32. Vorba dăn Biblije: Isusu likujaštje p omu karje ăn jel avut sufljeti alji rovj š p mujarje karje bulnavă

Una zuvă, Isusu š učenikurlje aluj p čamac atrikut apa la lok undje trija Gerazenci.

Kănd ažuns p alta partje d apă, omu karje ăn jel avut sufljeti alji rovj adat fuga la Isusu.

Omu afost atăta d capăn k nimilja na putut s l căje. Lumja ja ljigat š mănilje š pičuarilje ku lanacu, ali jel stalno lji rupja.

Trija ăntră mărmănc ăn lokula. Căpa tuată zuva š tuată nuaptja. Nu duča cualje š stalno s tija ku buluvanji.

Kănd avinjit Isusu, omu akăzut p žunujkje la jel. Isusu azăs alu sufljetu alu rov: “Ješ dăn omusta!”

Omu karje ăn jel avut sufljetu alu rov astrigat ăn tarje: “Če vrjaj dăla minje, Isusulje, Bijatu alu Dimizovuluj Maj marje? Mărog d tinje, nu m mučja!” Atunča Isusu antribat p sufljetu alu rov: “Kum t kjem?” Ăsta ja odgovorit: “Jo m kjem Legija, daja če nji jaštje mult.” (“Legija” afost grupă nekoliko d mij lumje d vuastje alu Rim.)

Sufljeti alji rovj arugat p Isusu: “Mărog d tinje, nu nji trimitja dăn lokusta.” Ănklo irja grmadă porč karje mănka p aupruapje djal. Daja sufljeti alji rovj arugat p Isusu: “Mărog d tinje, umjesto s nji putirještj da iča, trimjatinje ăn porč!” Isusu azăs: “Fuđic!”

Sufljeti alji rovj aišăt dăn om š auntrat ăn porč. Porči adat fuga dăn djal ăn apă š sa nikat. Afost njeđe doj mij (2000) d porč ăn krdo

Kănd lumja karje păza p porči avizut ča fost, adat fuga ăn trg š azăs alu toc karje avizut ča fukut Isusu. Lumja dăn trg avinjit š avizut p omula karje majdată avut ăn jel p sufljeti alji rovj. Ašăžut mirno, aduče cualje š ponaša kašă sănătos om.

Lumja sa spirjat mult š azăs alu Isusuluj s pljače. Š aša, Isusu auntrat ăn čamac š sa pripremit s pljače. Omu karje majdată avut ăn jel p sufljeti alji rovj s ruga d Isusu s pljače ku jel.

Međutim, Isusu ja zăs: “Nu, vrjauv s plječ akas š s zăč alu ortači tje š alu familija ata tot če Dimizov afukut d tinje š kum avut milă d tinje.”

Š daja omu apljikat š alu toc arubit če Isusu afukut d jel. Toc karje auzăt vorba aluj sa mirat.

Isusu sa tors p partja alantă d apă. Kănd ažuns ănklo, mulc lumje sa străns pănglă jel š l pritisnja. Ăn grmadaja irja una mujarje karje duavăsprjače (12) d aj apatit če krvarja. Toc banji atrušăt p doktorjamja s ju likujaskă, ali ja afost još maj rov.

Auzăt k Isusu likujaštje p mulc bolesnikurj š sa găndit: “Sigurna sănt k š jo pot s m likujaskă čim dotaknja alu Isusuluj cuala.” Daja avinjit la Isusu dăn drăt š adotaknit cuala aluj. Kănd adotaknit, sănđilje aprestanit.

Isusu odma ashvatit k săla aišăt dăn jel. Daja sa okrinit š antribat: “Činje ma dotaknit?” Učenikurlje ja zăs: “Jaštje mulc lumje karje s pinjđje pănglă tinje š s sudarjaštje ku tinje. Dăče m trjebj: ‘Činje ma dotaknit?’”

Mujarja akăzut p žunujkj pănglă Isusu, trimura š irja mult frikă. Atunča azăs alu Isusu ča fukut, š sa likujit. Isusu ja zăs: “Vjera ata ta likujit. Fuđ ku Dimizov.”

Vorba dăn Biblije dăn Bună vorba alu Matej 8,28–34; 9,20–22; š dăn Bună vorba alu Marko 5,1–20, 24b–34; š dăn Bună vorba alu Luke 8,26–39, 42b–48