവിടുന്ന് വിളിച്ചാലും; ഞാൻ ഉത്തരം പറയും;

     അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ സംസാരിക്കാം; അവിടുന്ന് ഉത്തരം അരുളേണമേ.

     ²³ എന്റെ അകൃത്യങ്ങളും പാപങ്ങളും എത്ര?

     എന്റെ അതിക്രമവും പാപവും എന്നെ ഗ്രഹിപ്പിക്കണമേ.

     ²⁴ തിരുമുഖം മറച്ചുകൊള്ളുന്നതും

     എന്നെ ശത്രുവായി വിചാരിക്കുന്നതും എന്തിന്?

     ²⁵ പാറിപ്പോകുന്ന ഇലയെ അങ്ങ് പേടിപ്പിക്കുമോ?

     ഉണങ്ങിയ പതിരിനെ പിന്തുടരുമോ?

     ²⁶ കയ്പായുള്ളത് അവിടുന്ന് എനിയ്ക്ക് എഴുതിവച്ച്

     എന്റെ യൗവ്വനത്തിലെ അകൃത്യങ്ങൾ എന്നെ അനുഭവിക്കുമാറാക്കുന്നു.

     ²⁷ എന്റെ കാൽ അങ്ങ് ^[1] ആമത്തിൽ ഇട്ടു;

     എന്റെ നടപ്പൊക്കെയും കുറിച്ചുവയ്ക്കുന്നു.

     എന്റെ കാലടികളുടെ ചുറ്റും വര വരയ്ക്കുന്നു.

     ²⁸ ഞാൻ ചീഞ്ഞഴുകിയ വസ്ത്രംപോലെയും

     പുഴു അരിച്ച വസ്ത്രംപോലെയും ഇരിക്കുന്നു.

Chapter 14

അദ്ധ്യായം.14

¹ സ്ത്രീ പ്രസവിച്ച മനുഷ്യൻ അല്പായുസ്സുള്ളവനും

     കഷ്ടസമ്പൂർണ്ണനും ആകുന്നു.

     ² അവൻ പൂപോലെ വിടർന്ന് പൊഴിഞ്ഞുപോകുന്നു;

     നിലനില്ക്കാതെ നിഴൽപോലെ ഓടിപ്പോകുന്നു.

     ³ അവന്റെ നേരെയോ തൃക്കണ്ണ് മിഴിക്കുന്നത്?

     എന്നെയോ അങ്ങ് ന്യായവിസ്താരത്തിലേക്ക് വരുത്തുന്നത്?

     ⁴ അശുദ്ധനിൽനിന്ന് ജനിച്ച വിശുദ്ധൻ ഉണ്ടോ? ഒരുത്തനുമില്ല.

     ⁵ അങ്ങയുടെ ജീവകാലത്തിന് അവധി ഉണ്ടല്ലോ;

     അവന്റെ മാസങ്ങളുടെ എണ്ണം അങ്ങയുടെ പക്കൽ;

     അവന് ലംഘിച്ചുകൂടാത്ത അതിര് അവിടുന്ന് വച്ചിരിക്കുന്നു

     ⁶ അവൻ ഒരു കൂലിക്കാരനെപ്പോലെ വിശ്രമിച്ച്

     തന്റെ ദിവസത്തിൽ തൃപ്തിപ്പെടേണ്ടതിന്

     അങ്ങയുടെ നോട്ടം അവനിൽനിന്ന് മാറ്റിക്കൊള്ളണമേ.

     ⁷ ഒരു വൃക്ഷമായിരുന്നാൽ പ്രത്യാശയുണ്ട്;

     അതിനെ വെട്ടിയാൽ പിന്നെയും പൊട്ടിക്കിളിർക്കും;

     അതിന് ഇളങ്കൊമ്പുകൾ വിടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കും.

     ⁸ അതിന്റെ വേര് നിലത്ത് പഴകിയാലും

     അതിന്റെ കുറ്റി മണ്ണിൽ ഉണങ്ങിപ്പോയാലും

     ⁹ വെള്ളത്തിന്റെ ഗന്ധംകൊണ്ട് അത് കിളിർക്കും

     ഒരു തൈപോലെ ശാഖ പുറപ്പെടും.

     ¹⁰ മനുഷ്യൻ മരിച്ചാൽ ദ്രവിച്ചുപോകുന്നു;

     മനുഷ്യൻ പ്രാണനെ വിട്ടാൽ പിന്നെ അവൻ എവിടെ?

     ¹¹ സമുദ്രത്തിലെ വെള്ളം പോയ്പോകുമ്പോലെയും

     നദി വറ്റി ഉണങ്ങിപ്പോകുമ്പോലെയും

     ¹² മനുഷ്യൻ കിടന്നിട്ട് എഴുന്നേല്ക്കുന്നില്ല;

     ആകാശം ഇല്ലാതെയാകുംവരെ അവർ ഉണരുന്നില്ല;

     ഉറക്കത്തിൽനിന്ന് എഴുന്നേല്ക്കുന്നതുമില്ല;

     ¹³ അങ്ങ് എന്നെ പാതാളത്തിൽ മറച്ചുവയ്ക്കുകയും

     അവിടുത്തെ കോപം കഴിയുവോളം എന്നെ ഒളിപ്പിക്കുകയും

     എനിക്ക് ഒരവധി നിശ്ചയിച്ച് എന്നെ

     ഓർക്കുകയും ചെയ്തുവെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.

     ¹⁴ മനുഷ്യൻ മരിച്ചാൽ വീണ്ടും ജീവിക്കുമോ?

     എന്നാൽ എനിക്ക് മാറ്റം വരുവോളം

     എന്റെ യുദ്ധകാലമെല്ലാം കാത്തിരിക്കാമായിരുന്നു.

     ¹⁵ അങ്ങ് വിളിക്കും; ഞാൻ അവിടുത്തോട് ഉത്തരം പറയും;

     അങ്ങയുടെ കൈവേലയോട് അങ്ങയ്ക്ക് താത്പര്യമുണ്ടാകും.

     ¹⁶ ഇപ്പോഴോ അവിടുന്ന് എന്റെ കാലടികളെ എണ്ണുന്നു;

     എന്റെ പാപത്തിന്മേൽ അങ്ങ് ദൃഷ്ടിവയ്ക്കുന്നില്ലയോ?

     ¹⁷ എന്റെ അതിക്രമം ഒരു സഞ്ചിയിലാക്കി മുദ്രയിട്ടിരിക്കുന്നു;

     എന്റെ അകൃത്യം അങ്ങ് മറച്ചിരിക്കുന്നു.

     ¹⁸ മലപോലും വീണു പൊടിയുന്നു;

     പാറയും സ്ഥലം വിട്ട് മാറിപ്പോകുന്നു.

     ¹⁹ വെള്ളം കല്ലുകളെ തേയുമാറാക്കുന്നതും

     അതിന്റെ പ്രവാഹം നിലത്തെ പൊടി ഒഴുക്കിക്കളയുന്നതു പോലെ

     അങ്ങ് മനുഷ്യന്റെ പ്രത്യാശയെ നശിപ്പിക്കുന്നു.

     ²⁰ അങ്ങ് എപ്പോഴും അവനെ ആക്രമിച്ചിട്ട് അവൻ കടന്നുപോകുന്നു;

     അവിടുന്ന് അവന്റെ മുഖം വിരൂപമാക്കി അവനെ അയച്ചുകളയുന്നു.

     ²¹ അവന്റെ പുത്രന്മാർക്ക് ബഹുമാനം ലഭിക്കുന്നത് അവൻ അറിയുന്നില്ല;

     അവർക്ക് താഴ്ച ഭവിക്കുന്നത് അവൻ ഗ്രഹിക്കുന്നതുമില്ല.

     ²² തന്നെപ്പറ്റി മാത്രം അവന്റെ ദേഹം വേദനപ്പെടുന്നു;

     തന്നെക്കുറിച്ചത്രേ അവന്റെ ഉള്ളം ദുഃഖിക്കുന്നു.”

Chapter 15

അദ്ധ്യായം.15

¹ അതിന് തേമാന്യനായ എലീഫസ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “ജ്ഞാനിയായവൻ വ്യർത്ഥജ്ഞാനം പ്രസ്താവിക്കുമോ?

     അവൻ കിഴക്കൻ കാറ്റുകൊണ്ട് വയറുനിറയ്ക്കുമോ?

     ³ അവൻ പ്രയോജനമില്ലാത്ത വാക്കുകളാലും

     ഉപകാരമില്ലാത്ത മൊഴികളാലും തർക്കിക്കുമോ?

     ⁴ നീ ഭക്തി വെടിഞ്ഞ് ദൈവസന്നിധിയിലെ ധ്യാനം മുടക്കിക്കളയുന്നു.

     ⁵ നിന്റെ അകൃത്യം നിന്റെ വായെ പഠിപ്പിക്കുന്നു;

     ഉപായികളുടെ നാവ് നീ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു.

     ⁶ ഞാനല്ല, നിന്റെ സ്വന്തവായ് നിന്നെ കുറ്റം വിധിക്കുന്നു;

     നിന്റെ അധരങ്ങൾ തന്നെ നിന്റെ നേരെ സാക്ഷീകരിക്കുന്നു.

     ⁷ നീയോ ആദ്യം ജനിച്ച മനുഷ്യൻ?

     പർവ്വതങ്ങൾക്കും മുമ്പ് നീ പിറന്നുവോ?

     ⁸ നീ ദൈവത്തിന്റെ ആലോചനസഭയിൽ കൂടിയിട്ടുണ്ടോ?

     ജ്ഞാനം നിന്റെ അവകാശം ആണോ?

     ⁹ ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാത്തതായി നിനക്ക് എന്ത് അറിയാം?

     ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാകാത്തതായി നീ എന്താണ് ഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്നത്?

     ¹⁰ ഞങ്ങളുടെ ഇടയിൽ നരച്ചവരും വൃദ്ധന്മാരും ഉണ്ട്;

     നിന്റെ അപ്പനേക്കാൾ പ്രായം ചെന്നവർ തന്നെ.

     ¹¹ ദൈവത്തിന്റെ ആശ്വാസങ്ങളും

     സ്വന്തമായി പറഞ്ഞുതരുന്ന വാക്കും നിനക്ക് പോരയോ?

     ¹² നിന്റെ ഹൃദയം നിന്നെ പതറിക്കുന്നതെന്ത്?

     നിന്റെ കണ്ണ് ജ്വലിക്കുന്നതെന്ത്?

     ¹³ നീ ദൈവത്തിന്റെ നേരെ തിരിയുകയും

     നിന്റെ വായിൽനിന്ന് ഇങ്ങനെയുള്ള വാക്കുകൾ പുറപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

     ¹⁴ മർത്യൻ ശുദ്ധിമാനായിരിക്കുന്നതെങ്ങനെ?

     സ്ത്രീ പ്രസവിച്ചവൻ നീതിമാനായിരിക്കുന്നതെങ്ങനെ?

     ¹⁵ തന്റെ വിശുദ്ധന്മാരിലും ദൈവത്തിന് വിശ്വാസമില്ലല്ലോ;

     സ്വർഗ്ഗവും അവിടുത്തെ കണ്ണിന് നിർമ്മലമല്ല.

     ¹⁶ പിന്നെ വെറുപ്പും വഷളത്തവുമുള്ളവനായി

     വെള്ളംപോലെ അകൃത്യം കുടിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ എങ്ങനെ?

     ¹⁷ ഞാൻ നിന്നെ ഉപദേശിക്കാം, കേട്ടുകൊള്ളുക;

     ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളത് വിവരിച്ചുപറയാം.

     ¹⁸ ജ്ഞാനികൾ അവരുടെ പിതാക്കന്മാരോട് കേൾക്കുകയും

     മറച്ചുവയ്ക്കാതെ അറിയിക്കുകയും ചെയ്തതു തന്നേ.

     ¹⁹ അവർക്കുമാത്രമാണല്ലോ ദേശം നല്കിയിരുന്നത്;

     അന്യൻ അവരുടെ ഇടയിൽ കടക്കുന്നതുമില്ല.

     ²⁰ ദുഷ്ടൻ ജീവപര്യന്തം അതിവേദനയോടെ ഇരിക്കുന്നു;

     ഉപദ്രവകാരിക്ക് വച്ചിരിക്കുന്ന ആണ്ടുകൾ തികയുവോളം തന്നെ.

     ²¹ ഭീകരശബ്ദം അവന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങുന്നു;

     സുഖമായിരിക്കുമ്പോൾ കവർച്ചക്കാരൻ അവന്റെ നേരെ വരുന്നു.

     ²² അന്ധകാരത്തിൽനിന്ന് മടങ്ങിവരുമെന്ന് അവൻ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല;

     അവൻ വാളിനിരയാകാൻ നിയമിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

     ²³ അവൻ അപ്പം തെണ്ടിനടക്കുന്നു; ‘അത് എവിടെ കിട്ടും’ എന്ന് ചോദിക്കുന്നു?

     അന്ധകാരദിവസം തനിക്ക് അടുത്തിരിക്കുന്നു എന്ന് അവൻ അറിയുന്നു.

     ²⁴ കഷ്ടവും മനഃപീഡയും അവനെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു;

     പടയ്ക്കൊരുങ്ങിയ രാജാവെന്നപോലെ അവനെ ആക്രമിക്കുന്നു.

     ²⁵ അവൻ ദൈവത്തിന് വിരോധമായി കൈ ഉയർത്തി,

     സർവ്വശക്തനോട് ധിക്കാരം കാട്ടിയതുകൊണ്ടു തന്നെ.

     ²⁶ തന്റെ പരിചകളുടെ തടിച്ച മുഴകളോടുകൂടി

     അവൻ ശാഠ്യംകാണിച്ച് ദൈവത്തിന്റെ നേരെ പാഞ്ഞുചെല്ലുന്നു.

     ²⁷ അവൻ തന്റെ മുഖത്തെ മേദസ്സുകൊണ്ട് മൂടുന്നു;

     തന്റെ അരക്കെട്ടിന് കൊഴുപ്പ് കൂട്ടുന്നു.

     ²⁸ അവൻ ശൂന്യനഗരങ്ങളിലും ആരും പാർക്കാതെ

     കൽകൂമ്പാരങ്ങളായിത്തീരുവാനുള്ള വീടുകളിലും പാർക്കുന്നു.

     ²⁹ അവൻ ധനവാനാകുകയില്ല; അവന്റെ സമ്പത്ത് നിലനില്ക്കുകയില്ല; അവരുടെ വിളവ് നിലത്തേക്കു കുലച്ചു മറികയുമില്ല. ³⁰ ഇരുളിൽനിന്ന് അവൻ അകന്നു പോകുകയില്ല;

     അഗ്നിജ്വാല അവന്റെ കൊമ്പുകളെ ഉണക്കിക്കളയും;

     തിരുവായിലെ ശ്വാസംകൊണ്ട് അവൻ കടന്നുപോകും.

     ³¹ അവൻ വ്യാജത്തിൽ ആശ്രയിക്കരുത്; അത് സ്വയവഞ്ചനയത്രേ;

     അവന്റെ പ്രതിഫലം വ്യാജം തന്നെ ആയിരിക്കും.

     ³² അവന്റെ ദിവസം വരുംമുമ്പ് അത് നിവൃത്തിയാകും;

     അവന്റെ കൊമ്പുകൾ പച്ചയായിരിക്കുകയില്ല.

     ³³ മുന്തിരിവള്ളിയിൽ നിന്ന് എന്നപോലെ അവന്റെ പക്വമാകാത്ത പഴങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞുവീഴും.

     ഒലിവുവൃക്ഷംപോലെ പൂ പൊഴിക്കും.

     ³⁴ അഭക്തന്മാരുടെ കൂട്ടം വന്ധ്യത പ്രാപിക്കും;

     കൈക്കൂലിയുടെ കൂടാരങ്ങൾ തീയ്ക്കിരയാകും.

     ³⁵ അവർ കഷ്ടത്തെ ഗർഭം ധരിച്ച് തിന്മയെ പ്രസവിക്കുന്നു;

     അവരുടെ ഉദരം വഞ്ചനയെ ഉളവാക്കുന്നു.

Chapter 16

അദ്ധ്യായം.16

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “ഞാൻ പോലെയുള്ള വാക്കുകൾ പലതും കേട്ടിട്ടുണ്ട്;

     നിങ്ങൾ എല്ലാവരും വ്യസനിപ്പിക്കുന്ന ആശ്വാസകന്മാർ.

     ³ വ്യർത്ഥവാക്കുകൾക്ക് അവസാനം ഉണ്ടാകുമോ?

     അല്ല, ഇങ്ങനെ ഉത്തരം പറയുവാൻ നിന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് എന്ത്?

     ⁴ നിങ്ങളെപ്പോലെ ഞാനും സംസാരിക്കാം;

     എനിയ്ക്കുള്ള അനുഭവം നിങ്ങൾക്കുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ

     എനിയ്ക്കും നിങ്ങളുടെ നേരെ മൊഴികളെ യോജിപ്പിയ്ക്കുകയും

     നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് തല കുലുക്കുകയും ചെയ്യാമായിരുന്നു.

     ⁵ ഞാൻ അധരം കൊണ്ട് നിങ്ങളെ ധൈര്യപ്പെടുത്തുകയും

     സാന്ത്വനംകൊണ്ട് നിങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.

     ⁶ ഞാൻ സംസാരിച്ചാലും എന്റെ വേദന ശമിക്കുന്നില്ല;

     ഞാൻ അടങ്ങിയിരുന്നാലും എനിക്കെന്ത് ആശ്വാസമുള്ളു?

     ⁷ ഇപ്പോഴോ യഹോവ എന്നെ ക്ഷീണിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു;

     അവിടുന്ന് എന്റെ ബന്ധുവർഗ്ഗത്തെയൊക്കെയും ശൂന്യമാക്കിയിരിക്കുന്നു.

     ⁸ അവിടുന്ന് എന്നെ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു; അത് എനിക്കെതിരെ സാക്ഷ്യമായിരിക്കുന്നു;

     എന്റെ ^[1] മെലിച്ചൽ എനിയ്ക്ക് വിരോധമായി എഴുന്നേറ്റ് എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി സാക്ഷ്യം പറയുന്നു.

     ⁹ അവിടുന്ന് കോപത്തിൽ എന്നെ കീറി ഉപദ്രവിക്കുന്നു;

     അവിടുന്ന് എന്റെ നേരെ പല്ല് കടിക്കുന്നു;

     ശത്രു എന്റെ നേരെ കണ്ണ് കൂർപ്പിക്കുന്നു.

     ¹⁰ അവർ എന്റെ നേരെ വായ് പിളർക്കുന്നു;

     നിന്ദയോടെ അവർ എന്റെ ചെകിട്ടത്തടിക്കുന്നു;

     അവർ എനിയ്ക്ക് വിരോധമായി കൂട്ടം കൂടുന്നു.

     ¹¹ ദൈവം എന്നെ അഭക്തന്റെ പക്കൽ ഏല്പിക്കുന്നു;

     ദുഷ്ടന്മാരുടെ കയ്യിൽ എന്നെ അകപ്പെടുത്തുന്നു.

     ¹² ഞാൻ സ്വസ്ഥമായി വസിച്ചിരുന്നു; യഹോവ എന്നെ ചതച്ചുകളഞ്ഞു;

     അവിടുന്ന് എന്നെ കഴുത്തിന് പിടിച്ച് തകർത്തുകളഞ്ഞു;

     എന്നെ തനിക്ക് ഉന്നമാക്കി നിർത്തിയിരിക്കുന്നു.

     ¹³ അവിടുത്തെ അസ്ത്രങ്ങൾ എന്റെ ചുറ്റും വീഴുന്നു;

     അവിടുന്ന് ആദരിക്കാതെ എന്റെ അന്തർഭാഗങ്ങളെ പിളർക്കുന്നു;

     എന്റെ ^[2] പിത്തരസം നിലത്ത് ഒഴിച്ചുകളയുന്നു.

     ¹⁴ അവിടുന്ന് എന്നെ ഇടിച്ചിടിച്ച് തകർക്കുന്നു;

     മല്ലനെപ്പോലെ എന്റെ നേരെ പായുന്നു.

     ¹⁵ ഞാൻ ചാക്ക് എന്റെ ത്വക്കിന്മേൽ കൂട്ടിത്തുന്നി,

     എന്റെ കൊമ്പിനെ പൊടിയിൽ ഇട്ടിരിക്കുന്നു.

     ¹⁶ കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് എന്റെ മുഖം ചുവന്നിരിക്കുന്നു;

     എന്റെ കണ്ണിന്മേൽ അന്ധതമസ്സ് കിടക്കുന്നു.

     ¹⁷ എങ്കിലും സാഹസം എന്റെ കൈകളിൽ ഇല്ല.

     എന്റെ പ്രാർത്ഥന നിർമ്മലമത്രേ. ¹⁸ അയ്യോ ഭൂമിയേ, എന്റെ രക്തം മൂടരുതേ;

     എന്റെ നിലവിളി എങ്ങും തടഞ്ഞുപോകരുതേ.

     ¹⁹ ഇപ്പോഴും എന്റെ സാക്ഷി സ്വർഗ്ഗത്തിലും

     എന്റെ ജാമ്യക്കാരൻ ഉയരത്തിലും ഇരിക്കുന്നു.

     ²⁰ എന്റെ സ്നേഹിതന്മാർ എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നു;

     എന്റെ കണ്ണ് ദൈവത്തിങ്കലേക്ക് കണ്ണുനീർ പൊഴിക്കുന്നു.

     ²¹ അവൻ മനുഷ്യന് വേണ്ടി ദൈവത്തോടും

     മനുഷ്യപുത്രന് വേണ്ടി അവന്റെ കൂട്ടുകാരനോടും ന്യായവാദം കഴിക്കും.

     ²² ഏതാനും ആണ്ട് കഴിയുമ്പോഴേക്ക്

     ഞാൻ മടങ്ങിവരാനാവാത്ത പാതയിലേക്ക് പോകേണ്ടിവരുമല്ലോ.

Chapter 17

അദ്ധ്യായം.17

¹ എന്റെ ശ്വാസം ക്ഷയിച്ചു, എന്റെ ആയുസ്സ് തീർന്നുപോകുന്നു;

     ശവക്കുഴി എനിക്കായി ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

     ² എന്റെ അരികിൽ പരിഹാസമേയുള്ളു;

     എന്റെ കണ്ണ് അവരുടെ പ്രകോപനം കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

     ³ അവിടുന്ന് പണയംകൊടുത്ത് എനിയ്ക്ക് ജാമ്യമാകേണമേ;

     എന്നെ സഹായിക്കുവാൻ മറ്റാരുള്ളു?

     ⁴ ബുദ്ധി തോന്നാത്തവണ്ണം അവിടുന്ന് അവരുടെ ഹൃദയം അടച്ചുകളഞ്ഞു;

     അതുനിമിത്തം അവിടുന്ന് അവരെ ഉയർത്തുകയില്ല.

     ⁵ ഒരാൾ സ്നേഹിതന്മാരെ കവർച്ചയ്ക്കു വേണ്ടി

     കാണിച്ചുകൊടുത്താൽ അവന്റെ മക്കളുടെ കണ്ണ് മങ്ങിപ്പോകും.

     ⁶ അവിടുന്ന് എന്നെ ജനങ്ങൾക്ക് പഴഞ്ചൊല്ലാക്കിത്തീർത്തു;

     ഞാൻ മുഖത്ത് തുപ്പേല്ക്കുന്നവനായിത്തീർന്നു.

     ⁷ ദുഃഖം കാരണം എന്റെ കണ്ണ് മങ്ങിയിരിക്കുന്നു;

     എന്റെ അവയവങ്ങൾ എല്ലാം നിഴൽ പോലെ തന്നെ.

     ⁸ നേരുള്ളവർ അതു കണ്ട് ഭ്രമിച്ചുപോകും;

     നിഷ്കളങ്കൻ അഭക്തന്റെ നേരെ ക്ഷോഭിക്കും.

     ⁹ നീതിമാനോ തന്റെ വഴി തന്നെ പിന്തുടരും;

     കൈവെടിപ്പുള്ളവൻ മേല്ക്കുമേൽ ബലം പ്രാപിക്കും.

     ¹⁰ എന്നാൽ നിങ്ങൾ എല്ലാവരും മടങ്ങിവരുവിൻ;

     ഞാൻ നിങ്ങളിൽ ഒരു ജ്ഞാനിയെയും കാണുന്നില്ല.

     ¹¹ എന്റെ നാളുകൾ കഴിഞ്ഞുപോയി; എന്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾക്ക്,

     എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ നിരൂപണങ്ങൾക്ക് തകർച്ച സംഭവിച്ചു.

     ¹² അവർ രാത്രിയെ പകലാക്കുന്നു;

     വെളിച്ചം ഇരുട്ടിനോട് അടുത്തിരിക്കുന്നു.

     ¹³ ഞാനോ പാതാളത്തെ എന്റെ വീടായി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു;

     ഇരുട്ടിൽ ഞാൻ എന്റെ കിടക്ക വിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ¹⁴ ഞാൻ ദ്രവത്വത്തോട്: നീ എന്റെ അപ്പൻ എന്നും

     പുഴുവിനോട്: നീ എന്റെ അമ്മയും സഹോദരിയും എന്നും പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

     ¹⁵ അങ്ങനെയിരിക്കെ എന്റെ പ്രത്യാശ എവിടെ?

     ആര് എന്റെ പ്രത്യാശയെ കാണും?

     ¹⁶ അത് പാതാളത്തിന്റെ വാതിലുകൾ വരെ ഇറങ്ങിപ്പോകുമോ?

     പൊടിയിലേക്ക് അത് ഇറങ്ങിവരുമോ?”

Chapter 18

അദ്ധ്യായം.18

¹ അതിന് ശൂഹ്യനായ ബിൽദാദ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “നിങ്ങൾ എത്രത്തോളം വാക്കുകൾക്ക് കുടുക്കുവയ്ക്കും?

     ബുദ്ധിപ്രയോഗിക്കുക; പിന്നെ നമുക്ക് സംസാരിക്കാം.

     ³ ഞങ്ങളെ മൃഗങ്ങളായെണ്ണുന്നതും

     ഞങ്ങൾ നിങ്ങൾക്ക് അശുദ്ധരായി തോന്നുന്നതും എന്ത്?

     ⁴ കോപത്തിൽ സ്വയം കടിച്ചുകീറുന്നവനേ,

     നിന്റെ നിമിത്തം ഭൂമി നിർജ്ജനമായിത്തീരണമോ?

     പാറ അതിന്റെ സ്ഥലം വിട്ടുമാറണമോ?

     ⁵ ദുഷ്ടന്മാരുടെ വെളിച്ചം കെട്ടുപോകും;

     അവന്റെ അഗ്നിജ്വാല പ്രകാശിക്കുകയില്ല.

     ⁶ അവന്റെ കൂടാരത്തിൽ വെളിച്ചം ഇരുണ്ടുപോകും;

     അവന്റെ ദീപം കെട്ടുപോകും.

     ⁷ അവൻ ഉറച്ച കാലടി വയ്ക്കുന്ന സ്ഥലം ഇടുങ്ങിപ്പോകും;

     അവന്റെ സ്വന്ത ആലോചന അവനെ തള്ളിയിടും.

     ⁸ അവന്റെ കാല് വലയിൽ കുടുങ്ങിപ്പോകും;

     അവൻ ചതിക്കുഴിക്കുമീതെ നടക്കും.

     ⁹ കെണി അവന്റെ കുതികാലിന് പിടിക്കും;

     അവൻ കുടുക്കിൽ അകപ്പെടും.

     ¹⁰ അവന് നിലത്ത് കുരുക്ക് മറച്ചുവയ്ക്കും;

     അവനെ പിടിക്കുവാൻ പാതയിൽ കെണി ഒളിച്ചുവയ്ക്കും.

     ¹¹ ചുറ്റിലും ഘോരത്വങ്ങൾ അവനെ ഭ്രമിപ്പിക്കും;

     അവന്റെ കാലുകളെ പിന്തുടർന്ന് അവനെ വേട്ടയാടും.

     ¹² അവന്റെ അനൎത്ഥം വിശന്നിരിക്കുന്നു;

     വിപത്ത് അവന്റെ അരികിൽ ഒരുങ്ങി നില്ക്കുന്നു.

     ¹³ അത് അവന്റെ ദേഹാംഗങ്ങളെ തിന്നുകളയും;

     മരണത്തിന്റെ കടിഞ്ഞൂൽ അവന്റെ അവയവങ്ങളെ തിന്നുകളയും.

     ¹⁴ അവൻ ആശ്രയിച്ച കൂടാരത്തിൽനിന്ന് വേർ പറിഞ്ഞുപോകും;

     ഭീകരതയുടെ രാജാവിന്റെ അടുക്കലേക്ക് അവനെ കൊണ്ടുപോകും.

     ¹⁵ അവന് ആരുമല്ലാത്തവർ അവന്റെ കൂടാരത്തിൽ വസിക്കും;

     അവന്റെ നിവാസത്തിന്മേൽ ഗന്ധകം പെയ്യും.

     ¹⁶ അടിയിൽ അവന്റെ വേര് ഉണങ്ങിപ്പോകും;

     മീതെ അവന്റെ കൊമ്പ് വാടിപ്പോകും.

     ¹⁷ അവന്റെ ഓർമ്മ ഭൂമിയിൽനിന്ന് നശിച്ചുപോകും;

     തെരുവീഥിയിൽ അവന്റെ പേര് ഇല്ലാതാകും.

     ¹⁸ അവനെ വെളിച്ചത്തുനിന്ന് ഇരുട്ടിലേക്ക് തള്ളിയിടും;

     ഭൂതലത്തിൽനിന്ന് അവനെ ഓടിച്ചുകളയും.

     ¹⁹ സ്വജനത്തിന്റെ ഇടയിൽ അവന് പുത്രനോ പൌത്രനോ ഇല്ലാതെയിരിക്കും;

     അവന്റെ പാർപ്പിടം അന്യം നിന്നുപോകും.

     ²⁰ പശ്ചിമവാസികൾ അവന്റെ ദിവസം കണ്ട് വിസ്മയിക്കും;

     പൂർവ്വദേശക്കാരും അമ്പരന്ന് പോകും.

     ²¹ നീതികെട്ടവന്റെ വാസസ്ഥലം ഇങ്ങനെയാകുന്നു.

     ദൈവത്തെ അറിയാത്തവന്റെ സ്ഥലം ഇങ്ങനെ തന്നെ”.

Chapter 19

അദ്ധ്യായം.19

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² "നിങ്ങൾ എത്രനാൾ എന്റെ മനസ്സ് വ്യസനിപ്പിക്കുകയും

     വാക്കുകളാൽ എന്നെ തകർക്കുകയും ചെയ്യും?

     ³ ഇപ്പോൾ പത്ത് പ്രാവശ്യം നിങ്ങൾ എന്നെ നിന്ദിച്ചിരിക്കുന്നു;

     എന്നോട് ദ്രോഹം ചെയ്യുവാൻ നിങ്ങൾക്ക് ലജ്ജയില്ല.

     ⁴ ഞാൻ തെറ്റിപ്പോയത് സത്യം എങ്കിൽ

     എന്റെ തെറ്റ് എനിക്കു തന്നെ അറിയാം.

     ⁵ നിങ്ങൾ സാക്ഷാൽ എനിക്കു വിരോധമായി വലിപ്പം ഭാവിച്ച്

     എന്റെ അപമാനത്തെക്കുറിച്ച് എന്നെ ആക്ഷേപിക്കുന്നു എങ്കിൽ

     ⁶ ദൈവം എന്നെ മറിച്ചുകളഞ്ഞ്

     തന്റെ വലയിൽ എന്നെ കുടുക്കിയിരിക്കുന്നു എന്നറിയുവിൻ.

     ⁷ അയ്യോ, ബലാല്ക്കാരം എന്ന് ഞാൻ നിലവിളിക്കുന്നു; കേൾക്കുവാനാരുമില്ല;

     രക്ഷയ്ക്കായി ഞാൻ മുറയിടുന്നു; ന്യായം കിട്ടുന്നതുമില്ല.

     ⁸ എനിക്ക് കടന്നുപോകുവാനാവാത്തവിധം യഹോവ എന്റെ വഴി കെട്ടിയടച്ചു,

     എന്റെ പാതകൾ ഇരുട്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു.

     ⁹ എന്റെ തേജസ്സ് യഹോവ എന്റെമേൽ നിന്ന് ഉരിഞ്ഞെടുത്തു;

     എന്റെ തലയിലെ കിരീടം നീക്കിക്കളഞ്ഞു.

     ¹⁰ അവിടുന്ന് എന്നെ ചുറ്റും ക്ഷയിപ്പിച്ചു; എന്റെ കഥകഴിഞ്ഞു;

     ഒരു വൃക്ഷത്തെപ്പോലെ എന്റെ പ്രത്യാശ പറിച്ചുകളഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

     ¹¹ അവിടുന്ന് തന്റെ കോപം എന്റെമേൽ ജ്വലിപ്പിച്ച്

     എന്നെ തനിക്ക് ശത്രുവായി എണ്ണുന്നു.

     ¹² അവിടുത്തെ പടക്കൂട്ടങ്ങൾ ഒന്നിച്ചുവരുന്നു;

     അവർ എന്റെ നേരെ അവരുടെ വഴി നിരത്തുന്നു;

     എന്റെ കൂടാരത്തിനു ചുറ്റും പാളയമിറങ്ങുന്നു.

     ¹³ അവർ എന്റെ സഹോദരന്മാരെ എന്നോട് അകറ്റിക്കളഞ്ഞു;

     എന്റെ പരിചയക്കാർ എനിക്ക് അന്യരായിത്തീർന്നു.

     ¹⁴ എന്റെ ബന്ധുജനങ്ങൾ ഒഴിഞ്ഞുമാറി;

     എന്റെ ഉറ്റ സ്നേഹിതന്മാർ എന്നെ മറന്നുകളഞ്ഞു.

     ¹⁵ എന്റെ വീട്ടിൽ വസിക്കുന്നവരും എന്റെ ദാസികളും എന്നെ അന്യനായി എണ്ണുന്നു;

     ഞാൻ അവർക്ക് പരദേശിയായി തോന്നുന്നു.

     ¹⁶ ഞാൻ എന്റെ ദാസനെ വിളിച്ചു; അവൻ വിളി കേൾക്കുന്നില്ല.

     എന്റെ വായ് കൊണ്ട് ഞാൻ അവനോട് യാചിക്കേണ്ടിവരുന്നു.

     ¹⁷ എന്റെ ശ്വാസം എന്റെ ഭാര്യയ്ക്ക് അസഹ്യവും

     എന്റെ യാചന എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പുകൾക്ക് അറപ്പും ആയിരിക്കുന്നു.

     ¹⁸ കൊച്ചുകുട്ടികൾപോലും എന്നെ നിരസിക്കുന്നു;

     ഞാൻ സംസാരിക്കുമ്പോൾ അവർ എന്നെ കളിയാക്കുന്നു.

     ¹⁹ എന്റെ പ്രാണസ്നേഹിതന്മാർ എല്ലാവരും എന്നെ വെറുക്കുന്നു;

     എനിക്ക് പ്രിയരായവർ വിരോധികളായിത്തീർന്നു.

     ²⁰ എന്റെ അസ്ഥി ത്വക്കിനോടും മാംസത്തോടും പറ്റിയിരിക്കുന്നു;

     പല്ലിന്റെ മോണയോടെ മാത്രം ഞാൻ അവശേഷിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ²¹ സ്നേഹിതന്മാരെ, എന്നോടു കൃപ തോന്നണമേ, കൃപ തോന്നണമേ;

     ദൈവത്തിന്റെ കൈ എന്നെ തൊട്ടിരിക്കുന്നു.

     ²² ദൈവം എന്ന പോലെ നിങ്ങളും എന്നെ ഉപദ്രവിക്കുന്നതെന്ത്?

     എന്റെ മാംസം തിന്ന് തൃപ്തിവരാത്തത് എന്ത്?

     ²³ അയ്യോ എന്റെ വാക്കുകൾ ഒന്ന് എഴുതിയെങ്കിൽ,

     ഒരു പുസ്തകത്തിൽ കുറിച്ചുവച്ചെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.

     ²⁴ അവയെ ഇരുമ്പാണിയും ഈയവുംകൊണ്ട്

     പാറയിൽ സദാകാലത്തേക്ക് കൊത്തിവച്ചെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.

     ²⁵ എന്നെ വീണ്ടെടുക്കുന്നവൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നും

     അവിടുന്ന് ഒടുവിൽ പൊടിമേൽ നില്ക്കുമെന്നും ഞാൻ അറിയുന്നു.

     ²⁶ എന്റെ ത്വക്ക് ഇങ്ങനെ നശിച്ചശേഷം

     ഞാൻ ദേഹസഹിതനായി ദൈവത്തെ കാണും.

     ²⁷ ഞാൻ തന്നെ അവിടുത്തെ കാണും;

     അന്യനല്ല, എന്റെ സ്വന്തകണ്ണ് അവിടുത്തെ കാണും;

     എന്റെ ഹൃദയം എന്റെ ഉള്ളിൽ ക്ഷയിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ²⁸ നാം എങ്ങനെ അവനെ ഉപദ്രവിക്കുമെന്നും

     അതിന്റെ കാരണം അവനിൽ കാണുന്നു എന്നും നിങ്ങൾ പറയുന്നുവെങ്കിൽ

     ²⁹ വാളിനെ പേടിക്കുവിൻ; ക്രോധം വാളിന്റെ ശിക്ഷയ്ക്ക് കാരണം;

     ഒരു ന്യായവിധി ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊള്ളുവിൻ.”

Chapter 20

അദ്ധ്യായം.20

¹ അതിന് നയമാത്യനായ സോഫർ ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “ഉത്തരം പറയുവാൻ എന്റെ നിരൂപണങ്ങൾ പൊങ്ങിവരുന്നു.

     എന്റെ ഉള്ളിലെ അക്ഷമ കാരണം തന്നെ.

     ³ എനിയ്ക്ക് ലജ്ജാകരമായ ശാസന ഞാൻ കേട്ടു;

     എന്നാൽ ആത്മാവ് എന്റെ വിവേകത്തിൽ നിന്ന് ഉത്തരം പറയുന്നു.

     ⁴ മനുഷ്യൻ ഭൂമിയിൽ ഉണ്ടായതുമുതൽ

     പുരാതനമായ ഈ വസ്തുത നീ അറിയുന്നില്ലയോ?

     ⁵ ദുഷ്ടന്മാരുടെ ജയഘോഷം താല്ക്കാലികമത്രെ;

     അഭക്തന്റെ സന്തോഷം അല്പനേരത്തേക്കേയുള്ളു.

     ⁶ അവന്റെ ഉയർച്ച ആകാശത്തോളം എത്തിയാലും

     അവന്റെ ശിരസ്സ് മേഘങ്ങളോളം ഉയർന്നാലും

     ⁷ അവൻ സ്വന്തവിസർജ്ജ്യംപോലെ എന്നേക്കും നശിക്കും;

     അവനെ കണ്ടിട്ടുള്ളവർ അവൻ എവിടെ എന്നു ചോദിക്കും.

     ⁸ അവൻ സ്വപ്നംപോലെ പറന്നുപോകും.

     അവനെ പിന്നെ കാണുകയില്ല;

     അവൻ രാത്രിദർശനംപോലെ മറഞ്ഞുപ്പോകും.

     ⁹ അവനെ കണ്ടിട്ടുള്ള കണ്ണ് ഇനി അവനെ കാണുകയില്ല;

     അവന്റെ സ്ഥലം ഇനി അവനെ ദർശിക്കുകയുമില്ല.

     ¹⁰ അവന്റെ മക്കൾ ദരിദ്രന്മാരോട് കൃപ യാചിക്കും;

     അവന്റെ കൈ അവന്റെ സമ്പത്ത് മടക്കിക്കൊടുക്കും.

     ¹¹ അവന്റെ അസ്ഥികളിൽ യൗവ്വനം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു;

     അത് അവനോടുകൂടി പൊടിയിൽ കിടക്കും.

     ¹² ദുഷ്ടത അവന്റെ വായിൽ മധുരിച്ചാലും

     അവൻ അത് നാവിനടിയിൽ മറച്ചുവച്ചാലും

     ¹³ അതിനെ വിടാതെ പിടിച്ച് വായ്ക്കകത്ത് സൂക്ഷിച്ചുവച്ചാലും

     ¹⁴ അവന്റെ ആഹാരം അവന്റെ കുടലിൽ മാറ്റപ്പെട്ട്

     അവന്റെ ഉള്ളിൽ സർപ്പവിഷമായിത്തീരും.

     ¹⁵ അവൻ സമ്പത്ത് വിഴുങ്ങിയാലും അത് വീണ്ടും ഛർദ്ദിക്കേണ്ടിവരും;

     ദൈവം അത് അവന്റെ വയറ്റിൽനിന്ന് പുറത്താക്കിക്കളയും.

     ¹⁶ അവൻ സർപ്പവിഷം കുടിക്കും;

     അണലിയുടെ നാവ് അവനെ കൊല്ലും.

     ¹⁷ തേനും പാൽപാടയും ഒഴുകുന്ന തോടുകളെയും

     നദികളെയും അവൻ കണ്ടു രസിക്കുകയില്ല.

     ¹⁸ തന്റെ സമ്പാദ്യം അവൻ അനുഭവിക്കാതെ മടക്കിക്കൊടുക്കും;

     താൻ നേടിയ വസ്തുവകയ്ക്ക് ഒത്തവണ്ണം സന്തോഷിക്കുകയുമില്ല.

     ¹⁹ അവൻ ദരിദ്രന്മാരെ പീഡിപ്പിച്ച് ഉപേക്ഷിച്ചു;

     താൻ പണിയാത്ത വീട് അപഹരിച്ചു.

     ²⁰ അവന്റെ കൊതിക്ക് മതിവരാത്തതുകൊണ്ട്

     അവൻ തന്റെ മനോഹരധനത്തോടുകൂടി രക്ഷപെടുകയില്ല.

     ²¹ അവൻ ഭക്ഷിക്കാനുള്ളതല്ലാതെ ഒന്നും ശേഷിപ്പിക്കുകയില്ല;

     അതുകൊണ്ട് അവന്റെ അഭിവൃദ്ധി നിലനില്ക്കുകയില്ല.

     ²² അവന്റെ സമൃദ്ധിയുടെ പൂർണ്ണതയിൽ അവന് ഞെരുക്കം ഉണ്ടാകും;

     ദരിദ്രന്മാരുടെ കൈ ഒക്കെയും അവന്റെമേൽ വരും. ²³ അവൻ വയറ് നിറയ്ക്കുമ്പോൾത്തന്നെ

     ദൈവം തന്റെ ഉഗ്രകോപം അവന്റെ മേൽ അയയ്ക്കും;

     അവൻ ഭക്ഷിക്കുമ്പോൾ അതു അവന്റെ മേൽ വർഷിപ്പിക്കും.

     ²⁴ അവൻ ഇരുമ്പായുധം ഒഴിഞ്ഞോടും;

     താമ്ര വില്ല് അവനിൽ തറഞ്ഞുകയറും.

     ²⁵ അവൻ അത് അവന്റെ ദേഹത്തിൽനിന്ന് പുറത്തേക്ക് വലിച്ചൂരുന്നു;

     മിന്നുന്ന മുന അവന്റെ പിത്തഗ്രന്ഥിയിൽനിന്ന് പുറപ്പെടുന്നു;

     കൊടും ഭീതി അവന്റെമേൽ ഇരിക്കുന്നു.

     ²⁶ അന്ധകാരമെല്ലാം അവന്റെ നിക്ഷേപമായി സംഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്നു;

     ആരും ഊതിക്കത്തിക്കാത്ത തീയ്ക്ക് അവൻ ഇരയാകും;

     അവന്റെ കൂടാരത്തിൽ ശേഷിച്ചിരിക്കുന്നതിനെ അത് ദഹിപ്പിക്കും;

     ²⁷ ആകാശം അവന്റെ അകൃത്യത്തെ വെളിപ്പെടുത്തും

     ഭൂമി അവന് എതിരായി സാക്ഷ്യം പറയും.

     ²⁸ അവന്റെ വീട്ടിലെ ധനം ഇല്ലാതെയാകും;

     ദൈവത്തിന്റെ കോപദിവസത്തിൽ അവ ഒഴുകിപ്പോകും.

     ²⁹ ഇത് ദുഷ്ടന് ദൈവം കൊടുക്കുന്ന ഓഹരിയും

     ദൈവം അവന് നിയമിച്ച അവകാശവും ആകുന്നു.”

Chapter 21

അദ്ധ്യായം.21

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “എന്റെ വാക്ക് ശ്രദ്ധയോടെ കേൾക്കുവിൻ;

     അത് നിങ്ങൾക്ക് ആശ്വാസമായിരിക്കട്ടെ.

     ³ നില്ക്കുവിൻ, ഞാനും സംസാരിക്കട്ടെ;

     ഞാൻ സംസാരിച്ച് കഴിഞ്ഞ് നിനക്ക് പരിഹസിക്കാം.

     ⁴ ഞാൻ സങ്കടം പറയുന്നത് മനുഷ്യനോടോ?

     ഞാൻ അക്ഷമനാകാതിരിക്കുന്നതെങ്ങനെ?

     ⁵ എന്നെ നോക്കി ഭയപ്പെടുവിൻ;

     കൈകൊണ്ട് വായ് പൊത്തിക്കൊള്ളുവിൻ.

     ⁶ ഓർക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോകുന്നു;

     എന്റെ ദേഹത്തിന് വിറയൽ പിടിക്കുന്നു.

     ⁷ ദുഷ്ടന്മാർ ജീവിച്ചിരുന്ന് വാർദ്ധക്യം പ്രാപിക്കുകയും

     അവർക്ക് ബലം വർദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് എന്ത്?

     ⁸ അവരുടെ സന്താനം അവരോടുകൂടി അവരുടെ മുമ്പിലും

     അവരുടെ വംശം അവർ കാൺകെയും ഉറച്ച് നില്ക്കുന്നു.

     ⁹ അവരുടെ വീടുകൾ ഭയം കൂടാതെ സുഖമായിരിക്കുന്നു;

     ദൈവത്തിന്റെ വടി അവരുടെമേൽ വരുന്നതുമില്ല.

     ¹⁰ അവരുടെ കാള ഇണചേരുന്നു, നിഷ്ഫലമാകുന്നില്ല;

     അവരുടെ പശു പ്രസവിക്കുന്നു, കിടാവ് വളർച്ചയെത്താതെ നഷ്ടമാകുന്നതുമില്ല.

     ¹¹ അവർ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ആട്ടിൻ കൂട്ടത്തെപ്പോലെ പുറത്തയയ്ക്കുന്നു;

     അവരുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.

     ¹² അവർ തപ്പോടും കിന്നരത്തോടുംകൂടി പാടുന്നു;

     കുഴലിന്റെ നാദത്തിൽ സന്തോഷിക്കുന്നു.

     ¹³ അവർ സുഖമായി ദിവസങ്ങൾ ചിലവഴിക്കുന്നു;

     ശാന്തമായി പാതാളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നു.

     ¹⁴ അവർ ദൈവത്തോട്: ‘ഞങ്ങളെ വിട്ടുപോകുക;

     അവിടുത്തെ വഴികളെ അറിയുവാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല;

     ¹⁵ ഞങ്ങൾ സർവ്വശക്തനെ സേവിക്കുവാൻ അവിടുന്ന് ആര്?

     ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ എന്ത് പ്രയോജനം?’ എന്നു പറയുന്നു.

     ¹⁶ എന്നാൽ അവരുടെ ഭാഗ്യം അവർക്ക് കൈവശമല്ലേ?

     ദുഷ്ടന്മാരുടെ ആലോചന എന്നോട് അകന്നിരിക്കുന്നു.

     ¹⁷ ദുഷ്ടന്മാരുടെ വിളക്ക് കെട്ടുപോകുന്നതും

     അവർക്ക് ആപത്ത് വരുന്നതും

     ദൈവം കോപത്തിൽ കഷ്ടങ്ങൾ വിഭാഗിച്ച് കൊടുക്കുന്നതും എത്ര പ്രാവശ്യം!

     ¹⁸ അവർ കാറ്റിന് മുമ്പിൽ വൈക്കോൽ പോലെയും

     കൊടുങ്കാറ്റ് പറപ്പിക്കുന്ന പതിർപോലെയും ആകുന്നു.

     ¹⁹ ദൈവം അവന്റെ അകൃത്യം അവന്റെ മക്കൾക്കായി സംഗ്രഹിച്ചുവയ്ക്കുന്നു;

     അവൻ അത് അനുഭവിക്കേണ്ടതിന് അവന് തന്നെ പകരം കൊടുക്കട്ടെ.

     ²⁰ അവന്റെ കണ്ണ് സ്വന്ത നാശം കാണട്ടെ;

     അവൻ തന്നെ സർവ്വശക്തന്റെ ക്രോധം കുടിക്കട്ടെ;

     ²¹ അവന്റെ മാസങ്ങളുടെ എണ്ണം ഇല്ലാതെ ആയാൽ

     തന്റെശേഷം തന്റെ ഭവനത്തോട് അവനെന്ത് താത്പര്യം?

     ²² ആരെങ്കിലും ദൈവത്തിന് ബുദ്ധി ഉപദേശിക്കുമോ?

     അവൻ ഉന്നതന്മാരെ ന്യായം വിധിക്കുന്നുവല്ലോ.

     ²³ ഒരുവൻ കേവലം സ്വൈരവും സ്വസ്ഥതയുമുള്ളവനായി

     തന്റെ പൂർണ്ണക്ഷേമത്തിൽ മരിക്കുന്നു.

     ²⁴ അവന്റെ തൊട്ടികൾ പാലുകൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു;

     അവന്റെ അസ്ഥികളിലെ മജ്ജ അയഞ്ഞിരിക്കുന്നു .

     ²⁵ മറ്റൊരാൾ മനോവേദനയോടെ മരിക്കുന്നു;

     നന്മയൊന്നും അനുഭവിക്കുവാൻ ഇടവരുന്നതുമില്ല.

     ²⁶ അവർ ഒരുപോലെ പൊടിയിൽ കിടക്കുന്നു;

     കൃമി അവരെ മൂടുന്നു.

     ²⁷ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വിചാരങ്ങളെയും

     നിങ്ങൾ എന്റെ നേരെ നിരൂപിക്കുന്ന ഉപായങ്ങളെയും അറിയുന്നു.

     ²⁸ “പ്രഭുവിന്റെ ഭവനം എവിടെ?

     ദുഷ്ടന്മാർ വസിച്ചിരുന്ന കൂടാരം എവിടെ” എന്നല്ലയോ നിങ്ങൾ പറയുന്നത്?

     ²⁹ വഴിപോക്കരോട് നിങ്ങൾ ചോദിച്ചിട്ടില്ലയോ?

     അവരുടെ അടയാളങ്ങളെ അറിയുന്നില്ലയോ?

     ³⁰ അനർത്ഥദിവസത്തിൽ ദുഷ്ടൻ ഒഴിഞ്ഞുപോകുന്നു;

     ക്രോധദിവസത്തിൽ അവർക്ക് വിടുതൽ കിട്ടുന്നു.

     ³¹ അവന്റെ നടപ്പിനെക്കുറിച്ച് ആര് അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കി പറയും?

     അവൻ ചെയ്തതിന് തക്കവണ്ണം ആര് അവന് പകരം വീട്ടും?

     ³² എന്നാലും അവനെ ശ്മശാനത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു;

     അവന്റെ കല്ലറയ്ക്കൽ കാവൽനില്ക്കുന്നു.

     ³³ താഴ്വരയിലെ മണ്‍കട്ട അവന് മധുരമായിരിക്കും;

     അവന്റെ പിന്നാലെ സകലമനുഷ്യരും ചെല്ലും;

     അവന് മുമ്പ് പോയവർ അനേകം പേരാണ്.

     ³⁴ നിങ്ങൾ വൃഥാ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് എങ്ങനെ?

     നിങ്ങളുടെ ഉത്തരങ്ങളിൽ കപടമല്ലാതെ ഒന്നുമില്ല.”

Chapter 22

അദ്ധ്യായം.22

¹ അതിന് തേമാന്യനായ എലീഫസ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “മനുഷ്യൻ ദൈവത്തിന് ഉപകാരമായിവരുമോ?

     ജ്ഞാനിയായവൻ തനിക്ക് തന്നേ ഉപകരിക്കുകയുള്ളൂ.

     ³ നീ നീതിമാനായാൽ സർവ്വശക്തന് പ്രയോജനമുണ്ടോ?

     നീ നിഷ്കളങ്കനായി നടക്കുന്നതിനാൽ ദൈവത്തിന് ലാഭമുണ്ടോ?

     ⁴ നിന്റെ ഭക്തിനിമിത്തമോ ദൈവം നിന്നെ ശാസിക്കുകയും

     നിന്നെ ന്യായവിസ്താരത്തിൽ വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നത്?

     ⁵ നിന്റെ ദുഷ്ടത വലിയതല്ലയോ?

     നിന്റെ അകൃത്യങ്ങൾക്ക് അന്തവുമില്ല.

     ⁶ നിന്റെ സഹോദരനോട് നീ വെറുതെ പണയം വാങ്ങി,

     നഗ്നന്മാരുടെ വസ്ത്രം ഉരിഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു.

     ⁷ ക്ഷീണിച്ചവന് നീ വെള്ളം കൊടുത്തില്ല;

     വിശന്നവന് നീ ആഹാരം മുടക്കിക്കളഞ്ഞു.

     ⁸ ബലവാനായവന് ദേശം കൈവശമായി,

     മാന്യനായവൻ അതിൽ പാർത്തു. ⁹ വിധവമാരെ നീ വെറുങ്കയ്യായി അയച്ചു;

     അനാഥന്മാരുടെ കൈകൾ നീ ഒടിച്ചുകളഞ്ഞു. ¹⁰ അതുകൊണ്ട് നിന്റെ ചുറ്റും കെണികൾ ഇരിക്കുന്നു; പെട്ടെന്ന് ഭയം നിന്നെ ഭ്രമിപ്പിക്കുന്നു.

     ¹¹ അല്ല, നീ അന്ധകാരത്തെയും

     നിന്നെ മൂടുന്ന പെരുവെള്ളത്തെയും കണുന്നില്ലയോ?

     ¹² ദൈവം സ്വർഗ്ഗോന്നതത്തിൽ ഇല്ലയോ?

     നക്ഷത്രങ്ങൾ എത്ര ഉയർന്നിരിക്കുന്നു എന്നു നോക്കുക.

     ¹³ എന്നാൽ നീ: ‘ദൈവം എന്തറിയുന്നു?

     കൂരിരുട്ടിൽ അവിടുന്ന് ന്യായം വിധിക്കുമോ?

     ¹⁴ നമ്മെ കാണാത്തവിധം മേഘങ്ങൾ അവിടുത്തേക്ക് മറ ആയിരിക്കുന്നു;

     ആകാശവിതാനത്തിൽ അവിടുന്ന് സഞ്ചരിക്കുന്നു’ എന്നു പറയുന്നു.

     ¹⁵ ദുഷ്ടമനുഷ്യർ നടന്നിരിക്കുന്ന

     പഴയ വഴി നീ പ്രമാണിക്കുമോ?

     ¹⁶ കാലം തികയും മുമ്പെ അവർ പിടിപെട്ടുപോയി;

     അവരുടെ അടിസ്ഥാനം നദിപോലെ ഒഴുകിപ്പോയി.

     ¹⁷ അവർ ദൈവത്തോട്: ‘ഞങ്ങളെ വിട്ടുപോകുക;

     സർവ്വശക്തൻ ഞങ്ങളോട് എന്ത് ചെയ്യും’ എന്നു പറഞ്ഞു.

     ¹⁸ അവിടുന്ന് അവരുടെ വീടുകളെ നന്മകൊണ്ട് നിറച്ചു;

     ദുഷ്ടന്മാരുടെ ആലോചന എന്നോട് അകന്നിരിക്കുന്നു.

     ¹⁹ നീതിമാന്മാർ അവരുടെ നാശം കണ്ട് സന്തോഷിക്കുന്നു;

     കുറ്റമില്ലാത്തവൻ അവരെ പരിഹസിച്ചു:

     ²⁰ ‘ഞങ്ങളുടെ എതിരാളികൾ മുടിഞ്ഞുപോയി;

     അവരുടെ ശേഷിപ്പെല്ലാം തീയ്ക്കിരയായി’ എന്നു പറയുന്നു. ²¹ നീ ദൈവത്തോട് രമ്യതപ്പെട്ട് സമാധാനമായിരിക്കുക;

     എന്നാൽ നിനക്ക് നന്മ വരും.

     ²² അവിടുത്തെ വായിൽനിന്ന് ഉപദേശം കൈക്കൊൾക;

     ദൈവത്തിന്റെ വചനങ്ങളെ നിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ സംഗ്രഹിക്കുക.

     ²³ സർവ്വശക്തനിലേക്ക് തിരിഞ്ഞാൽ നീ അഭിവൃദ്ധിപ്രാപിക്കും;

     നീതികേട് നിന്റെ കൂടാരങ്ങളിൽനിന്ന് അകറ്റിക്കളയും.

     ²⁴ നിന്റെ പൊന്ന് പൊടിയിലും

     ഓഫീർതങ്കം തോട്ടിലെ കല്ലിനിടയിലും ഇട്ടുകളയുക.

     ²⁵ അപ്പോൾ സർവ്വശക്തൻ നിനക്ക് പൊന്നും

     വിലയേറിയ വെള്ളിയും ആയിരിക്കും.

     ²⁶ അന്ന് നീ സർവ്വശക്തനിൽ ആനന്ദിക്കും;

     ദൈവത്തിങ്കലേക്ക് നിന്റെ മുഖം ഉയർത്തും.

     ²⁷ നീ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കും; അവിടുന്ന് നിന്റെ പ്രാർത്ഥന കേൾക്കും;

     നീ നിന്റെ നേർച്ചകൾ കഴിക്കും.

     ²⁸ നീ ഒരു കാര്യം നിരൂപിക്കും; അത് നിനക്ക് സാധിക്കും;

     നിന്റെ വഴികളിൽ വെളിച്ചം പ്രകാശിക്കും.

     ²⁹ ദൈവം അഹംഭാവികളെ താഴ്ത്തുന്നു.

     താഴ്മയുള്ളവനെ അവിടുന്ന് രക്ഷിക്കും.

     ³⁰ നിർദ്ദോഷിയല്ലാത്തവനെപ്പോലും അവിടുന്ന് വിടുവിക്കും;

     നിന്റെ കൈകളുടെ വെടിപ്പിനാൽ അവൻ വിടുവിക്കപ്പെടും.

Chapter 23

അദ്ധ്യായം.23

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “ഇന്നും എന്റെ സങ്കടം കയ്പേറിയതാകുന്നു;

     ദൈവത്തിന്റെ കൈ എന്റെ ഞരക്കത്തേക്കാൾ ഭാരമാകുന്നു.

     ³ ദൈവത്തെ എവിടെ കാണും എന്നറിഞ്ഞെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു;

     അവിടുത്തെ ന്യായാസനത്തിനരികിൽ ഞാൻ ചെല്ലുമായിരുന്നു.

     ⁴ ഞാൻ ദൈവത്തിന്റെ മുമ്പിൽ എന്റെ ന്യായം വിവരിക്കുമായിരുന്നു;

     ന്യായവാദം കോരിച്ചൊരിയുമായിരുന്നു.

     ⁵ ദൈവത്തിന്റെ ഉത്തരം എന്തെന്ന് അറിയാമായിരുന്നു;

     അവിടുന്ന് എന്ത് പറയുമെന്നും ഗ്രഹിക്കാമായിരുന്നു.

     ⁶ അവിടുന്ന് മഹാശക്തിയോടെ എന്നോട് വാദിക്കുമോ?

     ഇല്ല; അവിടുന്ന് എന്നെ ആദരിക്കുകയേയുള്ളൂ.

     ⁷ അവിടെ നേരുള്ളവൻ ദൈവത്തോട് വാദിക്കുമായിരുന്നു;

     ഞാൻ സദാകാലത്തേക്കും എന്റെ ന്യായാധിപന്റെ കയ്യിൽനിന്ന് രക്ഷപെടുമായിരുന്നു.

     ⁸ ഞാൻ കിഴക്കോട്ട് ചെന്നാൽ അവിടുന്ന് അവിടെ ഇല്ല;

     പടിഞ്ഞാറോട്ട് ചെന്നാൽ അവിടുത്തെ കാണുകയില്ല. ⁹ വടക്ക് അവിടുന്ന് പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ നോക്കി; അങ്ങയെ കാണുന്നില്ല;

     തെക്കോട്ട് അവിടുന്ന് തിരിയുന്നു; അങ്ങയെ കാണുന്നില്ലതാനും.

     ¹⁰ എന്നാൽ ഞാൻ നടക്കുന്ന വഴി അവിടുന്ന് അറിയുന്നു;

     എന്നെ ശോധന കഴിച്ചാൽ ഞാൻ പൊന്നുപോലെ പുറത്ത് വരും.

     ¹¹ എന്റെ പാദങ്ങൾ അവിടുത്തെ കാൽച്ചുവട് പിൻതുടർന്ന് ചെല്ലുന്നു;

     ഞാൻ വിട്ടുമാറാതെ അവിടുത്തെ വഴി പ്രമാണിക്കുന്നു.

     ¹² ഞാൻ അവിടുത്തെ അധരങ്ങളുടെ കല്പന വിട്ട് പിന്മാറിയിട്ടില്ല;

     അവിടുത്തെ വായിലെ വചനങ്ങളെ എന്റെ ആഹാരത്തെക്കാൾ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ¹³ അവിടുന്ന് മാറ്റമില്ലാത്തവൻ; അവിടുത്തെ പിന്തിരിപ്പിക്കുന്നത് ആര്?

     തിരുവുള്ളത്തിന്റെ താത്പര്യം അവിടുന്ന് അനുഷ്ഠിക്കും.

     ¹⁴ എനിക്ക് നിയമിച്ചിരിക്കുന്നത് അവിടുന്ന് നിവർത്തിക്കുന്നു;

     ഇങ്ങനെയുള്ള പലതും അവിടുത്തെ പക്കൽ ഉണ്ട്.

     ¹⁵ അതുകൊണ്ട് ഞാൻ അവിടുത്തെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൽ ഭ്രമിക്കുന്നു;

     ഓർക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവിടുത്തെ ഭയപ്പെടുന്നു.

     ¹⁶ ദൈവം എനിക്ക് അധൈര്യം വരുത്തി,

     സർവ്വശക്തൻ എന്നെ ഭ്രമിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ¹⁷ ഞാൻ പരവശനായിരിക്കുന്നത് അന്ധകാരംനിമിത്തമല്ല,

     കൂരിരുട്ട് എന്റെ മുഖത്തെ മൂടുന്നതുകൊണ്ടുമല്ല.

Chapter 24

അദ്ധ്യായം.24

¹ സർവ്വശക്തൻ ശിക്ഷാസമയങ്ങളെ നിയമിക്കാത്തതും

     അവിടുത്തെ ഭക്തന്മാർ അവിടുത്തെ വിസ്താര ദിവസങ്ങളെ കാണാതിരിക്കുന്നതും എന്ത്?

     ² ചിലർ അതിരുകളെ മാറ്റുന്നു;

     ചിലർ ആട്ടിൻ കൂട്ടത്തെ കവർന്ന് കൊണ്ടുപോയി മേയ്ക്കുന്നു.

     ³ ചിലർ അനാഥരുടെ കഴുതയെ കൊണ്ടു പോകുന്നു;

     ചിലർ വിധവയുടെ കാളയെ പണയം വാങ്ങുന്നു.

     ⁴ ചിലർ സാധുക്കളെ വഴി തെറ്റിക്കുന്നു;

     ദേശത്തെ ദരിദ്രർ എല്ലാം ഒളിച്ചുകൊള്ളുന്നു.

     ⁵ അവർ മരുഭൂമിയിലെ കാട്ടുകഴുതകളെപ്പോലെ

     ഇര തേടി വേലയ്ക്ക് പുറപ്പെടുന്നു;

     അവർ മക്കൾക്കു വേണ്ടി ശൂന്യപ്രദേശത്ത് ആഹാരം തേടിയുള്ള വേലയ്ക്ക് പുറപ്പെടുന്നു.

     ⁶ അവർ അന്യന്റെ വയലിൽ വിളവെടുക്കുന്നു;

     ദുഷ്ടന്റെ മുന്തിരിത്തോട്ടത്തിൽ കാലാ പെറുക്കുന്നു.

     ⁷ അവർ വസ്ത്രമില്ലാതെ നഗ്നരായി രാത്രി കഴിച്ചുകൂട്ടുന്നു;

     കുളിർ മാറ്റാൻ അവർക്ക് പുതപ്പും ഇല്ല.

     ⁸ അവർ മലകളിൽ മഴ നനയുന്നു;

     മറവിടം ഇല്ലാത്തതിനാൽ അവർ പാറയെ ആശ്രയിക്കുന്നു.

     ⁹ ചിലർ മുലകുടിക്കുന്ന അനാഥക്കുട്ടികളെ അപഹരിക്കുന്നു;

     ചിലർ ദരിദ്രനോട് കുട്ടികളെ പണയം വാങ്ങുന്നു.

     ¹⁰ അവർ വസ്ത്രം കൂടാതെ നഗ്നരായി നടക്കുന്നു;

     പട്ടിണി കിടന്നുകൊണ്ട് കറ്റ ചുമക്കുന്നു.

     ¹¹ ദുഷ്ടന്മാരുടെ മതിലുകൾക്കകത്ത് അവർ ചക്കാട്ടുന്നു;

     മുന്തിരിച്ചക്ക് ചവിട്ടുകയും ദാഹിച്ചിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

     ¹² പട്ടണത്തിൽ ആളുകൾ ഞരങ്ങുന്നു;

     മുറിവേറ്റവരുടെ പ്രാണൻ നിലവിളിക്കുന്നു;

     ദൈവത്തിനോ അതിൽ ഒട്ടും ശ്രദ്ധയില്ല.

     ¹³ ഇവർ വെളിച്ചത്തോട് മത്സരിക്കുന്നു;

     അതിന്റെ വഴികളെ അറിയുന്നില്ല;

     അതിന്റെ പാതകളിൽ നടക്കുന്നതുമില്ല. ¹⁴ കൊലപാതകൻ രാവിലെ എഴുന്നേല്ക്കുന്നു;

     ദരിദ്രനെയും എളിയവനെയും കൊല്ലുന്നു;

     രാത്രിയിൽ കള്ളനായി നടക്കുന്നു.

     ¹⁵ വ്യഭിചാരിയുടെ കണ്ണ് അസ്തമയം കാത്തിരിക്കുന്നു;

     അവൻ മുഖം മറച്ച് നടക്കുന്നു.

     “ഒരു കണ്ണും എന്നെ കാണുകയില്ല” എന്ന് പറയുന്നു.

     ¹⁶ ചിലർ ഇരുട്ടത്ത് വീട് തുരന്നു കയറുന്നു;

     പകൽ അവർ വാതിൽ അടച്ചു പാർക്കുന്നു;

     വെളിച്ചത്ത് ഇറങ്ങുന്നതുമില്ല. ¹⁷ പ്രഭാതം അവർക്ക് അന്ധതമസ്സ് തന്നെ;

     അന്ധതമസ്സിന്റെ ഭീകരത അവർക്ക് പരിചയമുണ്ടല്ലോ.

     ¹⁸ വെള്ളത്തിനുമീതെകൂടി അവർ വേഗത്തിൽ പൊയ്പോകുന്നു;

     അവരുടെ ഓഹരി ഭൂമിയിൽ ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു;

     അവരുടെ മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങളിൽ ആരും പോകുന്നില്ല.

     ¹⁹ ഹിമജലം വരൾച്ചയ്ക്കും ഉഷ്ണത്തിനും

     പാപം ചെയ്തവൻ പാതാളത്തിനും ഇരയാകുന്നു.

     ²⁰ അവനെ വഹിച്ച ഗർഭപാത്രം അവനെ മറന്നുകളയും;

     കൃമി അവനെ തിന്ന് രസിക്കും;

     പിന്നെ ആരും അവനെ ഓർക്കുകയില്ല;

     നീതികേട് ഒരു വൃക്ഷംപോലെ തകർന്നു പോകും.

     ²¹ പ്രസവിക്കാത്ത മച്ചിയെ അവൻ വിഴുങ്ങിക്കളയുന്നു;

     വിധവയ്ക്ക് നന്മ ചെയ്യുന്നതുമില്ല.

     ²² ദൈവം തന്റെ ശക്തിയാൽ കരുത്തന്മാരെ നിലനില്ക്കുമാറാക്കുന്നു;

     ജീവനെക്കുറിച്ച് നിരാശപ്പെട്ടിരിക്കെ അവർ എഴുന്നേല്ക്കുന്നു.

     ²³ അവിടുന്ന് അവർക്ക് നിർഭയവാസം നല്കുന്നു; അവർ ഉറച്ചുനില്ക്കുന്നു;

     എങ്കിലും അവിടുത്തെ ദൃഷ്ടി അവരുടെ വഴികളിലുണ്ട്.

     ²⁴ അവർ ഉയർന്നിരിക്കുന്നു; കുറെകഴിഞ്ഞിട്ട് അവർ ഇല്ല;

     അവരെ താഴ്ത്തി മറ്റെല്ലാവരെയുംപോലെ നീക്കിക്കളയുന്നു;

     കതിർക്കുലയെന്നപോലെ അവരെ അറുക്കുന്നു.

     ²⁵ ഇങ്ങനെയല്ലെങ്കിൽ എന്നെ കള്ളനാക്കുകയും

     എന്റെ വാക്ക് അർത്ഥശൂന്യമെന്ന് തെളിയിക്കുകയും ചെയ്യാവുന്നവൻ ആര്?

Chapter 25

അദ്ധ്യായം.25

¹ അതിന് ശൂഹ്യനായ ബില്ദാദ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “ആധിപത്യവും ഭയങ്കരത്വവും ദൈവത്തിന്റെ പക്കൽ ഉണ്ട്;

     തന്റെ ഉന്നതസ്ഥലങ്ങളിൽ അവിടുന്ന് സമാധാനം പാലിക്കുന്നു.

     ³ അവിടുത്തെ സൈന്യങ്ങൾക്ക് എണ്ണമുണ്ടോ?

     അവിടുത്തെ പ്രകാശം ആർക്ക് ഉദിക്കാതെയിരിക്കുന്നു?

     ⁴ മർത്യൻ ദൈവസന്നിധിയിൽ എങ്ങനെ നീതിമാനാകും?

     സ്ത്രീ പ്രസവിച്ചവൻ എങ്ങനെ നിർമ്മലനാകും?

     ⁵ ചന്ദ്രനുപോലും ശോഭയില്ലല്ലോ;

     നക്ഷത്രങ്ങളും അവിടുത്തെ കണ്ണിന് ശുദ്ധിയുള്ളവയല്ല.

     ⁶ പിന്നെ പുഴുവായിരിക്കുന്ന മർത്യനും

     കൃമിയായിരിക്കുന്ന മനുഷ്യനും എങ്ങനെ?

Chapter 26

അദ്ധ്യായം.26

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “നീ ശക്തിയില്ലാത്തവന് എന്ത് സഹായം ചെയ്തു?

     ബലമില്ലാത്ത കരത്തെ എങ്ങനെ താങ്ങി?

     ³ ജ്ഞാനമില്ലാത്തവന് എന്ത് ആലോചന പറഞ്ഞു കൊടുത്തു?

     ജ്ഞാനം എത്ര ധാരാളം ഉപദേശിച്ചു?

     ⁴ ആരുടെ സഹായത്തോടു കൂടിയാണ് നീ ഈ വാക്കുകൾ കേൾപ്പിച്ചത്?

     ആരുടെ ആത്മാവാണ് നിന്നിൽനിന്ന് പുറപ്പെട്ടത്;

     ⁵ വെള്ളത്തിനും അതിലെ ജീവികൾക്കും കീഴെ

     മരിച്ചവരുടെ ആത്മാക്കൾ നൊന്തു നടുങ്ങുന്നു. ⁶ പാതാളം ദൈവത്തിന്റെ മുമ്പിൽ തുറന്നുകിടക്കുന്നു;

     നരകം മറയില്ലാതെയിരിക്കുന്നു.

     ⁷ ഉത്തരദിക്കിനെ അവിടുന്ന് ശൂന്യതയുടെമേൽ വിരിക്കുന്നു;

     ഭൂമിയെ ശൂന്യതയ്ക്കുമേൽ തൂക്കുന്നു.

     ⁸ അവിടുന്ന് വെള്ളത്തെ മേഘങ്ങളിൽ ബന്ധിക്കുന്നു;

     അത് വഹിച്ചിട്ട് കാർമേഘം കീറിപ്പോകുന്നതുമില്ല.

     ⁹ അവിടുന്ന് ചന്ദ്രന്റെ ദർശനം മറച്ചുവയ്ക്കുന്നു;

     അതിന്മേൽ തന്റെ മേഘം വിരിക്കുന്നു.

     ¹⁰ അവിടുന്ന് വെളിച്ചത്തിന്റെയും ഇരുട്ടിന്റെയും ഇടയിൽ

     വെള്ളത്തിന്മേൽ ഒരു അതിര് വരച്ചിരിക്കുന്നു. ¹¹ ആകാശത്തിന്റെ തൂണുകൾ കുലുങ്ങുന്നു;

     അവിടുത്തെ ശാസനയാൽ അവ ഭ്രമിച്ചുപോകുന്നു.

     ¹² അവിടുന്ന് തന്റെ ശക്തികൊണ്ട് സമുദ്രത്തെ ഇളക്കുന്നു ;

     തന്റെ വിവേകംകൊണ്ട് രഹബിനെ തകർക്കുന്നു.

     ¹³ അവിടുത്തെ ശ്വാസത്താൽ ആകാശം ശോഭിച്ചിരിക്കുന്നു;

     അവിടുത്തെ കൈ പാഞ്ഞുപോകുന്ന സർപ്പത്തെ പിളർന്നിരിക്കുന്നു.

     ¹⁴ എന്നാൽ ഇവ അവിടുത്തെ വഴികളുടെ അറ്റങ്ങളത്രേ;

     നാം അവിടുത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു മന്ദസ്വരമേ കേട്ടിട്ടുള്ളു.

     അവിടുത്തെ ബലത്തിന്റെ ഇടിമുഴക്കമോ ആര് ഗ്രഹിക്കും?

Chapter 27

അദ്ധ്യായം.27

¹ ഇയ്യോബ് തുടർന്ന് പറഞ്ഞത്:

     ² “എന്റെ ന്യായം നീക്കിക്കളഞ്ഞ ദൈവത്താണ,

     എനിക്ക് മനോവ്യസനം വരുത്തിയ സർവ്വശക്തനാണ -

     ³ എന്റെ പ്രാണൻ മുഴുവനും എന്നിലും

     ദൈവത്തിന്റെ ശ്വാസം എന്റെ മൂക്കിലും ഉണ്ടല്ലോ -

     ⁴ എന്റെ അധരം നീതികേട് സംസാരിക്കുകയില്ല;

     എന്റെ നാവ് വ്യാജം ഉച്ചരിക്കുകയുമില്ല.

     ⁵ നിങ്ങളുടെ വാദം ഞാൻ ഒരുനാളും സമ്മതിക്കുകയില്ല;

     മരിക്കുവോളം എന്റെ നിഷ്കളങ്കത്വം ഉപേക്ഷിക്കുകയുമില്ല.

     ⁶ എന്റെ നീതി ഞാൻ വിടാതെ മുറുകെ പിടിക്കുന്നു;

     എന്റെ ഹൃദയം എന്റെ ആയുസ്സിന്റെ ഒരു ദിവസത്തെക്കുറിച്ചും ആക്ഷേപിക്കുന്നില്ല.

     ⁷ എന്റെ ശത്രു ദുഷ്ടനെപ്പോലെയും

     എന്റെ എതിരാളി നീതികെട്ടവനെപ്പോലെയും ആകട്ടെ.

     ⁸ ദൈവം വഷളനെ ഛേദിച്ച് അവന്റെ പ്രാണനെ എടുത്തുകളഞ്ഞാൽ

     അവന് എന്ത് പ്രത്യാശ ശേഷിപ്പുള്ളു?

     ⁹ അവന് കഷ്ടത വരുമ്പോൾ

     ദൈവം അവന്റെ നിലവിളി കേൾക്കുമോ?

     ¹⁰ അവൻ സർവ്വശക്തനിൽ ആനന്ദിക്കുമോ?

     എല്ലാക്കാലത്തും ദൈവത്തെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുമോ?

     ¹¹ ദൈവത്തിന്റെ ശക്തിയെക്കുറിച്ച് ഞാൻ നിങ്ങളെ ഉപദേശിക്കും;

     സർവ്വശക്തന്റെ ഉദ്ദേശം ഞാൻ മറച്ചുവയ്ക്കുകയില്ല.

     ¹² നിങ്ങൾ എല്ലാവരും അത് കണ്ടിരിക്കുന്നു;

     നിങ്ങൾ വ്യർത്ഥബുദ്ധികളായിരിക്കുന്നതെന്ത്?

     ¹³ ഇത് ദുർജ്ജനത്തിന് ദൈവത്തിന്റെ പക്കലുള്ള ഓഹരിയും

     നിഷ്ഠൂരന്മാർ സർവ്വശക്തനിൽനിന്ന് പ്രാപിക്കുന്ന അവകാശവും തന്നെ.

     ¹⁴ അവന്റെ മക്കൾ പെരുകിയാൽ അത് വാളിനായിട്ടത്രേ;

     അവന്റെ സന്തതി അപ്പം തിന്ന് തൃപ്തരാകുകയില്ല.

     ¹⁵ അവശേഷിച്ചവർ മഹാമാരിയ്ക്ക് ഇര ആകും;

     അവന്റെ വിധവമാർ വിലപിക്കുകയുമില്ല. ¹⁶ അവൻ പൊടിപോലെ വെള്ളി സ്വരൂപിച്ചാലും

     മണ്ണുപോലെ വസ്ത്രം സമ്പാദിച്ചാലും

     ¹⁷ അവൻ സമ്പാദിച്ചു എന്നേയുള്ളു; നീതിമാൻ അത് ഉടുക്കും;

     കുറ്റമില്ലാത്തവൻ വെള്ളി പങ്കിടും.

     ¹⁸ ചിലന്തിയെപ്പോലെ അവൻ വീടുപണിയുന്നു;

     കാവല്ക്കാര ൻ മാടം കെട്ടുന്നതുപോലെ തന്നെ.

     ¹⁹ അവൻ ധനവാനായി കിടക്കുന്നു; പിന്നെ അങ്ങനെ ചെയ്യുകയില്ല;

     അവൻ കണ്ണ് തുറക്കുന്നു; അപ്പോൾ എല്ലാം ഇല്ലാതെയായിരിക്കും.

     ²⁰ വെള്ളംപോലെ ഭയം അവനെ പിടിക്കുന്നു;

     രാത്രിയിൽ കൊടുങ്കാറ്റ് അവനെ കവർന്ന് കൊണ്ടുപോകുന്നു.

     ²¹ കിഴക്കൻ കാറ്റ് അവനെ പിടിച്ചിട്ട് അവൻ ഇല്ലാതെയാകുന്നു;

     അവന്റെ സ്ഥലത്തുനിന്ന് അത് അവനെ പാറ്റിക്കളയുന്നു.

     ²² ദൈവം നിർത്താതെ അവനെ എറിയുന്നു;

     അവിടുത്തെ കയ്യിൽനിന്ന് ചാടിപ്പോകുവാൻ അവൻ നോക്കുന്നു.

     ²³ മനുഷ്യർ അവന്റെ നേരെ കൈകൊട്ടും:

     അവന്റെ സ്ഥലത്തുനിന്ന് അവനെ വിരട്ടി പുറത്താക്കും.

Chapter 28

അദ്ധ്യായം.28

¹ വെള്ളിയ്ക്ക് ഒരു ഉത്ഭവസ്ഥാനവും

     പൊന്ന് ഊതിക്കഴിക്കുവാൻ ഒരു സ്ഥലവും ഉണ്ട്.

     ² ഇരുമ്പ് മണ്ണിൽനിന്നെടുക്കുന്നു;

     കല്ലുരുക്കി ചെമ്പെടുക്കുന്നു.

     ³ മനുഷ്യൻ അന്ധകാരത്തിന് ഒരു അതിർ വയ്ക്കുന്നു;

     കൂരിരുളിലെയും അന്ധതമസ്സിലെയും കല്ലിനെ

     അങ്ങേയറ്റംവരെ ശോധന ചെയ്യുന്നു.

     ⁴ താമസമുള്ള സ്ഥലത്തുനിന്ന് ദൂരെ അവർ കുഴികുത്തുന്നു;

     നടന്നുപോകുന്ന മനുഷ്യന് അവർ മറന്നു പോയവർ തന്നെ;

     മനുഷ്യർക്ക് അകലെ അവർ തൂങ്ങി ആടുന്നു. ⁵ ഭൂമിയിൽനിന്ന് ആഹാരം ഉണ്ടാകുന്നു;

     അതിന്റെ ഉൾഭാഗം തീകൊണ്ടെന്നപോലെ മറിയുന്നു.

     ⁶ അതിലെ പാറകൾ നീലരത്നത്തിന്റെ ഉല്പത്തിസ്ഥാനം;

     സ്വർണ്ണപ്പൊടിയും അതിൽ ഉണ്ട്.

     ⁷ അതിന്റെ പാത കഴുകൻ അറിയുന്നില്ല;

     പരുന്തിന്റെ കണ്ണ് അതിനെ കണ്ടിട്ടില്ല.

     ⁸ ഘോരകാട്ടുമൃഗങ്ങൾ അതിൽ ചവിട്ടിയിട്ടില്ല;

     ഭീകരസിംഹം അതിലെ നടന്നിട്ടുമില്ല.

     ⁹ അവർ തീക്കൽപാറയിലേക്ക് കൈനീട്ടുന്നു;

     പർവ്വതങ്ങളെ അവർ വേരോടെ മറിച്ചുകളയുന്നു.

     ¹⁰ അവർ പാറകളുടെ ഇടയിൽകൂടി ചാലുകൾ വെട്ടുന്നു;

     അവരുടെ കണ്ണ് വിലയേറിയ വസ്തുക്കളെയെല്ലാം കാണുന്നു.

     ¹¹ അവർ നീരൊഴുക്കുകളെ ഒഴുകാത്തവിധം തടഞ്ഞുനിർത്തുന്നു;

     മറഞ്ഞിരിക്കുന്നവയെ അവർ വെളിച്ചത്ത് കൊണ്ടുവരുന്നു.

     ¹² എന്നാൽ ജ്ഞാനം എവിടെ കണ്ടുകിട്ടും?

     വിവേകത്തിന്റെ ഉത്ഭവസ്ഥാനം എവിടെ?

     ¹³ അതിന്റെ വില മനുഷ്യൻ അറിയുന്നില്ല;

     ജീവനുള്ളവരുടെ ദേശത്ത് അതിനെ കണ്ടെത്തുന്നില്ല.

     ¹⁴ അത് എന്നിൽ ഇല്ല എന്ന് ആഴമേറിയ സമുദ്രം പറയുന്നു;

     അത് എന്റെ പക്കൽ ഇല്ല എന്ന് കടലും പറയുന്നു.

     ¹⁵ സ്വർണ്ണം കൊടുത്താൽ അത് കിട്ടുന്നതല്ല;

     അതിന്റെ വിലയായി വെള്ളി തൂക്കിക്കൊടുക്കാറില്ല.

     ¹⁶ ഓഫീർപൊന്നോ വിലയേറിയ ഗോമേദകമോ

     നീലരത്നമോ ഒന്നും അതിന് പകരമാകുകയില്ല;

     ¹⁷ സ്വർണ്ണവും സ്ഫടികവും അതിന് തുല്ല്യമല്ല;

     തങ്കആഭരണങ്ങൾ പകരം കൊടുത്ത് അത് നേടാൻ കഴിയുകയില്ല.

     ¹⁸ പവിഴത്തിന്റെയും പളുങ്കിന്റെയും പേര് പറയുകയും വേണ്ടാ;

     ജ്ഞാനത്തിന്റെ വില മുത്തുകളേക്കാൾ അധികമാണ്.

     ¹⁹ എത്യോപ്യയിലെ പുഷ്യരാഗം അതിനോട് സമമല്ല;

     തങ്കംകൊണ്ട് അതിന്റെ വില മതിക്കാകുന്നതുമല്ല.

     ²⁰ പിന്നെ ജ്ഞാനം എവിടെനിന്നു വരുന്നു?

     വിവേകത്തിന്റെ ഉത്ഭവസ്ഥാനം എവിടെ?

     ²¹ അത് സകലജീവികളുടെയും കണ്ണുകൾക്ക് മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു;

     ആകാശത്തിലെ പക്ഷികൾക്ക് അത് മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

     ²² ഞങ്ങളുടെ ചെവികൊണ്ട് അതിനെപ്പറ്റി കേട്ടിട്ടുണ്ട്

     എന്ന് നരകവും മരണവും പറയുന്നു.

     ²³ ദൈവം അതിലേക്കുള്ള വഴി അറിയുന്നു;

     അതിന്റെ ഉത്ഭവസ്ഥാനം അവിടുത്തേക്ക് നിശ്ചയമുണ്ട്.

     ²⁴ ദൈവം ഭൂമിയുടെ അറ്റങ്ങളിലേക്ക് നോക്കുന്നു;

     ആകാശത്തിന്റെ കീഴെല്ലാം കാണുന്നു.

     ²⁵ ദൈവം കാറ്റിനെ തൂക്കിനോക്കുകയും

     വെള്ളത്തിന്റെ അളവ് നിശ്ചയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

     ²⁶ ദൈവം മഴയ്ക്ക് ഒരു നിയമവും

     ഇടിമിന്നലിന് ഒരു വഴിയും ഉണ്ടാക്കിയപ്പോൾ

     ²⁷ അവിടുന്ന് അത് കണ്ട് വർണ്ണിക്കുകയും

     അത് സ്ഥാപിച്ച് പരിശോധിക്കുകയും ചെയ്തു.

     ²⁸ കർത്താവിനോടുള്ള ഭക്തി തന്നെ ജ്ഞാനം;

     ദോഷം അകന്ന് നടക്കുന്നത് തന്നെ വിവേകം

     എന്ന് ദൈവം മനുഷ്യനോട് അരുളിച്ചെയ്തു.

Chapter 29

അദ്ധ്യായം.29

¹ ഇയ്യോബ് പിന്നെയും പറഞ്ഞത്:

     ² “അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ

     ദൈവം എന്നെ പരിപാലിച്ച നാളുകളിലെപ്പോലെ

     ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.

     ³ അന്ന് അവിടുത്തെ ദീപം എന്റെ തലയ്ക്കു മീതെ പ്രകാശിച്ചു;

     അവിടുത്തെ വെളിച്ചത്താൽ ഞാൻ ഇരുട്ടിൽകൂടി നടന്നു.

     ⁴ എന്റെ കൂടാരത്തിന് ദൈവത്തിന്റെ സഖ്യത ഉണ്ടായിരുന്നു;

     സർവ്വ ശക്തൻ എന്നോടുകൂടി വസിക്കുകയും

     ⁵ എന്റെ മക്കൾ എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കുകയും ചെയ്ത

     എന്റെ ശുഭകാലത്തിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.

     ⁶ അന്ന് ഞാൻ എന്റെ കാലുകൾ വെണ്ണകൊണ്ട് കഴുകി;

     പാറ എനിയ്ക്ക് തൈലനദികളെ ഒഴുക്കിത്തന്നു.

     ⁷ ഞാൻ പുറപ്പെട്ട് പട്ടണത്തിലേക്കുള്ള പടിവാതില്ക്കൽ ചെന്നു.

     വിശാലസ്ഥലത്ത് എന്റെ ഇരിപ്പിടം വയ്ക്കുമ്പോൾ

     ⁸ യൗവ്വനക്കാർ എന്നെ കണ്ടിട്ട് ഒളിക്കും;

     വൃദ്ധന്മാർ എഴുന്നേറ്റുനില്ക്കും.

     ⁹ പ്രഭുക്കന്മാർ സംസാരം നിർത്തി,

     കൈകൊണ്ട് വായ്പൊത്തും.

     ¹⁰ ശ്രേഷ്ഠന്മാരുടെ ശബ്ദം അടങ്ങും;

     അവരുടെ നാവ് അണ്ണാക്കോടു പറ്റും.

     ¹¹ എന്റെ വാക്ക് കേട്ട ചെവി എന്നെ വാഴ്ത്തും;

     എന്നെ കണ്ട കണ്ണ് എനിയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം നല്കും.

     ¹² നിലവിളിച്ച എളിയവനെയും അനാഥനെയും

     തുണയറ്റവനെയും ഞാൻ വിടുവിച്ചു.

     ¹³ നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേൽ വന്നു;

     വിധവയുടെ ഹൃദയത്തെ ഞാൻ സന്തോഷം കൊണ്ട് ആലപിക്കുമാറാക്കി.

     ¹⁴ ഞാൻ നീതിയെ ധരിച്ചു; അത് എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു;

     എന്റെ ന്യായം ^[1] ഉത്തരീയവും തലപ്പാവും പോലെയായിരുന്നു.

     ¹⁵ ഞാൻ കുരുടന് കണ്ണും

     മുടന്തന് കാലും ആയിരുന്നു.

     ¹⁶ ദരിദ്രന്മാർക്ക് ഞാൻ അപ്പനായിരുന്നു;

     ഞാൻ അറിയാത്തവന്റെ വ്യവഹാരം പരിശോധിച്ചു.

     ¹⁷ നീതികെട്ടവന്റെ അണപ്പല്ല് ഞാൻ തകർത്തു;

     അവന്റെ പല്ലിനിടയിൽനിന്ന് ഇരയെ പറിച്ചെടുത്തു.

     ¹⁸ എന്റെ കൂട്ടിൽവച്ച് ഞാൻ മരിക്കും; ഹോൽപക്ഷിയെപ്പോലെ ഞാൻ ദീർഘായുസ്സോടെ ഇരിക്കും.

     ¹⁹ എന്റെ വേര് വെള്ളം വരെ പടർന്നുചെല്ലുന്നു;

     എന്റെ കൊമ്പിന്മേൽ മഞ്ഞ് രാപാർക്കുന്നു.

     ²⁰ എന്റെ മഹത്വം എന്നിൽ പച്ചയായിരിക്കുന്നു;

     എന്റെ വില്ല് എന്റെ കയ്യിൽ പുതിയതായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

     ²¹ മനുഷ്യർ കാത്തിരുന്ന് എന്റെ വാക്ക് കേൾക്കും;

     എന്റെ ആലോചന കേൾക്കുവാൻ മിണ്ടാതെയിരിക്കും.

     ²² ഞാൻ സംസാരിച്ചശേഷം അവർ മിണ്ടുകയില്ല;

     എന്റെ മൊഴി അവരുടെമേൽ മഴപോലെ ഇറ്റിറ്റ് വീഴും.

     ²³ മഴയ്ക്ക് എന്നപോലെ അവർ എനിക്കായി കാത്തിരിക്കും;

     പിന്മഴയ്ക്കെന്നപോലെ അവർ വായ്പിളർക്കും.

     ²⁴ അവർ പ്രതീക്ഷിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ

     ഞാൻ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിതൂകി;

     എന്റെ മുഖപ്രസാദം അവർ തള്ളിക്കളയുകയുമില്ല. ²⁵ ഞാൻ അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്ത് തലവനായി ഇരിക്കും;

     സൈന്യസമേതനായ രാജാവിനെപ്പോലെയും

     ദുഃഖിതന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവനെപ്പോലെയും ഞാൻ വസിക്കും;

Chapter 30

അദ്ധ്യായം.30

¹ ഇപ്പോൾ എന്നിലും പ്രായം കുറഞ്ഞവർ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു;

     അവരുടെ അപ്പന്മാരെ എന്റെ ആട്ടിൻ കൂട്ടത്തിന്റെ നായ്ക്കളോടുകൂടി

     ആക്കുവാൻ പോലും ഞാൻ നിരസിക്കുമായിരുന്നു.

     ² അവരുടെ കയ്യൂറ്റംകൊണ്ട് എനിക്ക എന്ത് പ്രയോജനം?

     അവരുടെ യൗവ്വനശക്തി നശിച്ചുപോയല്ലോ.

     ³ ബുദ്ധിമുട്ടും വിശപ്പുംകൊണ്ട് അവർ മെലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു;

     ശൂന്യദേശത്തിന്റെയും നിർജ്ജനദേശത്തിന്റെയും ഇരുട്ടിൽ

     അവർ വരണ്ട നിലം കാർന്നു തിന്നുന്നു.

     ⁴ അവർ കുറ്റിക്കാട്ടിൽ മണൽചീര പറിക്കുന്നു;

     കാട്ടുകിഴങ്ങ് അവർക്ക് ആഹാരമായിരിക്കുന്നു.

     ⁵ ജനമദ്ധ്യത്തിൽ നിന്ന് അവരെ ഓടിച്ചുകളയുന്നു;

     കള്ളനെപ്പോലെ അവരെ ആട്ടിക്കളയുന്നു.

     ⁶ താഴ്വരപ്പിളർപ്പുകളിൽ അവർ വസിക്കേണ്ടിവരുന്നു;

     മൺകുഴികളിലും പാറയുടെ ഗുഹകളിലും തന്നെ.

     ⁷ കുറ്റിക്കാട്ടിൽ അവർ കഴുതകളെപ്പോലെ കുതറുന്നു;

     കുറ്റിച്ചെടിയുടെ കീഴിൽ അവർ ഒന്നിച്ചുകൂടുന്നു.

     ⁸ അവർ ഭോഷന്മാരുടെ മക്കൾ, നീചന്മാരുടെ മക്കൾ;

     അവരെ ദേശത്തുനിന്ന് ചമ്മട്ടികൊണ്ട് അടിച്ചോടിക്കുന്നു.

     ⁹ എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ഞാൻ അവരുടെ പാട്ടായിരിക്കുന്നു;

     അവർക്ക് പഴഞ്ചൊല്ലായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു.

     ¹⁰ അവർ എന്നെ അറച്ച് അകന്നുനില്ക്കുന്നു;

     എന്റെ മുഖത്ത് തുപ്പുവാൻ ശങ്കിക്കുന്നില്ല.

     ¹¹ ദൈവം തന്റെ കയർ അഴിച്ച് എന്നെ ക്ലേശിപ്പിച്ചതുകൊണ്ട്

     അവർ എന്റെ മുമ്പിൽ കടിഞ്ഞാൺ അയച്ചുവിട്ടിരിക്കുന്നു.

     ¹² വലത്തുഭാഗത്ത് നീചന്മാർ എഴുന്നേറ്റ് എന്നെ തുരത്തുന്നു

     അവർ നാശമാർഗ്ഗങ്ങളെ എന്റെ നേരെ നിരത്തുന്നു.

     ¹³ അവർ എന്റെ പാതയെ നശിപ്പിക്കുന്നു;

     അവർ തന്നെ തുണയറ്റവർ ആയിരിക്കുമ്പോൾ

     എന്റെ അപായത്തിനായി ശ്രമിക്കുന്നു.

     ¹⁴ വിസ്താരമുള്ള വിടവിൽകൂടി എന്നപോലെ അവർ ആക്രമിച്ചുവരുന്നു;

     ഇടിഞ്ഞുവീണതിന്റെ നടുവിൽക്കൂടി അവർ എന്റെ മേൽ ഉരുണ്ടുകയറുന്നു.

     ¹⁵ ഭീകരതകൾ എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു;

     കാറ്റുപോലെ എന്റെ മഹത്വത്തെ പാറ്റിക്കളയുന്നു;

     എന്റെ ഐശ്വര്യവും മേഘംപോലെ കടന്നു പോകുന്നു.

     ¹⁶ ഇപ്പോൾ എന്റെ പ്രാണൻ എന്റെ ഉള്ളിൽ തൂകിപ്പോകുന്നു;

     കഷ്ടകാലം എന്നെ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ¹⁷ രാത്രി എന്റെ അസ്ഥികളെ തുളച്ചെടുത്തുകളയുന്നു;

     എന്നെ കാർന്നുതിന്നുന്നവർ ഉറങ്ങുന്നതുമില്ല.

     ¹⁸ ദൈവത്തിന്റെ ഉഗ്രബലത്താൽ എന്റെ വസ്ത്രം വിരൂപമായിരിക്കുന്നു;

    ^[1] അങ്കിയുടെ കഴുത്തുപോലെ എന്നോട് പറ്റിയിരിക്കുന്നു.

     ¹⁹ അവിടുന്ന് എന്നെ ചെളിയിൽ ഇട്ടിരിക്കുന്നു;

     ഞാൻ പൊടിക്കും ചാരത്തിനും തുല്യമായിരിക്കുന്നു.

     ²⁰ ഞാൻ അങ്ങയോട് നിലവിളിക്കുന്നു; അവിടുന്ന് ഉത്തരം അരുളുന്നില്ല;

     ഞാൻ എഴുന്നേറ്റുനില്ക്കുന്നു; അവിടുന്ന് എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നതേയുള്ളു.

     ²¹ അവിടുന്ന് എന്റെ നേരെ ക്രൂരനായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു;

     അവിടുത്തെ കയ്യുടെ ശക്തിയാൽ അവിടുന്ന്എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നു.

     ²² അവിടുന്ന് എന്നെ കാറ്റിൻ പുറത്ത് കയറ്റി ഓടിക്കുന്നു;

     കൊടുങ്കാറ്റിൽ അവിടുന്ന് എന്നെ ലയിപ്പിച്ചുകളയുന്നു.

     ²³ മരണത്തിലേക്കും സകലജീവികളും ചെന്നു ചേരുന്ന വീട്ടിലേക്കും

     അവിടുന്ന് എന്നെ കൊണ്ടുപോകുമെന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നു.

     ²⁴ എങ്കിലും വീഴുമ്പോൾ ആരും കൈ നീട്ടുകയില്ലയോ?

     അപായത്തിൽപെട്ടവൻ നിലവിളിക്കുകയില്ലയോ?

     ²⁵ കഷ്ടകാലം വന്നവനുവേണ്ടി ഞാൻ കരഞ്ഞിട്ടില്ലയോ?

     എളിയവനു വേണ്ടി എന്റെ മനസ്സ് വ്യസനിച്ചിട്ടില്ലയോ?

     ²⁶ ഞാൻ നന്മയ്ക്ക് നോക്കിയിരുന്നപ്പോൾ തിന്മ വന്നു.

     വെളിച്ചത്തിനായി കാത്തിരുന്നപ്പോൾ ഇരുട്ട് വന്നു.

     ²⁷ എന്റെ ഹൃദയം ഇളകി മറിയുന്നു;

     കഷ്ടകാലം എനിയ്ക്ക് വന്നിരിക്കുന്നു.

     ²⁸ ഞാൻ കറുത്തവനായി നടക്കുന്നു; വെയിൽ കൊണ്ടല്ലതാനും;

     ഞാൻ സഭയിൽ എഴുന്നേറ്റ് സഹായത്തിനായി നിലവിളിക്കുന്നു.

     ²⁹ ഞാൻ കുറുക്കന്മാർക്ക് സഹോദരനും

     ഒട്ടകപ്പക്ഷികൾക്ക് കൂട്ടാളിയും ആയിരിക്കുന്നു.

     ³⁰ എന്റെ ത്വക്ക് കറുത്ത് പൊളിഞ്ഞുവീഴുന്നു;

     എന്റെ അസ്ഥി ഉഷ്ണംകൊണ്ട് കരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

     ³¹ എന്റെ കിന്നരനാദം വിലാപമായും

     എന്റെ കുഴലൂത്ത് കരച്ചിലായും തീർന്നിരിക്കുന്നു.

Chapter 31

അദ്ധ്യായം.31

¹ ഞാൻ എന്റെ കണ്ണുമായി ഒരു നിയമം ചെയ്തു;

     പിന്നെ ഞാൻ ഒരു കന്യകയെ നോക്കുന്നതെങ്ങനെ?

     ² എന്നാൽ മേലിൽനിന്ന് ദൈവം നല്കുന്ന ഓഹരിയും

     ഉയരത്തിൽനിന്ന് സർവ്വശക്തൻ തരുന്ന അവകാശവും എന്ത്?

     ³ നീതികെട്ടവന് അപായവും

     ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാർക്ക് വിപത്തുമല്ലയോ?

     ⁴ എന്റെ വഴികൾ ദൈവം കാണുന്നില്ലയോ?

     എന്റെ കാലടികളെല്ലാം എണ്ണുന്നില്ലയോ?

     ⁵ ഞാൻ കപടത്തിൽ നടന്നുവെങ്കിൽ,

     എന്റെ കാൽ വഞ്ചനയ്ക്ക് ഓടിയെങ്കിൽ -

     ⁶ ദൈവം എന്റെ പരമാർത്ഥത അറിയേണ്ടതിന്

     ഒത്ത ത്രാസിൽ എന്നെ തൂക്കിനോക്കുമാറാകട്ടെ -

     ⁷ എന്റെ കാലടി വഴിവിട്ട് മാറിയെങ്കിൽ,

     എന്റെ ഹൃദയം എന്റെ കണ്ണിനെ പിന്തുടർന്നുവെങ്കിൽ,

     വല്ല കറയും എന്റെ കൈക്ക് പറ്റിയെങ്കിൽ,

     ⁸ ഞാൻ വിതച്ചത് മറ്റൊരുവൻ തിന്നട്ടെ;

     എന്റെ വിളകൾ നിർമ്മൂലമാക്കപ്പെടട്ടെ.

     ⁹ എന്റെ ഹൃദയം ഒരു സ്ത്രീയിൽ ഭ്രമിച്ചുപോയെങ്കിൽ,

     കൂട്ടുകാരന്റെ വാതില്ക്കൽ ഞാൻ പതിയിരുന്നു എങ്കിൽ,

     ¹⁰ എന്റെ ഭാര്യ മറ്റൊരുത്തന് മാവ് പൊടിക്കട്ടെ;

     അന്യർ അവളുടെ മേൽ പതുങ്ങട്ടെ.

     ¹¹ അത് മഹാപാതകമല്ലയോ,

     ന്യായാധിപന്മാർ ശിക്ഷിക്കേണ്ട കുറ്റമത്രേ;

     ¹² അത് നരകപര്യന്തം ദഹിപ്പിക്കുന്ന തീയാകുന്നു;

     അത് ഞാൻ നേടിയതെല്ലാം നിർമ്മൂലമാക്കും.

     ¹³ എന്റെ ദാസനോ ദാസിയോ എന്നോട് വാദിച്ചിട്ട്

     ഞാൻ അവരുടെ ന്യായം തള്ളിക്കളഞ്ഞെങ്കിൽ,

     ¹⁴ ദൈവം എന്നെ കുറ്റം വിധിക്കുവാൻ എഴുന്നേല്ക്കുമ്പോൾ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും?

     അവിടുന്ന് ന്യായം വിധിക്കുവാൻ വരുമ്പോൾ ഞാൻ എന്തുത്തരം പറയും?

     ¹⁵ ഗർഭത്തിൽ എന്നെ ഉരുവാക്കിയവനല്ലയോ അവരെയും ഉരുവാക്കിയത്?

     ഉദരത്തിൽ ഞങ്ങളെ നിർമ്മിച്ചത് ഒരുവനല്ലയോ? ¹⁶ ദരിദ്രന്മാരുടെ ആഗ്രഹം ഞാൻ മുടക്കിയെങ്കിൽ,

     വിധവയുടെ കണ്ണിനെ ഞാൻ ക്ഷീണിപ്പിച്ചെങ്കിൽ,

     ¹⁷ അനാഥന് കൊടുക്കാതെ

     ഞാൻ തനിയെ എന്റെ ആഹാരം കഴിച്ചെങ്കിൽ -

     ¹⁸ ബാല്യം മുതൽ ഞാൻ അപ്പൻ എന്നപോലെ അവനെ വളർത്തുകയും

     ജനിച്ചത് മുതൽ അവളെ പരിപാലിക്കയും ചെയ്തുവല്ലോ -

     ¹⁹ ഒരുവൻ വസ്ത്രമില്ലാതെ നശിച്ചുപോകുന്നതോ

     ദരിദ്രൻ പുതപ്പില്ലാതെ ഇരിക്കുന്നതോ ഞാൻ കണ്ടിട്ട്

     ²⁰ അവന്റെ മനസ്സ് എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചില്ലെങ്കിൽ,

     എന്റെ ആടുകളുടെ രോമംകൊണ്ട് അവന് കുളിർ മാറിയില്ലെങ്കിൽ,

     ²¹ പട്ടണവാതില്ക്കൽ എനിയ്ക്ക് സഹായം ഉണ്ടെന്ന് കണ്ടിട്ട്

     ഞാൻ അനാഥന്റെ നേരെ കയ്യോങ്ങിയെങ്കിൽ,

     ²² എന്റെ ഭുജം തോൾപലകയിൽനിന്ന് വീഴട്ടെ;

     എന്റെ കയ്യുടെ സന്ധിബന്ധം വിട്ടുപോകട്ടെ.

     ²³ ദൈവം അയച്ച വിപത്ത് എനിക്ക് ഭയങ്കരമായിരുന്നു;

     അവിടുത്തെ പ്രഭാവം നിമിത്തം എനിക്ക് ഒന്നിനും കഴിവില്ലാതെയായി.

     ²⁴ ഞാൻ പൊന്ന് എന്റെ ശരണമാക്കിയെങ്കിൽ,

     തങ്കത്തോട് നീ എന്റെ ആശ്രയം എന്ന് പറഞ്ഞുവെങ്കിൽ,

     ²⁵ എന്റെ ധനം വളരെയായിരിക്കുകകൊണ്ടും

     എന്റെ കൈ അധികം സമ്പാദിച്ചിരിക്കുകകൊണ്ടും ഞാൻ സന്തോഷിച്ചുവെങ്കിൽ,

     ²⁶ സൂര്യൻ ജ്വലിക്കുന്നതോ

     ചന്ദ്രൻ ശോഭയോടെ പ്രകാശിക്കുന്നതോ കണ്ടിട്ട്

     ²⁷ എന്റെ ഹൃദയം ഗൂഢമായി വശീകരിക്കപ്പെടുകയും

     എന്റെ വായ് എന്റെ കൈ ചുംബിക്കുകയും ചെയ്തുവെങ്കിൽ,

     ²⁸ അത് ന്യായാധിപന്മാർ ശിക്ഷിക്കേണ്ട കുറ്റം അത്രെ;

     അതിനാൽ ഉയരത്തിലെ ദൈവത്തെ ഞാൻ നിഷേധിച്ചു എന്നു വരുമല്ലോ.

     ²⁹ എന്റെ വൈരിയുടെ നാശത്തിൽ ഞാൻ സന്തോഷിക്കുകയോ,

     അവന്റെ അനർത്ഥത്തിൽ ഞാൻ നിഗളിക്കുകയോ ചെയ്തു എങ്കിൽ -

     ³⁰ അവന്റെ പ്രാണനാശം ഇച്ഛിച്ച് ശാപം ചൊല്ലി പാപം ചെയ്യുവാൻ

     എന്റെ നാവിനെ ഒരിക്കലും സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല -

     ³¹ അവന്റെ മേശയിൽ നിന്ന് മാംസംതിന്ന് തൃപ്തി വരാത്തവർ ആര്?

     ³² എന്നിങ്ങനെ എന്റെ കൂടാരത്തിലെ ആളുകൾ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ -

     പരദേശി തെരുവീഥിയിൽ രാപാർക്കേണ്ടിവന്നിട്ടില്ല;

     വഴിപോക്കന് ഞാൻ എന്റെ വാതിൽ തുറന്നുകൊടുത്തു -

     ³³ ഞാൻ ആദാമിനെപ്പോലെ എന്റെ ലംഘനം മറച്ച്

     എന്റെ അകൃത്യം മനസ്സിൽ ഒളിപ്പിച്ചെങ്കിൽ,

     ³⁴ മഹാപുരുഷാരത്തെ ശങ്കിക്കുകകൊണ്ടും

     കുടുംബങ്ങളുടെ നിന്ദ എന്നെ ഭ്രമിപ്പിക്കുകകൊണ്ടും

     ഞാൻ വാതിലിന് പുറത്തിറങ്ങാതെ മിണ്ടാതിരുന്നു എങ്കിൽ -

     ³⁵ അയ്യോ, എന്റെ സങ്കടം കേൾക്കുന്നവൻ

     ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു!-

     ഇതാ, എന്റെ ഒപ്പ്! സർവ്വശക്തൻ എനിക്ക് ഉത്തരം നല്കുമാറാകട്ടെ.

     എന്റെ പ്രതിയോഗി എഴുതിയ കുറ്റപത്രം കിട്ടിയെങ്കിൽ കൊള്ളായിരുന്നു!

     ³⁶ അത് ഞാൻ എന്റെ ചുമലിൽ വഹിക്കുമായിരുന്നു;

     ഒരു കിരീടമായിട്ട് അത് അണിയുമായിരുന്നു.

     ³⁷ എന്റെ കാലടികളുടെ കണക്ക് ഞാൻ അവനെ ബോധിപ്പിക്കും;

     ഒരു പ്രഭു എന്നപോലെ ഞാൻ അവനോട് അടുക്കും.

     ³⁸ എന്റെ നിലം എനിക്കെതിരെ നിലവിളിക്കുകയോ

     അതിന്റെ ഉഴവുചാലുകൾ ഒന്നിച്ച് കരയുകയോ ചെയ്തുവെങ്കിൽ,

     ³⁹ വിലകൊടുക്കാതെ ഞാൻ അതിന്റെ വിളവ് തിന്നുകയോ

     അതിന്റെ ഉടമകളുടെ പ്രാണൻ പോകുവാൻ സംഗതിയാക്കുകയോ ചെയ്തു എങ്കിൽ,

     ⁴⁰ കോതമ്പിന് പകരം ^[1] കാരമുള്ളും

     യവത്തിന് പകരം കളയും മുളച്ചുവളരട്ടെ.”

     [ഇയ്യോബിന്റെ വചനങ്ങൾ അവസാനിച്ചു.]

Chapter 32

അദ്ധ്യായം.32

¹ അങ്ങനെ ഇയ്യോബിന് സ്വയം നീതിമാനായി തോന്നിയതുകൊണ്ട് ഈ മൂന്നു പുരുഷന്മാർ അവനോട് വാദിക്കുന്നത് മതിയാക്കി. ² അപ്പോൾ രാംവംശത്തിൽ ബൂസ്യനായ ബറഖേലിന്റെ മകൻ എലീഹൂവിന്റെ കോപം ജ്വലിച്ചു; ദൈവത്തെക്കാൾ തന്നേത്താൻ നീതീകരിച്ചതുകൊണ്ട് ഇയ്യോബിന്റെ നേരെ അവന്റെ കോപം ജ്വലിച്ചു. ³ അവന്റെ മൂന്ന് സ്നേഹിതന്മാർക്ക് ഇയ്യോബിന്റെ കുറ്റം തെളിയിക്കുവാൻ തക്ക ഉത്തരം കാണാൻ കഴിയാഞ്ഞതുകൊണ്ട് അവരുടെ നേരെയും അവന്റെ കോപം ജ്വലിച്ചു. ⁴ എന്നാൽ അവർ തന്നെക്കാൾ പ്രായമുള്ളവരായതുകൊണ്ട് എലീഹൂ ഇയ്യോബിനോട് സംസാരിക്കുവാൻ താമസിച്ചു. ⁵ ആ മൂന്ന് പുരുഷന്മാർക്കും ഉത്തരം മുട്ടിപ്പോയി എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ എലീഹൂവിന്റെ കോപം ജ്വലിച്ചു. ⁶ അങ്ങനെ ബൂസ്യനായ ബറഖേലിന്റെ മകൻ എലീഹൂ പറഞ്ഞത്:

     “ഞാൻ പ്രായം കുറഞ്ഞവനും നിങ്ങൾ വൃദ്ധന്മാരും ആകുന്നു;

     അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ശങ്കിച്ചു, അഭിപ്രായം പറയുവാൻ തുനിഞ്ഞില്ല.

     ⁷ പ്രായമുള്ളവർ സംസാരിക്കുകയും വയോധികർ ജ്ഞാനം ഉപദേശിക്കുകയും ചെയ്യട്ടെ

     എന്നിങ്ങനെ ഞാൻ വിചാരിച്ചു. ⁸ എന്നാൽ മനുഷ്യരിൽ ആത്മാവുണ്ടല്ലോ;

     സർവ്വശക്തന്റെ ശ്വാസം അവർക്ക് വിവേകം നല്കുന്നു.

     ⁹ പ്രായം ചെന്നവർ ആകുന്നു ജ്ഞാനികൾ എന്നില്ല;

     വൃദ്ധന്മാരാകുന്നു ന്യായബോധമുള്ളവർ എന്നുമില്ല.

     ¹⁰ അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പറയുന്നത്:

     എന്റെ വാക്ക് കേട്ടുകൊള്ളുവിൻ;

     ഞാനും എന്റെ അഭിപ്രായം പ്രസ്താവിക്കാം.

     ¹¹ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വാക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു;

     നിങ്ങൾ എന്ത് പറയുമെന്ന് ആലോചിച്ച്

     നിങ്ങളുടെ വാദങ്ങൾക്ക് ഞാൻ ശ്രദ്ധ നൽകി.

     ¹² നിങ്ങൾ പറഞ്ഞതിന് ഞാൻ ശ്രദ്ധകൊടുത്തു;

     ഇയ്യോബിന് ബോധം വരുത്തുവാനോ

     അവന്റെ മൊഴികൾക്ക് ഉത്തരം പറയുവാനോ നിങ്ങളിൽ ആരുമില്ല.

     ¹³ ‘ഞങ്ങൾ ജ്ഞാനം കണ്ടുപിടിച്ചിരിക്കുന്നു: മനുഷ്യനല്ല, ദൈവം തന്നെ

     അവനെ ജയിക്കും’ എന്ന് നിങ്ങൾ പറയരുത്.

     ¹⁴ എനിക്കെതിരെയല്ലല്ലോ അവൻ തന്റെ വാക്കുകൾ പ്രയോഗിച്ചത്;

     നിങ്ങളുടെ വചനങ്ങൾകൊണ്ട് ഞാൻ അവനോട് ഉത്തരം പറയുകയുമില്ല.

     ¹⁵ അവർ പരിഭ്രമിച്ചിരിക്കുന്നു; ഉത്തരം പറയുന്നില്ല;

     അവർക്ക് വാക്ക് മുട്ടിപ്പോയി.

     ¹⁶ അവർ ഉത്തരം പറയാതെ ശാന്തമായി നില്ക്കുന്നു;

     അവർ സംസാരിക്കാത്തതുകൊണ്ട് ഞാൻ കാത്തിരിക്കണമോ?

     ¹⁷ എനിക്ക് പറയുവാനുള്ളത് ഞാനും പറയും;

     എന്റെ അഭിപ്രായം ഞാൻ പ്രസ്താവിക്കും.

     ¹⁸ ഞാൻ മൊഴികൾകൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു;

     എന്റെ ഉള്ളിലെ ആത്മാവ് എന്നെ നിർബ്ബന്ധിക്കുന്നു.

     ¹⁹ എന്റെ ഹൃദയം അടച്ചുവച്ച വീഞ്ഞുപാത്രം പോലെ ആയിരിക്കുന്നു;

     അത് പുതിയ തുരുത്തികൾപോലെ പൊട്ടാറായിരിക്കുന്നു.

     ²⁰ എനിക്ക് ഉന്മേഷം വരേണ്ടതിന് ഞാൻ സംസാരിക്കും;

     എന്റെ അധരം തുറന്ന് ഉത്തരം പറയും.

     ²¹ ഞാൻ ഒരുവന്റെയും പക്ഷം പിടിക്കുകയില്ല;

     ആരോടും മുഖസ്തുതി പറയുകയുമില്ല.

     ²² മുഖസ്തുതി പറയുവാൻ എനിക്ക് അറിഞ്ഞുകൂടാ;

     അങ്ങനെ ചെയ്താൽ എന്റെ സ്രഷ്ടാവ് വേഗത്തിൽ എന്നെ നീക്കിക്കളയും.

Chapter 33

അദ്ധ്യായം.33

¹ ഇയ്യോബേ, എന്റെ സംഭാഷണം കേട്ടുകൊള്ളുക;

     എന്റെ സകലവാക്കുകളും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊള്ളുക.

     ² ഇതാ, ഞാൻ ഇപ്പോൾ എന്റെ വായ് തുറക്കുന്നു;

     എന്റെ വായിൽ എന്റെ നാവ് സംസാരിക്കുന്നു.

     ³ എന്റെ വാക്കുകൾ എന്റെ ഉള്ളിലെ സത്യം വെളിവാക്കും.

     എന്റെ അധരങ്ങൾ അറിയുന്നത് അവ പരമാർത്ഥമായി പ്രസ്താവിക്കും.

     ⁴ ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവ് എന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു;

     സർവ്വശക്തന്റെ ശ്വാസം എനിക്ക് ജീവനെ തരുന്നു.

     ⁵ നിനക്ക് കഴിയുമെങ്കിൽ എന്നോട് പ്രതിവാദിക്കുക;

     സന്നദ്ധനായി എന്റെ മുമ്പിൽ നിന്നുകൊള്ളുക.

     ⁶ ഇതാ, നിന്നെപ്പോലെ ഞാനും ദൈവത്തിനുള്ളവൻ;

     എന്നെയും മണ്ണുകൊണ്ട് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നു.

     ⁷ എന്റെ ഭീഷണി നിന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുകയില്ല;

     എന്റെ പ്രേരണ നിനക്ക് ഭാരമായിരിക്കുകയുമില്ല.

     ⁸ ഞാൻ കേൾക്കെ നീ പറഞ്ഞതും

     നിന്റെ വാക്ക് ഞാൻ കേട്ടതും എന്തെന്നാൽ:

     ⁹ ‘ഞാൻ ലംഘനം ഇല്ലാത്ത നിർമ്മലൻ;

     ഞാൻ നിർദ്ദോഷി; എന്നിൽ അകൃത്യവുമില്ല.

     ¹⁰ ദൈവം എന്നെ ആക്രമിക്കാൻ അവസരം കണ്ടുപിടിക്കുന്നു;

     എന്നെ അവിടുത്തെ ശത്രുവായി വിചാരിക്കുന്നു.

     ¹¹ അവിടുന്ന് എന്റെ കാലുകളെ ആമത്തിൽ ഇടുന്നു;

     എന്റെ പാതകളെല്ലാം സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുന്നു’.

     ¹² ഇതിന് ഞാൻ നിന്നോട് ഉത്തരം പറയാം:

     ‘ഇതിൽ നീ നീതിമാൻ അല്ല; ദൈവം മനുഷ്യനേക്കാൾ വലിയവനല്ലയോ.

     ¹³ നീ ദൈവത്തോട് എന്തിന് വാദിക്കുന്നു?

     തന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഒന്നിനും അവിടുന്ന് കാരണം പറയുന്നില്ലല്ലോ.

     ¹⁴ ഒന്നോ രണ്ടോ വട്ടം ദൈവം അരുളിച്ചെയ്യുന്നു;

     മനുഷ്യൻ അത് കൂട്ടാക്കുന്നില്ലതാനും.

     ¹⁵ ഗാഢനിദ്ര മനുഷ്യർക്കുണ്ടാകുമ്പോൾ,

     അവർ കിടക്ക മേൽ നിദ്രകൊള്ളുമ്പോൾ,

     സ്വപ്നത്തിൽ, രാത്രിദർശനത്തിൽ തന്നെ,

     ¹⁶ അവിടുന്ന് മനുഷ്യരുടെ ചെവി തുറക്കുന്നു;

     അവരെ മുന്നറിയിപ്പുകൾ കൊണ്ട് ഭയപ്പെടുത്തുന്നു.

     ¹⁷ മനുഷ്യനെ അവന്റെ ദുഷ്കർമ്മത്തിൽനിന്ന് അകറ്റുവാനും

     പുരുഷനെ ഗർവ്വത്തിൽനിന്ന് രക്ഷിക്കുവാനും തന്നെ.

     ¹⁸ അവിടുന്ന് കുഴിയിൽനിന്ന് അവന്റെ പ്രാണനെയും

     വാളാൽ നശിക്കാതെ അവന്റെ ജീവനെയും രക്ഷിക്കുന്നു.

     ¹⁹ തന്റെ കിടക്കമേൽ അവൻ വേദനയാൽ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു;

     അവന്റെ അസ്ഥികളിൽ ഇടവിടാതെ യാതന ഉണ്ട്.

     ²⁰ അതുകൊണ്ട് അവന്റെ ജീവൻ അപ്പവും

     അവന്റെ പ്രാണൻ സ്വാദുഭോജനവും വെറുക്കുന്നു.

     ²¹ അവന്റെ മാംസം ക്ഷയിച്ച് കാണാനില്ലാതെയായിരിക്കുന്നു;

     കാണനില്ലാതിരുന്ന അവന്റെ അസ്ഥികൾ പൊങ്ങിനില്ക്കുന്നു.

     ²² അവന്റെ പ്രാണൻ ശവക്കുഴിക്കും

     അവന്റെ ജീവൻ നാശകന്മാർക്കും അടുത്തിരിക്കുന്നു.

     ²³ മനുഷ്യനോട് അവന്റെ ധർമ്മം അറിയിക്കേണ്ടതിന്ന്

     ആയിരത്തിൽ ഒരുവനായി മദ്ധ്യസ്ഥനായ ഒരു ദൂതൻ അവന് വേണ്ടി ഉണ്ടെങ്കിൽ

     ²⁴ ദൂതൻ അവനിൽ കൃപ തോന്നി:

     ‘കുഴിയിൽ ഇറങ്ങാത്തവിധം ഇവനെ രക്ഷിക്കേണമേ;

     ഞാൻ ഒരു മറുവില കണ്ടിരിക്കുന്നു’ എന്നു പറയും

     ²⁵ അപ്പോൾ അവന്റെ ദേഹം യൗവ്വനചൈതന്യത്താൽ പുഷ്ടിവയ്ക്കും;

     അവൻ ബാല്യപ്രായത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവരും.

     ²⁶ അവൻ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കും; അവിടുന്ന് അവനിൽ പ്രസാദിക്കും;

     തിരുമുഖത്തെ അവൻ സന്തോഷത്തോടെ കാണും;

     ദൈവം മനുഷ്യന് അവന്റെ വിജയം പകരം കൊടുക്കും.

     ²⁷ അവൻ മനുഷ്യരുടെ മുമ്പിൽ പാടി പറയുന്നത്:

     ‘ഞാൻ പാപം ചെയ്ത് നേരായുള്ളത് മറിച്ചുകളഞ്ഞു;

     അതിന് എന്നോട് പകരം ചെയ്തിട്ടില്ല.

     ²⁸ ദൈവം എന്റെ പ്രാണനെ കുഴിയിൽ ഇറങ്ങാത്തവിധം രക്ഷിച്ചു;

     എന്റെ ജീവൻ പ്രകാശം കണ്ട് സന്തോഷിക്കുന്നു.

     ²⁹ ഇതാ, ദൈവം രണ്ടു മൂന്നു പ്രാവശ്യം

     ഇവയെല്ലം മനുഷ്യനോട് ചെയ്യുന്നു.

     ³⁰ അവന്റെ പ്രാണനെ കുഴിയിൽനിന്ന് കയറ്റേണ്ടതിനും

     ജീവന്റെ പ്രകാശംകൊണ്ട് അവനെ പ്രകാശിപ്പിക്കേണ്ടതിനും തന്നെ.

     ³¹ ഇയ്യോബേ, ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കുക;

     മിണ്ടാതെയിരിക്കുക; ഞാൻ സംസാരിക്കാം.

     ³² നിനക്ക് ഉത്തരം പറയുവാനുണ്ടെങ്കിൽ പറയുക;

     സംസാരിക്കുക; നിന്നെ നീതീകരിക്കുവാൻ ആകുന്നു എന്റെ താത്പര്യം.

     ³³ ഇല്ലെങ്കിൽ, നീ എന്റെ വാക്ക് കേൾക്ക;

     മിണ്ടാതിരിക്കുക; ഞാൻ നിനക്ക് ജ്ഞാനം ഉപദേശിച്ചുതരാം.”

Chapter 34

അദ്ധ്യായം.34

¹ എലീഹൂ പിന്നെയും പറഞ്ഞത്:

     ² “ജ്ഞാനികളേ, എന്റെ വചനം കേൾക്കുവിൻ;

     വിദ്വാന്മാരേ, ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കുവിൻ.

     ³ നാവ് ആഹാരത്തിന്റെ രുചിനോക്കുന്നു;

     ചെവിയോ വചനങ്ങളെ ശോധന ചെയ്യുന്നു;

     ⁴ ന്യായമായുള്ളത് നമുക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കാം;

     നന്മയായുള്ളത് നമുക്കുതന്നെ ആലോചിച്ചറിയാം.

     ⁵ ‘ഞാൻ നീതിമാൻ, ദൈവം എന്റെ ന്യായം തള്ളിക്കളഞ്ഞു;

     എന്റെ ന്യായത്തിനെതിരെ ഞാൻ ഭോഷ്ക്ക് പറയണമോ?

     ⁶ ലംഘനം ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും എന്റെ മുറിവ് സുഖമാകുന്നില്ല’

     എന്നിങ്ങനെ ഇയ്യോബ് പറഞ്ഞുവല്ലോ.

     ⁷ ഇയ്യോബിനെപ്പോലെ ആരെങ്കിലുമുണ്ടോ?

     അവൻ പരിഹാസത്തെ വെള്ളംപോലെ കുടിക്കുന്നു;

     ⁸ അവൻ ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാരോട് കൂട്ടുകൂടുന്നു;

     ദുർജ്ജനങ്ങളോടുകൂടി സഞ്ചരിക്കുന്നു.

     ⁹ ‘ദൈവത്തോട് നിരപ്പായിരിക്കുന്നതുകൊണ്ട്

     മനുഷ്യന് പ്രയോജനമില്ലെന്ന്’ അവൻ പറഞ്ഞു.

     ¹⁰ അതുകൊണ്ട് വിവേകികളേ, കേട്ടുകൊള്ളുവിൻ;

     ദൈവം ദുഷ്ടതയോ സർവ്വശക്തൻ അനീതിയോ ഒരിക്കലും ചെയ്യുകയില്ല.

     ¹¹ അവൻ മനുഷ്യന് അവന്റെ പ്രവൃത്തിയ്ക്ക് പകരം ചെയ്യും;

     ഓരോരുത്തനും അവനവന്റെ നടപ്പിന് തക്കവണ്ണം കൊടുക്കും.

     ¹² ദൈവം ദുഷ്ടത പ്രവർത്തിക്കുകയില്ല, നിശ്ചയം;

     സർവ്വശക്തൻ ന്യായം മറിച്ചുകളയുകയുമില്ല.

     ¹³ ഭൂമിയെ ദൈവത്തിൽ ഭരമേല്പിച്ചതാര്?

     ഭൂമണ്ഡലമാകെ സ്ഥാപിച്ചതാര്?

     ¹⁴ അവിടുന്ന് തന്റെ കാര്യത്തിൽ മാത്രം ദൃഷ്ടിവച്ചെങ്കിൽ

     തന്റെ ആത്മാവിനെയും ശ്വാസത്തെയും മടക്കി എടുത്തെങ്കിൽ

     ¹⁵ സകലജഡവും ഒരുപോലെ നശിച്ചുപോകും;

     മനുഷ്യൻ മണ്ണിലേക്ക് മടങ്ങിച്ചേരും.

     ¹⁶ നിനക്ക് വിവേകമുണ്ടെങ്കിൽ ഇത് കേട്ടുകൊള്ളുക;

     എന്റെ വചനങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊള്ളുക;

     ¹⁷ ന്യായത്തെ വെറുക്കുന്നവൻ ഭരിക്കുമോ?

     നീതിമാനും ബലവാനുമായവനെ നീ കുറ്റം വിധിക്കുമോ?

     ¹⁸ രാജാവിനോട്: ‘നീ വഷളൻ എന്നും’

     പ്രഭുക്കന്മാരോട്: ‘നിങ്ങൾ ദുഷ്ടന്മാർ’ എന്നും പറയുമോ?

     ¹⁹ അവൻ പ്രഭുക്കന്മാരുടെ പക്ഷം എടുക്കുന്നില്ല;

     ദരിദ്രനെക്കാൾ ധനവാനെ ആദരിക്കുന്നതുമില്ല;

     അവരെല്ലാവരും തൃക്കൈയുടെ സൃഷ്ടിയാണല്ലോ.

     ²⁰ പെട്ടെന്ന് അർദ്ധരാത്രിയിൽ തന്നെ അവർ മരിക്കുന്നു;

     ജനം നടുങ്ങി ഒഴിഞ്ഞു പോകുന്നു;

     മനുഷ്യന്റെ കൈ തൊടാതെ ബലശാലികൾ നീങ്ങിപ്പോകുന്നു.

     ²¹ ദൈവത്തിന്റെ ദൃഷ്ടി മനുഷ്യന്റെ വഴികളിൽ ഇരിക്കുന്നു;

     അവന്റെ നടപ്പെല്ലാം അവിടുന്ന് കാണുന്നു.

     ²² ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാർക്ക് ഒളിക്കേണ്ടതിന്

     അവിടെ ഇരുട്ടുമില്ല അന്ധതമസ്സുമില്ല.

     ²³ മനുഷ്യൻ ദൈവസന്നിധിയിൽ ന്യായവിസ്താരത്തിന് ചെല്ലേണ്ടതിന്

     അവിടുന്ന് അവനിൽ അധികം ദൃഷ്ടിവയ്ക്കുവാൻ ആവശ്യമില്ല.

     ²⁴ വിചാരണ ചെയ്യാതെ അവിടുന്ന് ബലശാലികളെ തകർത്തുകളയുന്നു;

     അവർക്ക് പകരം വേറെ ആളുകളെ നിയമിക്കുന്നു.

     ²⁵ അങ്ങനെ അവിടുന്ന് അവരുടെ പ്രവൃത്തികളെ അറിയുന്നു;

     രാത്രിയിൽ അവരെ തള്ളിയിട്ടിട്ട് അവർ തകർന്നുപോകുന്നു.

     ²⁶ മറ്റുള്ളവർ കാൺകെ

     അവിടുന്ന് അവരെ ദുഷ്ടന്മാരെപ്പോലെ ശിക്ഷിക്കുന്നു.

     ²⁷ എളിയവരുടെ നിലവിളി അവിടുത്തെ അടുക്കൽ എത്തുവാനും

     പീഡിതന്മാരുടെ നിലവിളി അവിടുന്ന് കേൾപ്പാനും വേണ്ടി

     ²⁸ അവർ ദൈവത്തെ ഉപേക്ഷിച്ച് പിന്മാറിക്കളയുകയും

     ദൈവത്തിന്റെ വഴികളെ ഗണ്യമാക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്തുവല്ലോ.

     ²⁹ വഷളനായ മനുഷ്യൻ ഭരിക്കാതിരിക്കേണ്ടതിനും

     ജനത്തെ കുടുക്കുവാൻ ആരും ഇല്ലാതിരിക്കേണ്ടതിനും -+

     ³⁰ അവിടുന്ന് സ്വസ്ഥത നൽകിയാൽ ആര് കുറ്റം വിധിക്കും?

     ഒരു ജാതിക്കായാലും ഒരാൾക്കായാലും

     അവിടുത്തെ മുഖം മറച്ചുകളഞ്ഞാൽ ആര് അവിടുത്തെ കാണും?

     ³¹ ഞാൻ ശിക്ഷ സഹിച്ചു; ഞാൻ ഇനി കുറ്റം ചെയ്യുകയില്ല;

     ³² ഞാൻ കാണാത്തത് എന്നെ പഠിപ്പിക്കണമേ;

     ഞാൻ അന്യായം ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഇനി ചെയ്യുകയില്ല

     എന്ന് ആരെങ്കിലും ദൈവത്തോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ? ³³ നീ മുഷിഞ്ഞതുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് നിന്റെ ഇഷ്ടംപോലെ പകരം ചെയ്യണമോ?

     ഞാനല്ല, നീ തന്നെ തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടതല്ലയോ;

     ആകയാൽ നീ അറിയുന്നത് പ്രസ്താവിച്ചുകൊള്ളുക.

     ³⁴ ഇയ്യോബ് അറിവില്ലാതെ സംസാരിക്കുന്നു;

     അവന്റെ വാക്കുകളിലും ജ്ഞാനമില്ല എന്ന് വിവേകമുള്ള പുരുഷന്മാരും

     ³⁵ എന്റെ വാക്ക് കേൾക്കുന്ന ഏത് ജ്ഞാനിയും എന്നോട് പറയും.

     ³⁶ ഇയ്യോബ് ദുഷ്ടന്മാരെപ്പോലെ പ്രതിവാദിക്കുന്നതുകൊണ്ട്

     അവനെ ആദിയോടന്തം പരിശോധിച്ചാൽ കൊള്ളാം.

     ³⁷ അവൻ തന്റെ പാപത്തോട് ദ്രോഹം ചേർക്കുന്നു;

     അവൻ നമ്മുടെ മദ്ധ്യത്തിൽ കൈ കൊട്ടുന്നു;

     ദൈവത്തിന് വിരോധമായി വാക്ക് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.”

Chapter 35

അദ്ധ്യായം.35

¹ എലീഹൂ പിന്നെയും പറഞ്ഞത്:

     ² “എന്റെ നീതി ദൈവത്തിന്റേ നീതിയിലും വലിയത് എന്ന് നീ പറയുന്നു;

     ഇത് ന്യായം എന്ന് നീ നിരൂപിക്കുന്നുവോ?

     ³ അതിനാൽ നിനക്ക് എന്ത് പ്രയോജനം എന്നും

     ഞാൻ പാപം ചെയ്യുന്നതിനേക്കാൾ

     അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് എന്തുപകാരം എന്നും നീ ചോദിക്കുന്നുവല്ലോ;

     ⁴ നിന്നോടും നിന്നോടുകൂടെയുള്ള സ്നേഹിതന്മാരോടും

     ഞാൻ മറുപടി പറയാം. ⁵ നീ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി കാണുക;

     നിനക്ക് മീതെയുള്ള മേഘങ്ങളെ ദർശിക്കുക;

     ⁶ നീ പാപം ചെയ്യുന്നതിനാൽ അവിടുത്തോട് എന്ത് പ്രവർത്തിക്കുന്നു?

     നിന്റെ ലംഘനം വർദ്ധിക്കുന്നതിനാൽ നീ അവിടുത്തോട് എന്ത് ചെയ്യുന്നു?

     ⁷ നീ നീതിമാനായിരിക്കുന്നതിനാൽ അവിടുത്തേക്ക് എന്ത് കൊടുക്കുന്നു?

     അല്ലെങ്കിൽ അവിടുത്തേക്ക് നിന്റെ കയ്യിൽനിന്ന് എന്ത് ലഭിക്കുന്നു?

     ⁸ നിന്റെ ദുഷ്ടത നിന്നെപ്പോലെയുള്ള ഒരു പുരുഷനെയും

     നിന്റെ നീതി മറ്റൊരു മനുഷ്യനെയും ബാധിക്കുന്നു.

     ⁹ പീഡനങ്ങളുടെ വലിപ്പം നിമിത്തം അവർ നിലവിളിക്കുന്നു;

     ശക്തന്മാരുടെ പ്രവൃത്തി നിമിത്തം അവർ സഹായത്തിനുവേണ്ടി നിലവിളിക്കുന്നു.

     ¹⁰ എങ്കിലും രാത്രിയിൽ സ്തോത്രഗീതങ്ങൾ നല്കുന്നവനും

     ഭൂമിയിലെ മൃഗങ്ങളേക്കാൾ നമ്മളെ പഠിപ്പിക്കുന്നവനും

     ¹¹ ആകാശത്തിലെ പക്ഷികളേക്കാൾ നമ്മളെ ജ്ഞാനികളാക്കുന്നവനുമായി

     എന്റെ സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം എവിടെ എന്ന് ഒരുവനും ചോദിക്കുന്നില്ല.

     ¹² അവിടെ ദുഷ്ടന്മാരുടെ അഹങ്കാരംനിമിത്തം അവർ നിലവിളിക്കുന്നു;

     എങ്കിലും ആരും ഉത്തരം പറയുന്നില്ല.

     ¹³ വ്യൎത്ഥമായുള്ളത് ദൈവം കേൾക്കുകയില്ല;

     സർവ്വശക്തൻ അത് ശ്രദ്ധിക്കുകയുമില്ല, നിശ്ചയം.

     ¹⁴ പിന്നെ നീ അവിടുത്തെ കാണുന്നില്ല എന്നു പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെ?

     നിന്റെ വാദം അവിടുത്തെ മുമ്പിൽ ഇരിക്കുന്നതുകൊണ്ട് നീ അവിടുത്തേക്കായി കാത്തിരിക്കുക. ¹⁵ ഇപ്പോൾ, അവിടുത്തെ കോപം സന്ദർശിക്കാത്തതുകൊണ്ടും

     അവിടുന്ന് അഹങ്കാരത്തെ അധികം ഗണ്യമാക്കാത്തതുകൊണ്ടും

     ¹⁶ ഇയ്യോബ് വെറുതെ തന്റെ വായ്തുറക്കുന്നു;

     അറിവുകൂടാതെ വാക്കുകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.”

Chapter 36

അദ്ധ്യായം.36

¹ എലീഹൂ പിന്നെയും പറഞ്ഞത്:

     ² “അല്പം ക്ഷമിക്കുക, ഞാൻ അറിയിച്ചുതരാം;

     ദൈവത്തിന് വേണ്ടി ഇനിയും ചില വാക്കുകൾ പറയുവാനുണ്ട്.

     ³ ഞാൻ ദൂരത്തുനിന്ന് അറിവ് കൊണ്ടുവരും;

     എന്റെ സ്രഷ്ടാവിന്റെ നീതിയെ അറിയിക്കും.

     ⁴ എന്റെ വാക്ക് കള്ളമല്ല നിശ്ചയം;

     അറിവ് തികഞ്ഞവൻ നിന്റെ അടുക്കൽ നില്ക്കുന്നു.

     ⁵ ദൈവം ബലവാനാണെങ്കിലും ആരെയും നിരസിക്കുന്നില്ല;

     അവിടുന്ന് വിവേകശക്തിയിലും ബലവാൻ തന്നെ.

     ⁶ അവിടുന്ന് ദുഷ്ടന്റെ ജീവനെ രക്ഷിക്കുന്നില്ല;

     ദുഃഖിതന്മാർക്ക് അവിടുന്ന് ന്യായം നടത്തിക്കൊടുക്കുന്നു.

     ⁷ അവിടുന്ന് നീതിമാന്മാരിൽനിന്ന് തന്റെ നോട്ടം മാറ്റുന്നില്ല;

     രാജാക്കന്മാരോടുകൂടി അവരെ സിംഹാസനത്തിൽ ഇരുത്തുന്നു;

     അവർ എന്നേക്കും ഉയർന്നിരിക്കുന്നു. ⁸ അവർ ചങ്ങലകളാൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ട്

     കഷ്ടതയുടെ ചരടിൽ കുടുങ്ങുകയും ചെയ്താൽ

     ⁹ അവിടുന്ന് അവർക്ക് അവരുടെ പ്രവൃത്തിയും

     അഹങ്കാരത്താൽ പ്രവർത്തിച്ച ലംഘനങ്ങളും കാണിച്ചുകൊടുക്കും. ¹⁰ അവിടുന്ന് അവരുടെ ചെവി പ്രബോധനത്തിന് തുറക്കുന്നു;

     അവർ നീതികേട് വിട്ടുതിരിയുവാൻ കല്പിക്കുന്നു.

     ¹¹ അവർ കേട്ടനുസരിച്ച് അവിടുത്തെ സേവിച്ചാൽ

     അവരുടെ നാളുകളെ ഭാഗ്യത്തിലും

     ആണ്ടുകളെ ആനന്ദത്തിലും കഴിച്ചുകൂട്ടും. ¹² കേൾക്കുന്നില്ലെങ്കിലോ അവർ വാളാൽ നശിക്കും;

     ബുദ്ധിമോശത്താൽ മരിച്ചുപോകും. ¹³ ദുഷ്ടന്മാർ കോപം സംഗ്രഹിച്ചുവയ്ക്കുന്നു;

     അവിടുന്ന് അവരെ ബന്ധിക്കുമ്പോൾ അവർ രക്ഷയ്ക്കായി നിലവിളിക്കുന്നില്ല.

     ¹⁴ അവർ യൗവനത്തിൽ തന്നെ മരിച്ചു പോകുന്നു;

     അവരുടെ ജീവൻ അപമാനത്താൽ നശിക്കുന്നു.

     ¹⁵ അവിടുന്ന് പീഡിതനെ അവന്റെ പീഡയാൽ വിടുവിക്കുന്നു;

     അനർഥങ്ങൾകൊണ്ടുതന്നെ അവരുടെ ചെവി തുറക്കുന്നു.

     ¹⁶ നിന്നെയും അവിടുന്ന് കഷ്ടതയുടെ വായിൽ നിന്ന്

     ഞെരുക്കമില്ലാത്ത വിശാലതയിലേക്ക് നടത്തുമായിരുന്നു.

     നിന്റെ മേശമേൽ സ്വാദുഭോജനം വയ്ക്കുമായിരുന്നു.

     ¹⁷ നീയോ ദുഷ്ടവിധികൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു;

     വിധിയും നീതിയും നിന്നെ പിടിക്കും.

     ¹⁸ കോപം നിന്നെ പരിഹാസത്തിനായി വശീകരിക്കരുത്;

     മോചനദ്രവ്യത്തിന്റെ വലിപ്പം ഓർത്ത് നീ തെറ്റിപ്പോകുകയുമരുത്.

     ¹⁹ കഷ്ടത്തിൽ അകപ്പെടാതിരിക്കുവാൻ നിന്റെ നിലവിളിയും

     ശക്തിയേറിയ പരിശ്രമങ്ങളും മതിയാകുമോ?

     ²⁰ ജനതകൾ തങ്ങളുടെ സ്ഥലത്തുവച്ച്

     മുടിഞ്ഞുപോകുന്ന രാത്രിയെ നീ ആഗ്രഹിക്കരുത്.

     ²¹ സൂക്ഷിച്ചുകൊള്ളുക; നീതികേടിലേക്ക് തിരിയരുത്;

     കഷ്ടതയാൽ പരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതുകൊണ്ട് നീ പാപത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞിരിക്കുക.

     ²² ദൈവം തന്റെ ശക്തിയാൽ ഉന്നതമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു;

     അവിടുത്തോട് തുല്യനായ ഉപദേശകൻ ആരുള്ളു?

     ²³ ദൈവത്തോട് അവിടുത്തെ വഴിയെ കല്പിച്ചതാര്?

     അവിടുന്ന് നീതികേട് ചെയ്തു എന്ന് അവിടുത്തോട് ആർക്ക് പറയാം?

     ²⁴ അവിടുത്തെ പ്രവൃത്തിയെ മഹിമപ്പെടുത്തുവാൻ നീ ഓർത്തുകൊള്ളുക;

     അതിനെക്കുറിച്ചല്ലയോ മനുഷ്യർ പാടിയിരിക്കുന്നത്.

     ²⁵ മനുഷ്യരെല്ലാം അതുകണ്ട് രസിക്കുന്നു;

     ദൂരത്തുനിന്ന് മർത്യൻ അതിനെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുന്നു.

     ²⁶ നമുക്ക് അറിഞ്ഞുകൂടാത്തവിധം ദൈവം അത്യുന്നതൻ;

     അവിടുത്തെ ആണ്ടുകളുടെ സംഖ്യ എണ്ണമറ്റത് .

     ²⁷ അവിടുന്ന് നീർത്തുള്ളികളെ ആകർഷിക്കുന്നു;

     അവിടുത്തെ ആവിയാൽ അവ മഴയായി പെയ്യുന്നു.

     ²⁸ മേഘങ്ങൾ അവയെ ചൊരിയുന്നു;

     മനുഷ്യരുടെമേൽ ധാരാളമായി പൊഴിക്കുന്നു.

     ²⁹ ആർക്കെങ്കിലും മേഘങ്ങളുടെ വിരിവുകളെയും

     അവിടുത്തെ കൂടാരത്തിന്റെ മുഴക്കത്തെയും ഗ്രഹിക്കാമോ?

     ³⁰ ദൈവം തന്റെ ചുറ്റും പ്രകാശം വിതറുന്നു;

     സമുദ്രത്തെ ഇരുട്ടുകൊണ്ട് മൂടുന്നു.

     ³¹ ഇങ്ങനെ അവിടുന്ന് ജനതകളെ പോറ്റുന്നു;

     ആഹാരവും ധാരാളമായി കൊടുക്കുന്നു.

     ³² അവിടുന്ന് മിന്നൽകൊണ്ട് തൃക്കൈ നിറയ്ക്കുന്നു;

     പ്രതിയോഗിയുടെ നേരെ അതിനെ നിയോഗിക്കുന്നു.

     ³³ അതിന്റെ മുഴക്കം അവിടുത്തെയും

     കന്നുകാലികൾ എഴുന്നെള്ളുന്നവനെക്കുറിച്ച് അറിവു തരുന്നു.

Chapter 37

അദ്ധ്യായം.37

¹ ഇതിനാൽ എന്റെ ഹൃദയം വിറച്ച് അതിന്റെ സ്ഥലത്തുനിന്ന് പാളിപ്പോകുന്നു.

     ² അവിടുത്തെ ശബ്ദത്തിന്റെ മുഴക്കവും

     അവിടുത്തെ വായിൽനിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന ഗർജ്ജനവും ശ്രദ്ധിച്ചുകേൾക്കുവിൻ.

     ³ അവിടുന്ന് അത് ആകാശത്തിൻ കീഴിൽ എല്ലായിടത്തും

     അതിന്റെ മിന്നൽ ഭൂമിയുടെ അറ്റത്തോളവും അയയ്ക്കുന്നു.

     ⁴ അതിന്റശേഷം ഒരു മുഴക്കം കേൾക്കുന്നു;

     അവിടുന്ന് തന്റെ മഹിമാനാദംകൊണ്ട് ഇടിമുഴക്കുന്നു;

     അവിടുത്തെ നാദം കേൾക്കുമ്പോൾ അതിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്നില്ല.

     ⁵ ദൈവം തന്റെ ശബ്ദം അതിശയകരമായി മുഴക്കുന്നു;

     നമുക്ക് ഗ്രഹിച്ചുകൂടാത്ത മഹാകാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു. ⁶ അവിടുന്ന് ഹിമത്തോട്: “ഭൂമിയിൽ പെയ്യുക” എന്ന് കല്പിക്കുന്നു;

     അവിടുന്ന് മഴയോടും വമ്പിച്ച പെരുമഴയോടും കല്പിക്കുന്നു.

     ⁷ താൻ സൃഷ്ടിച്ച മനുഷ്യരെല്ലാം അവിടുത്തെ പ്രവൃത്തി അറിയുവാൻ വേണ്ടി

     അവിടുന്ന് സകലമനുഷ്യരുടെയും കൈ മുദ്രയിടുന്നു.

     ⁸ കാട്ടുമൃഗം ഒളിസ്ഥലത്ത് ചെല്ലുകയും

     തന്റെ ഗുഹയിൽ കിടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

     ⁹ ദക്ഷിണമണ്ഡലത്തിൽനിന്ന് കൊടുങ്കാറ്റും

     ഉത്തരദിക്കിൽനിന്ന് കുളിരും വരുന്നു.

     ¹⁰ ദൈവത്തിന്റെ ശ്വാസംകൊണ്ട് മഞ്ഞുകട്ട ഉളവാകുന്നു;

     വെള്ളങ്ങളുടെ ഉപാരിതലം ലോഹം പോലെ ഉറയ്ക്കുന്നു.

     ¹¹ അവിടുന്ന് കാർമേഘത്തെ ഈർപ്പം കൊണ്ട് കനപ്പിക്കുന്നു;

     തന്റെ മിന്നലുള്ള മേഘത്തെ പരത്തുന്നു.

     ¹² അവിടുന്ന് അവയോട് കല്പിക്കുന്നതെല്ലാം

     ഭൂമിയുടെ ഉപരിഭാഗത്ത് ചെയ്യേണ്ടതിന്

     അവിടുത്തെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം അവ ചുറ്റി സഞ്ചരിക്കുന്നു.

     ¹³ ശിക്ഷയ്ക്കായിട്ടോ ദേശത്തിന്റെ നന്മയ്ക്കായിട്ടോ

     ദയയ്ക്കായിട്ടോ അവിടുന്ന് അത് വരുത്തുന്നു.

     ¹⁴ ഇയ്യോബേ, ഇത് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊള്ളുക;

     മിണ്ടാതിരുന്ന് ദൈവത്തിന്റെ അത്ഭുതങ്ങളെ ചിന്തിച്ചുകൊള്ളുക.

     ¹⁵ ദൈവം അവയ്ക്ക് കല്പന കൊടുക്കുന്നതും

     തന്റെ മേഘത്തിലെ മിന്നൽ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതും

     എങ്ങനെ എന്ന് നീ അറിയുന്നുവോ? ¹⁶ മേഘങ്ങൾ എങ്ങനെ ആകശത്തിൽ പൊങ്ങി ഒഴുകുന്നു എന്നും

     ജ്ഞാനസമ്പൂർണ്ണനായവന്റെ അത്ഭുതങ്ങളും നീ അറിയുന്നുവോ? ¹⁷ തെന്നിക്കാറ്റുകൊണ്ട് ഭൂമി അനങ്ങാതിരിക്കുമ്പോൾ

     നിന്റെ വസ്ത്രത്തിന് ചൂടുണ്ടാകുന്നത് എങ്ങനെ? ¹⁸ ലോഹദർപ്പണംപോലെ ഉറപ്പുള്ള ആകാശത്തെ

     നിനക്ക് ദൈവത്തോടുകൂടി നിവർത്തി വയ്ക്കാമോ?

     ¹⁹ അവിടുത്തോട് എന്ത് പറയണമെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് ഉപദേശിച്ചു തരുക;

     മനസ്സിന്റെ അന്ധകാരം നിമിത്തം ഞങ്ങൾക്ക് ഒന്നും പ്രസ്താവിക്കുവാൻ കഴിവില്ല.

     ²⁰ എനിക്ക് സംസാരിക്കണം എന്ന് അവിടുത്തോട് ബോധിപ്പിക്കണമോ?

     നാശത്തിന് ഇരയായയിത്തീരുവാൻ ആരെങ്കിലും ഇച്ഛിക്കുമോ?

     ²¹ ഇപ്പോൾ ആകാശത്തിൽ വെളിച്ചം ശോഭിക്കുന്നത് കാണുന്നില്ല;

     എങ്കിലും കാറ്റ് കടന്നുപോയി അതിനെ തെളിവാക്കുന്നു.

     ²² വടക്കുനിന്ന് സ്വർണ്ണശോഭപോലെ വരുന്നു;

     ദൈവത്തിന്റെ ചുറ്റും ഭയങ്കര തേജസ്സുണ്ട്.

     ²³ സർവ്വശക്തനെയോ നാം കണ്ടെത്തുകയില്ല;

     അവിടുന്ന് ശക്തിയിൽ അത്യുന്നതനാകുന്നു;

     അവിടുന്ന് ന്യായത്തിനും പൂർണ്ണനീതിക്കും ഭംഗം വരുത്തുന്നില്ല.

     ²⁴ അതുകൊണ്ട് മനുഷ്യർ അവിടുത്തെ ഭയപ്പെടുന്നു;

     ജ്ഞാനികളെന്ന് ഭാവിക്കുന്നവരെ അവിടുന്ന് കടാക്ഷിക്കുന്നില്ല.”

Chapter 38

അദ്ധ്യായം.38

¹ പിന്നീട് യഹോവ ചുഴലിക്കാറ്റിൽ നിന്ന് ഇയ്യോബിനോട് ഉത്തരം അരുളിച്ചെയ്തത്:

     ² “അറിവില്ലാത്ത വാക്കുകളാൽ

     ആലോചനയെ ഇരുളാക്കുന്ന ഇവനാര്?

     ³ നീ പുരുഷനെപ്പോലെ അര മുറുക്കികൊള്ളുക;

     ഞാൻ നിന്നോട് ചോദിക്കും; എന്നോട് ഉത്തരം പറയുക.

     ⁴ ഞാൻ ഭൂമിക്ക് അടിസ്ഥാനമിട്ടപ്പോൾ നീ എവിടെയായിരുന്നു?

     നിനക്ക് വിവേകമുണ്ടെങ്കിൽ പ്രസ്താവിക്കുക.

     ⁵ അതിന്റെ അളവ് നിയമിച്ചവൻ ആര്? നീ അറിയുന്നുവോ?

     അല്ല, അതിന് അളവുനൂൽ പിടിച്ചവനാര്?

     ⁶ പ്രഭാതനക്ഷത്രങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് ഘോഷിച്ചുല്ലസിക്കുകയും

     ദൈവപുത്രന്മാരെല്ലാം സന്തോഷിച്ചാർക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ

     ⁷ അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം ഏതിന്മേൽ ഉറപ്പിച്ചു?

     അല്ല, അതിന്റെ മൂലക്കല്ലിട്ടവൻ ആര്?

     ⁸ ഗർഭത്തിൽനിന്ന് എന്നപോലെ സമുദ്രം ചാടിപ്പുറപ്പെട്ടപ്പോൾ

     അതിനെ കതകുകളാൽ അടച്ചവൻ ആര്?

     ⁹ അന്ന് ഞാൻ മേഘത്തെ അതിന് ഉടുപ്പും

     കൂരിരുളിനെ അതിന് ചുറ്റാടയും ആക്കി;

     ¹⁰ ഞാൻ അതിന് അതിര് നിയമിച്ച്

     കതകും ഓടാമ്പലും വച്ചു.

     ¹¹ ‘ഇത്രത്തോളം നിനക്കുവരാം; ഇത് കടക്കരുത്;

     ഇവിടെ നിന്റെ തിരമാലകളുടെ ഗർവ്വം നിലയ്ക്കും’ എന്ന് കല്പിച്ചു.

     ¹² ഭൂമിയുടെ അറ്റങ്ങളെ പിടിക്കേണ്ടതിനും

     ദുഷ്ടന്മാരെ അതിൽനിന്ന് കുടഞ്ഞുകളയേണ്ടതിനും

     ¹³ നിന്റെ ജീവകാലത്ത് ഒരിക്കലെങ്കിലും നീ പ്രഭാതത്തിന് കല്പന കൊടുക്കുകയും

     അരുണോദയത്തിന് സ്ഥലം നിർദ്ദേശിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ?

     ¹⁴ അത് മുദ്രയുടെ കീഴിലെ അരക്കുപോലെ മാറുന്നു;

     വസ്ത്രംപോലെ അതിലുള്ളതെല്ലാം വിളങ്ങിനില്ക്കുന്നു.

     ¹⁵ ദുഷ്ടന്മാർക്ക് വെളിച്ചം മുടങ്ങിപ്പോകുന്നു;

     ഓങ്ങിയ ഭുജവും ഒടിഞ്ഞുപോകുന്നു.

     ¹⁶ നീ സമുദ്രത്തിന്റെ ഉറവുകളോളം ചെന്നിട്ടുണ്ടോ?

     ആഴിയുടെ ആഴത്തിൽ സഞ്ചരിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

     ¹⁷ മരണത്തിന്റെ വാതിലുകൾ നിനക്ക് വെളിപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടോ?

     അന്ധതമസ്സിന്റെ വാതിലുകളെ നീ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?

     ¹⁸ ഭൂമിയുടെ വിശാലത നീ ഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

     ഇവ സകലവും അറിയുന്നുവെങ്കിൽ പ്രസ്താവിക്കുക.

     ¹⁹ വെളിച്ചം വസിക്കുന്ന സ്ഥലത്തേക്കുള്ള വഴി ഏത്?

     ഇരുളിന്റെ പാർപ്പിടവും എവിടെ?

     ²⁰ നിനക്ക് അവയെ അവയുടെ അതിര് വരെ കൊണ്ടുപോകാമോ?

     അവയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള പാത അറിയാമോ?

     ²¹ നീ അന്നേ ജനിച്ചിരുന്നുവല്ലോ;

     നിനക്ക് ആയുസ്സ് ഒട്ടും കുറവല്ലല്ലോ;

     നീ അത് അറിയാതിരിക്കുമോ?

     ²² നീ ഹിമത്തിന്റെ ഭണ്ഡാരത്തോളം ചെന്നിട്ടുണ്ടോ?

     കല്മഴയുടെ ഭണ്ഡാരം നീ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?

     ²³ ഞാൻ അവയെ കഷ്ടകാലത്തേക്കും

     പോരും പടയുമുള്ള നാളിലേക്കും സംഗ്രഹിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്നു.

     ²⁴ വെളിച്ചം പിരിയുന്നതും

     കിഴക്കൻ കാറ്റ് ഭൂമിമേൽ വ്യാപിക്കുന്നതും ആയ വഴി ഏത്?

     ²⁵ നിർജ്ജനദേശത്തും ആൾ പാർപ്പില്ലാത്ത മരുഭൂമിയിലും

     മഴ പെയ്യിക്കേണ്ടതിനും ²⁶ തരിശും ശൂന്യവുമായ നിലത്തിന്റെ ദാഹം തീർക്കേണ്ടതിനും

     ഇളമ്പുല്ല് മുളപ്പിക്കേണ്ടതിനും ²⁷ ജലപ്രവാഹത്തിന് ചാലും

     ഇടിമിന്നലിന് പാതയും വെട്ടിക്കൊടുത്തതാര്?

     ²⁸ മഴക്ക് അപ്പനുണ്ടോ?

     അല്ല, മഞ്ഞുതുള്ളികളെ ജനിപ്പിച്ചതാര്?

     ²⁹ ആരുടെ ഗർഭത്തിൽനിന്ന് ഹിമം പുറപ്പെടുന്നു?

     ആകാശത്തിലെ മഞ്ഞ് ആര് പ്രസവിക്കുന്നു?

     ³⁰ വെള്ളം കല്ലുപോലെ ഉറച്ചുപോകുന്നു.

     ആഴിയുടെ മുഖം കട്ടിയായിത്തീരുന്നു.

     ³¹ കാർത്തികയുടെ ചങ്ങല നിനക്ക് ബന്ധിക്കാമോ?

     മകയിരത്തിന്റെ ബന്ധനങ്ങൾ അഴിക്കാമോ?

     ³² നിനക്ക് രാശിചക്രത്തെ അതിന്റെ കാലത്ത് പുറപ്പെടുവിക്കാമോ?

     സപ്തർഷികളെയും മക്കളെയും നിനക്ക് നടത്താമോ?

     ³³ ആകാശത്തിലെ നിയമങ്ങൾ നീ അറിയുന്നുവോ?

     അതിന് ഭൂമിമേലുള്ള സ്വാധീനം നിർണ്ണയിക്കാമോ?

     ³⁴ ജലപ്രവാഹം നിന്നെ മൂടേണ്ടതിന്

     നിനക്കു് മേഘങ്ങളോളം ശബ്ദം ഉയർത്താമോ?

     ³⁵ “അടിയങ്ങൾ വിടകൊള്ളുന്നു” എന്ന് നിന്നോട് പറഞ്ഞ്

     പുറപ്പെടുവാൻ തക്കവിധം നിനക്ക് മിന്നലുകളെ പറഞ്ഞയയ്ക്കാമോ?

     ³⁶ അന്തരംഗത്തിൽ ജ്ഞാനത്തെ വച്ചവനാര്?

     മനസ്സിന് വിവേകം കൊടുത്തവൻ ആര്?

     ³⁷ ഉരുക്കിവാർത്തതുപോലെ പൊടി തമ്മിൽ

     കൂടുമ്പോഴും മൺകട്ട ഒന്നോടൊന്ന് പറ്റിപ്പോകുമ്പോഴും

     ³⁸ ജ്ഞാനത്താൽ മേഘങ്ങളെ എണ്ണുന്നതാര്?

     ആകാശത്തിലെ തുരുത്തികളെ ചരിച്ചിടുന്നതാര്?

     ³⁹ സിംഹങ്ങൾ ഗുഹകളിൽ പതുങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോഴും

     അവ മുറ്റുകാട്ടിൽ പതിയിരിക്കുമ്പോഴും

     ⁴⁰ നീ സിംഹിയ്ക്ക് ഇര വേട്ടയാടിക്കൊടുക്കുമോ?

     ബാലസിംഹങ്ങളുടെ വിശപ്പടക്കുമോ?

     ⁴¹ കാക്കക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഇരകിട്ടാതെ

     ഉഴന്ന് ദൈവത്തോട് നിലവിളിക്കുമ്പോൾ

     അതിന് തീറ്റ എത്തിച്ച് കൊടുക്കുന്നതാര്?

Chapter 39

അദ്ധ്യായം. 39

¹ പാറയിലെ കാട്ടാടുകളുടെ പ്രസവകാലം നിനക്കറിയാമോ?

     മാൻപേടകളുടെ ഈറ്റുനോവ് നീ കാണുമോ?

     ² അവയ്ക്ക് ഗർഭം തികയുന്ന മാസം നിനക്ക് കണക്കു കൂട്ടാമോ?

     അവയുടെ പ്രസവകാലം നിനക്ക് അറിയാമോ?

     ³ അവ കുനിഞ്ഞ് കുട്ടികളെ പ്രസവിക്കുന്നു;

     ക്ഷണത്തിൽ വേദന ഒഴിഞ്ഞുപോകുന്നു.

     ⁴ അവയുടെ കുട്ടികൾ ബലപ്പെട്ട് കാട്ടിൽ വളരുന്നു;

     അവ പുറത്തേക്ക് പോകുന്നു; മടങ്ങിവരുന്നതുമില്ല.

     ⁵ കാട്ടുകഴുതയെ അഴിച്ചുവിട്ടത് ആര്?

     വന ^[1] ഗർദ്ദഭത്തെ കെട്ടഴിച്ചതാര്?

     ⁶ ഞാൻ മരുഭൂമി അതിന് വീടും

    ^[2] ഉവർനിലം അതിന് പാർപ്പിടവുമാക്കി.

     ⁷ അത് പട്ടണത്തിലെ ആരവം കേട്ടു ചിരിക്കുന്നു;

     തെളിക്കുന്നവന്റെ ശബ്ദം ശ്രദ്ധിക്കുന്നതുമില്ല.

     ⁸ മലനിരകൾ അതിന്റെ മേച്ചല്പുറമാകുന്നു;

     പച്ചയായതൊക്കെയും അത് അന്വേഷിച്ചു നടക്കുന്നു.

     ⁹ കാട്ടുപോത്ത് നിന്നെ സേവിക്കുവാൻ തയ്യാറാകുമോ?

     അത് നിന്റെ പുല്തൊട്ടിക്കരികിൽ രാത്രിയിൽ പാർക്കുമോ?

     ¹⁰ കാട്ടുപോത്തിനെ നിനക്ക് കയറിട്ട് ഉഴുവാൻ കൊണ്ടുപോകാമോ?

     അത് നിന്റെ പിന്നാലെ നിലം നിരത്തുമോ?

     ¹¹ അതിന്റെ ശക്തി വലിയാതാകയാൽ നീ അതിനെ വിശ്വസിക്കുമോ?

     നിന്റെ വേല നീ അതിന് ഭരമേല്പിച്ച് കൊടുക്കുമോ?

     ¹² അത് നിന്റെ വിത്ത് കൊണ്ടുവരുമെന്നും

     നിന്റെ കളപ്പുരയിൽ കൂട്ടുമെന്നും നീ വിശ്വസിക്കുമോ?

     ¹³ ഒട്ടകപ്പക്ഷി ഉല്ലസിച്ച് ചിറക് വീശുന്നു;

     എങ്കിലും ചിറകും തൂവലും കൊണ്ട് വാത്സല്യം കാണിക്കുമോ?

     ¹⁴ അത് നിലത്ത് മുട്ട ഇട്ട ശേഷം പോകുന്നു;

     അവയെ പൊടിയിൽ വച്ച് വിരിയിക്കുന്നു.

     ¹⁵ കാൽകൊണ്ട് അവ ഉടഞ്ഞുപോയേക്കുമെന്നോ

     കാട്ടുമൃഗം അവയെ ചവിട്ടിക്കളഞ്ഞേക്കുമെന്നോ അത് ഓർക്കുന്നില്ല.

     ¹⁶ അത് തന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളോട് തനിക്കുള്ളവയല്ല എന്നപോലെ കാഠിന്യം കാണിക്കുന്നു;

     തന്റെ പ്രയത്നം വ്യർത്ഥമായിപ്പോകുമെന്ന് ഭയപ്പെടുന്നില്ല.

     ¹⁷ ദൈവം അതിന് ജ്ഞാനമില്ലാതാക്കി

     വിവേകം അതിന് നല്കിയിട്ടും ഇല്ല.

     ¹⁸ അത് ചിറകടിച്ച് പൊങ്ങി ഓടുമ്പോൾ

     കുതിരയെയും പുറത്ത് കയറിയവനെയും പരിഹസിക്കുന്നു.

     ¹⁹ കുതിരയ്ക്ക് നീയോ ശക്തി കൊടുത്തത്?

     അതിന്റെ കഴുത്തിന് നീയോ കുഞ്ചിരോമം അണിയിച്ചത്?

     ²⁰ നിനക്കു അതിനെ വെട്ടുക്കിളിയെപ്പോലെ ചാടിക്കാമോ?

     അതിന്റെ ഹുങ്കാരപ്രതാപം ഭയങ്കരം.

     ²¹ അത് താഴ്വരയിൽ മാന്തി ശക്തിയിൽ ഉല്ലസിക്കുന്നു.

     അത് ആയുധപാണികളെ എതിർക്കുന്നു.

     ²² അത് കൂശാതെ ഭയത്തെ പുച്ഛിക്കുന്നു;

     വാളിനോട് പിൻവാങ്ങുന്നതുമില്ല.

     ²³ അതിന് എതിരെ ആവനാഴിയും

     മിന്നുന്ന കുന്തവും ശൂലവും കിലുകിലുക്കുന്നു. ²⁴ അതു ഉഗ്രതയും കോപവും പൂണ്ടു നിലം വിഴുങ്ങുന്നു;

     കാഹളനാദം കേട്ടാൽ അത് അടങ്ങിനില്ക്കുകയില്ല.

     ²⁵ കാഹളനാദം ധ്വനിക്കുന്തോറും അത് ഹാ, ഹാ എന്ന് ചിനയ്ക്കുന്നു;

     പടയും പടനായകന്മാരുടെ മുഴക്കവും ആർപ്പും ദൂരത്തുനിന്ന് മണക്കുന്നു.

     ²⁶ നിന്റെ വിവേകത്താൽ ആകുന്നുവോ പരുന്ത് പറക്കുകയും

     ചിറകു തെക്കോട്ട് വിടർക്കുകയും ചെയ്യുന്നതു?

     ²⁷ നിന്റെ കല്പനയ്ക്കോ കഴുകൻ മേലോട്ട് പറക്കുകയും

     ഉയരത്തിൽ കൂടുവയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നതു?

     ²⁸ അത് പാറയിൽ കുടിയേറി രാത്രി പാർക്കുന്നു;

     പാറമുകളിലും ദുർഗ്ഗത്തിലും തന്നെ.

     ²⁹ അവിടെനിന്ന് അത് ഇര തിരയുന്നു;

     അതിന്റെ കണ്ണു ദൂരത്തേക്കു കാണുന്നു.

     ³⁰ അതിന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ ചോര വലിച്ചു കുടിക്കുന്നു.

     പട്ടുപോയവർ എവിടെയോ അവിടെ അതുണ്ട്.”

Chapter 40

അദ്ധ്യായം.40

¹ യഹോവ പിന്നെയും ഇയ്യോബിനോട് അരുളിച്ചെയ്തത് :

     ² “ആക്ഷേപകൻ സർവ്വശക്തനോട് വാദിക്കുമോ?

     ദൈവത്തോട് തർക്കിക്കുന്നവൻ ഇതിന് ഉത്തരം പറയട്ടെ.”

     ³ അതിന് ഇയ്യോബ് യഹോവയോട് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ⁴ ‘ഞാൻ നിസ്സാരനല്ലയോ, ഞാൻ അവിടുത്തോട് എന്തുത്തരം പറയും?

     ഞാൻ കൈകൊണ്ട് വായ് പൊത്തിക്കൊള്ളുന്നു.

     ⁵ ഒരുവട്ടം ഞാൻ സംസാരിച്ചു; ഇനി ഉത്തരം പറയുകയില്ല.

     രണ്ടുവട്ടം ഞാൻ ഉരചെയ്തു; ഇനി മിണ്ടുകയില്ല.’

     ⁶ അപ്പോൾ യഹോവ ചുഴലിക്കാറ്റിൽനിന്ന് ഇയ്യോബിനോട് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ⁷ “നീ പുരുഷനെപ്പോലെ അര മുറുക്കിക്കൊള്ളുക;

     ഞാൻ നിന്നോട് ചോദിക്കും; നീ എനിക്ക് ഗ്രഹിപ്പിച്ചുതരുക.

     ⁸ നീ എന്റെ ന്യായത്തെ ദുർബ്ബലപ്പെടുത്തുമോ?

     നീ നീതിമാനാകേണ്ടതിന് എന്നെ കുറ്റം പറയുമോ?

     ⁹ ദൈവത്തിനുള്ളതുപോലെ നിനക്ക് ഭുജം ഉണ്ടോ?

     അവനെപ്പോലെ നിനക്ക് ഇടിമുഴക്കാമോ?

     ¹⁰ നീ മഹിമയും പ്രതാപവും അണിഞ്ഞുകൊള്ളുക.

     തേജസ്സും പ്രഭാവവും ധരിച്ചുകൊള്ളുക.

     ¹¹ നിന്റെ കോപപ്രവാഹങ്ങളെ ഒഴുക്കുക;

     ഏത് ഗർവ്വിയെയും നോക്കി താഴ്ത്തുക.

     ¹² ഏത് ഗർവ്വിയെയും നോക്കി താഴ്ത്തുക;

     ദുഷ്ടന്മാരെ അവരുടെ നിലയിൽ തന്നെ വീഴ്ത്തിക്കളയുക.

     ¹³ അവരെ എല്ലാം പൊടിയിൽ മറച്ചുവയ്ക്കുക;

     അവരുടെ മുഖങ്ങളെ ഒളിസ്ഥലത്ത് ബന്ധിച്ചുകളയുക.

     ¹⁴ അപ്പോൾ നിന്റെ വലങ്കൈ നിന്നെ രക്ഷിക്കുന്നു

     എന്ന് ഞാനും നിന്നെ ശ്ലാഘിച്ചുപറയും.

     ¹⁵ ഞാൻ നിന്നെപ്പോലെ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന ^[1] നദീഹയമുണ്ടല്ലോ;

     അത് കാളയെപ്പോലെ പുല്ലുതിന്നുന്നു. ¹⁶ അതിന്റെ ശക്തി അതിന്റെ കടിപ്രദേശത്തും

     അതിന്റെ ബലം വയറിന്റെ മാംസപേശികളിലും ആകുന്നു.

     ¹⁷ ദേവദാരുതുല്യമായ തന്റെ വാല് അത് ആട്ടുന്നു;

     അതിന്റെ തുടയിലെ ഞരമ്പുകൾ കൂടിപിണഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

     ¹⁸ അതിന്റെ അസ്ഥികൾ ചെമ്പുകുഴൽപോലെയും

     എല്ലുകൾ ഇരിമ്പഴിപോലെയും ഇരിക്കുന്നു.

     ¹⁹ അത് ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടികളിൽ പ്രധാനമായുള്ളത്;

     അതിനെ ഉണ്ടാക്കിയവനായ ദൈവത്തിനു മാത്രമേ അതിനെ തോൽപ്പിക്കുവാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ.

     ²⁰ കാട്ടുമൃഗങ്ങളെല്ലാം കളിക്കുന്നിടമായ

     പർവ്വതങ്ങൾ അതിന് തീൻ വിളയിക്കുന്നു. ²¹ അത് ^[2] നീർമരുതിന്റെ ചുവട്ടിലും

     ഞാങ്ങണയുടെ മറവിലും ചതുപ്പുനിലത്തും കിടക്കുന്നു.

     ²² നീർമരുത് നിഴൽകൊണ്ട് അതിനെ മറയ്ക്കുന്നു;

     തോട്ടിലെ അലരി അതിനെ ചുറ്റി നില്ക്കുന്നു;

     ²³ നദി കവിഞ്ഞൊഴുകിയാലും അത് ഭ്രമിക്കുന്നില്ല;

     യോർദ്ദാൻ അതിന്റെ വായിലേക്ക് ചാടിയാലും അത് നിർഭയമായിരിക്കും.

     ²⁴ അത് നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അതിനെ പിടിക്കാമോ?

     അതിന്റെ മൂക്കിൽ കയർ കോർക്കാമോ?

Chapter 41

അദ്ധ്യായം. 41

^1[1] മഹാനക്രത്തെ ചൂണ്ടലിട്ട് പിടിക്കാമോ?

     അതിന്റെ നാക്ക് കയറുകൊണ്ട് അമർത്താമോ?

     ² അതിന്റെ മൂക്കിൽ കയറ് കോർക്കാമോ?

     അതിന്റെ അണയിൽ കൊളുത്ത് കടത്താമോ?

     ³ അത് നിന്നോട് കൂടുതൽ യാചന കഴിക്കുമോ?

     മൃദുവായ വാക്ക് നിന്നോട് പറയുമോ?

     ⁴ അതിനെ എന്നും ദാസനാക്കിക്കൊള്ളേണ്ടതിന്

     അത് നിന്നോട് ഉടമ്പടി ചെയ്യുമോ?

     ⁵ പക്ഷിയോട് എന്നപോലെ നീ അതിനോട് കളിക്കുമോ?

     അതിനെ പിടിച്ച് നിന്റെ കുമാരിമാർക്കായി കെട്ടിയിടുമോ?

     ⁶ മീൻപിടുത്തക്കാർ അതിനെക്കൊണ്ട് വ്യാപാരം ചെയ്യുമോ?

     അതിനെ കച്ചവടക്കാർക്ക് പങ്കിട്ട് വില്ക്കുമോ?

     ⁷ നിനക്ക് അതിന്റെ തോലിൽ നിറച്ച് അസ്ത്രവും

     തലയിൽ നിറച്ച് ചാട്ടുളിയും തറയ്ക്കാമോ?

     ⁸ അതിനെ ഒന്നു തൊടുക; അത് തീർച്ചയായും പോരിടും എന്ന് ഓർത്തുകൊൾക;

     പിന്നെ നീ അതിന് തുനിയുകയില്ല.

     ⁹ അവന്റെ ആശയ്ക്ക് ഭംഗംവരുന്നു;

     അതിനെ കാണുമ്പോൾ തന്നെ അവൻ വീണുപോകുമല്ലോ. ¹⁰ അതിനെ ഇളക്കുവാൻ തക്ക ശൂരനില്ല;

     പിന്നെ എന്നോട് എതിർത്തുനില്ക്കുന്നവൻ ആര്?

     ¹¹ ഞാൻ മടക്കിക്കൊടുക്കേണ്ടതിന് എനിക്ക് മുമ്പുകൂട്ടി തന്നതാര്?

     ആകാശത്തിൻ കീഴിലുള്ളതെല്ലം എന്റെതല്ലയോ?

     ¹² അതിന്റെ അവയവങ്ങളെയും മഹാശക്തിയെയും

     അതിന്റെ ചേലൊത്ത രൂപത്തെയും പറ്റി ഞാൻ മിണ്ടാതിരിക്കുകയില്ല.

     ¹³ അതിന്റെ പുറം കുപ്പായം ഊരാകുന്നവനാര്?

     അതിന്റെ ഇരട്ടനിരപ്പല്ലിനിടയിൽ ആര് ചെല്ലും?

     ¹⁴ അതിന്റെ മുഖത്തെ കതക് ആര് തുറക്കും?

     അതിന്റെ പല്ലിന് ചുറ്റും ഭീഷണി ഉണ്ട്.

     ¹⁵ ചെതുമ്പൽനിര അതിന്റെ ഡംഭമാകുന്നു;

     അത് മുദ്രവച്ച് മുറുക്കി അടച്ചിരിക്കുന്നു.

     ¹⁶ അത് ഒന്നോടൊന്ന് പറ്റിയിരിക്കുന്നു; ഇടയിൽ കാറ്റുകടക്കുകയില്ല.

     ¹⁷ ഒന്നോടൊന്ന് ചേർന്നിരിക്കുന്നു;

     വേർപെടുത്തിക്കൂടാത്തവിധം തമ്മിൽ പറ്റിയിരിക്കുന്നു.

     ¹⁸ അത് തുമ്മുമ്പോൾ വെളിച്ചം മിന്നുന്നു;

     അതിന്റെ കണ്ണ് ഉഷസ്സിന്റെ കണ്ണിമപോലെ ആകുന്നു.

     ¹⁹ അതിന്റെ വായിൽനിന്ന് തീപ്പന്തങ്ങൾ പുറപ്പെടുകയും

     തീപ്പൊരികൾ തെറിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

     ²⁰ തിളയ്ക്കുന്ന കലത്തിൽനിന്നും കത്തുന്ന പോട്ടപ്പുല്ലിൽനിന്നും

     എന്നപോലെ അതിന്റെ മൂക്കിൽനിന്ന് പുക പുറപ്പെടുന്നു.

     ²¹ അതിന്റെ ശ്വാസം കനൽ ജ്വലിപ്പിക്കുന്നു;

     അതിന്റെ വായിൽനിന്ന് ജ്വാല പുറപ്പെടുന്നു.

     ²² അതിന്റെ കഴുത്തിൽ ബലം വസിക്കുന്നു;

     അതിന്റെ മുമ്പിൽ നിരാശ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.

     ²³ അതിന്റെ മാംസദശകൾ തമ്മിൽ പറ്റിയിരിക്കുന്നു;

     അവ ഇളകിപ്പോകാത്തവിധം അതിന്മേൽ ഉറച്ചിരിക്കുന്നു.

     ²⁴ അതിന്റെ ഹൃദയം കല്ലുപോലെ ഉറപ്പുള്ളത്;

     തിരികല്ലിന്റെ അടിക്കല്ലുപോലെ ഉറപ്പുള്ളതു തന്നെ.

     ²⁵ അത് പൊങ്ങുമ്പോൾ ബലശാലികൾ പേടിക്കുന്നു;

     ഭയം ഹേതുവായിട്ട് അവർ പരവശരായിത്തീരുന്നു.

     ²⁶ വാൾകൊണ്ട് അതിനെ എതിർക്കുന്നത് അസാദ്ധ്യം;

     കുന്തം, അസ്ത്രം, വേൽ എന്നിവകൊണ്ടും സാദ്ധ്യമല്ല

     ²⁷ ഇരുമ്പ് വൈക്കോൽപോലെയും

     താമ്രം ദ്രവിച്ച മരംപോലെയും വിചാരിക്കുന്നു.

     ²⁸ അസ്ത്രം അതിനെ ഓടിക്കുകയില്ല;

     കവിണക്കല്ല് അതിന് താളടിയായിരിക്കുന്നു.

     ²⁹ ഗദ അതിന് താളടിപോലെ തോന്നുന്നു;

     വേൽ ചാട്ടുന്ന ഒച്ച കേട്ട് അത് ചിരിക്കുന്നു.

     ³⁰ അതിന്റെ അധോഭാഗം മൂർച്ചയുള്ള ഓട്ടുകഷണംപോലെയാകുന്നു;

     അത് ചെളിമേൽ പല്ലിത്തടിപോലെ വലിയുന്നു.

     ³¹ കലത്തെപ്പോലെ അത് ആഴിയെ തിളപ്പിക്കുന്നു;

     സമുദ്രത്തെ അത് തൈലംപോലെയാക്കിത്തീർക്കുന്നു.

     ³² അതിന്റെ പിന്നാലെ ഒരു പാത മിന്നുന്നു;

     ആഴി നരച്ചതുപോലെ തോന്നുന്നു.

     ³³ ഭൂമിയിൽ അതിന് തുല്യമായിട്ട് യാതൊന്നും ഇല്ല;

     അതിനെ ഭയമില്ലാത്തതായി ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു.

     ³⁴ അത് ഉന്നതമായുള്ളതിനെയെല്ലാം നോക്കിക്കാണുന്നു;

     അഹംഭാവമുള്ള ജന്തുക്കൾക്കെല്ലാം അത് രാജാവായിരിക്കുന്നു.”

Chapter 42

അദ്ധ്യായം.42

¹ അതിന് ഇയ്യോബ് യഹോവയോട് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്:

     ² “നിനക്ക് സകലവും കഴിയുമെന്നും

     നിന്റെ ഉദ്ദേശ്യമൊന്നും അസാദ്ധ്യമല്ലെന്നും ഞാൻ അറിയുന്നു.

     ³ അറിവുകൂടാതെ ആലോചനയെ മറിച്ചുകളയുന്നവനാര്?

     അങ്ങനെ എനിക്ക് അറിഞ്ഞുകൂടാത്തവിധം അത്ഭുതമേറിയത്

     ഞാൻ തിരിച്ചറിയാതെ പറഞ്ഞുപോയി.

     ⁴ കേൾക്കണമേ; ഞാൻ സംസാരിക്കും;

     ഞാൻ നിന്നോട് ചോദിക്കും; എന്നെ ഗ്രഹിപ്പിക്കണമേ.

     ⁵ ഞാൻ നിന്നെക്കുറിച്ച് ഒരു കേൾവി മാത്രമേ കേട്ടിരുന്നുള്ളു;

     ഇപ്പോൾ, എന്റെ കണ്ണിനാൽ നിന്നെ കാണുന്നു.

     ⁶ ആകയാൽ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ വെറുത്ത്

     പൊടിയിലും ചാരത്തിലും കിടന്ന് അനുതപിക്കുന്നു.”

⁷ യഹോവ ഈ വചനങ്ങൾ ഇയ്യോബിനോട് അരുളിച്ചെയ്തശേഷം യഹോവ തേമാന്യനായ എലീഫസിനോട് അരുളിച്ചെയ്തത്:“ നിന്നോടും നിന്റെ രണ്ട് സ്നേഹിതന്മാരോടും എനിക്ക് കോപം ജ്വലിച്ചിരിക്കുന്നു; എന്റെ ദാസനായ ഇയ്യോബിനെപ്പോലെ നിങ്ങൾ എന്നെക്കുറിച്ച് വിഹിതമായത് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. ⁸ ആകയാൽ നിങ്ങൾ ഏഴ് കാളയെയും ഏഴ് ആട്ടുകൊറ്റനെയും എന്റെ ദാസനായ ഇയ്യോബിന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുചെന്ന് നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ഹോമയാഗം കഴിക്കുവിൻ; എന്റെ ദാസനായ ഇയ്യോബ് നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കും; ഞാൻ അവന്റെ മുഖം ആദരിച്ച് നിങ്ങളുടെ മൂഢതയ്ക്ക് അനുസരിച്ച് നിങ്ങളോട് ചെയ്യാതിരിക്കും; എന്റെ ദാസനായ ഇയ്യോബിനെപ്പോലെ നിങ്ങൾ എന്നെക്കുറിച്ച് വിഹിതമായത് സംസാരിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ.” ⁹ അങ്ങനെ തേമാന്യനായ എലീഫസും ശൂഹ്യനായ ബിൽദാദും നയമാത്യനായ സോഫരും ചെന്ന് യഹോവ അവരോട് കല്പിച്ചതുപോലെ ചെയ്തു; യഹോവ ഇയ്യോബിന്റെ മുഖത്തെ ആദരിച്ചു. ¹⁰ ഇയ്യോബ് തന്റെ സ്നേഹിതന്മാർക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിച്ചപ്പോൾ യഹോവ അവന്റെ സ്ഥിതിക്ക് ഭേദം വരുത്തി മുമ്പെ ഉണ്ടായിരുന്നതൊക്കെയും യഹോവ ഇയ്യോബിന് ഇരട്ടിയായി കൊടുത്തു. ¹¹ അവന്റെ സകലസഹോദരന്മാരും സഹോദരിമാരും മുമ്പെ അവന് പരിചയമുള്ളവർ എല്ലാവരും അവന്റെ അടുക്കൽ വന്ന് അവന്റെ വീട്ടിൽ അവനോടുകൂടി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു; യഹോവ അവന്റെമേൽ വരുത്തിയിരുന്ന സകല അനർത്ഥത്തെയും കുറിച്ച് അവർ അവനോട് സഹതാപം കാണിച്ച് അവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു; ഓരോരുത്തനും അവന് ഓരോ പൊൻനാണ്യവും ഓരോ പൊൻമോതിരവും കൊടുത്തു. ¹² ഇങ്ങനെ യഹോവ ഇയ്യോബിന്റെ പിൻകാലത്തെ അവന്റെ മുൻകാലത്തെക്കാൾ അധികം അനുഗ്രഹിച്ചു; അവന് പതിനാലായിരം ആടും ആറായിരം ഒട്ടകവും ആയിരം ഏർ കാളയും ആയിരം പെൺകഴുതയും ഉണ്ടായി. ¹³ അവന് ഏഴ് പുത്രന്മാരും മൂന്നു പുത്രിമാരും ഉണ്ടായി. ¹⁴ മൂത്തവൾക്ക് അവൻ യെമീമാ എന്നും രണ്ടാമത്തവൾക്ക് കെസീയാ എന്നും മൂന്നാമത്തവൾക്ക് കേരെൻ-ഹപ്പൂക്ക് എന്നും പേര് വിളിച്ചു. ¹⁵ ഇയ്യോബിന്റെ പുത്രിമാരെപ്പോലെ സൗന്ദര്യമുള്ള സ്ത്രീകൾ ദേശത്തെങ്ങും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല; അവരുടെ അപ്പൻ അവരുടെ സഹോദരന്മാരോടുകൂടി അവർക്ക് അവകാശം കൊടുത്തു. ¹⁶ അതിന്റെശേഷം ഇയ്യോബ് നൂറ്റിനാല്പത് സംവത്സരം ജീവിച്ചിരുന്നു; അവൻ മക്കളെയും മക്കളുടെ മക്കളെയും നാല് തലമുറയോളം കണ്ടു. ¹⁷ അങ്ങനെ ഇയ്യോബ് വൃദ്ധനും കാലസമ്പൂർണ്ണനുമായി മരിച്ചു.