1. Ang Pagpamuhat Sa Dios

Mao kini ang sinugdanan sa tanang butang nga nahitabo. Gibuhat sa Dios ang kalibotan, ug ang langit, ug ang tanan nga anaa niini sulod sa unom ka adlaw. Human gibuhat sa Dios ang kalibotan ngitngit pa kini ug walay sulod, ug wala pa’y naporma nga bisan unsa niini. Apan ang Espiritu sa Dios anaa sa ibabaw sa tubig.

Unya miingon ang Dios, “Motungha ang kahayag!” Ug anaay kahayag. Nakita sa Dios nga maayo ang kahayag ug gitawag niya kini ug “adlaw.” Gilain niya kini gikan sa kangitngit, ug gitawag nga “gabii.” Gibuhat sa Dios ang kahayag sa unang adlaw sa iyang pagpamuhat.

Sa ikaduha nga adlaw sa pagpamuhat, nagsulti ang Dios ug gibuhat ang langit ibabaw sa kalibotan. Gibuhat niya ang langit pinaagi sa pagbahin sa tubig nga anaa sa ibabaw ug sa tubig nga anaa sa ilalom. Sa ikatulo nga adlaw, nagsulti ang Dios ug gibahin niya ang tubig gikan sa uga nga yuta. Gitawag niya ang uga ug “yuta,” ug gitawag niya ang tubig ug “dagat.” Nakita sa Dios nga maayo ang iyang gibuhat.

Unya miingon ang Dios, “Motubo sa yuta ang tanang klase sa mga kahoy ug mga tanom.” Ug mao kini ang nahitabo. Nakita sa Dios nga maayo ang iyang gibuhat.

Sa ikaupat nga adlaw sa pagpamuhat, miingon ang Dios ug nahimo ang adlaw, bulan, ug mga bituon. Gibuhat sa Dios kining tanan aron maghatag ug kahayag sa kalibotan ug magtimaan sa adlaw ug gabii, mga panahon ug mga tuig. Nakita sa Dios nga maayo ang iyang gibuhat.

Sa ikalima nga adlaw, miingon ang Dios ug nahimo ang tanan nga naglangoy sa tubig, ug ang tanan nga mga langgam. Nakita sa Dios nga maayo kini, ug gipanalanginan niya sila.

Sa ikaunom nga adlaw sa pagpamuhat, miingon ang Dios, “Motungha ang tanang klase nga mga mananap sa yuta!” Ug nahitabo kini sumala sa gisulti sa Dios. Ang uban niini mga kahayopan sa kaumahan, mga mananap nga mokamang sa yuta, ug mga ihalas nga mananap. Ug nakita sa Dios nga maayo ang iyang gibuhat.

Unya miingon ang Dios, “Maghimo kita ug tawo sama sa atong panagway aron nga mahisama kanato. Sila ang naay katungod sa tibuok kalibotan ug sa tanan nga mga mananap.

Unya ang Dios mikuha ug lapok, ug giporma kini niya nga tawo, gihuypan niya siya ug kinabuhi. Adan ang ngalan sa maong tawo. Naghimo ang Dios ug tanaman diin mabuhi si Adan, ug aron iyang kapuy-an ug mag-atiman niini.

Taliwala sa maong tanaman, ang Dios nagtanom ug duha ka pinasahi nga mga kahoy –kini ang kahoy sa kinabuhi ug kahoy nga maghatag ug kahibalo kung unsa ang maayo ug daotan. Gisultihan sa Dios si Adan nga makahimo siya pagkaon sa bisan unsa nga bunga sa kahoy sa tanaman, gawas sa kahoy nga maghatag ug kahibalo kung unsa ang maayo ug unsa ang daotan. Kung mokaon siya niining maong kahoy, mamatay siya.

Unya miingon ang Dios, “Dili maayo nga mag-inusara ang tawo.” Apan wala sa mga mananap ang mamahimong makatabang ni Adan.

Unya gipakatulog pag-ayo sa Dios si Adan. Ug mikuha ang Dios ug usa sa mga gusok ni Adan ug gihimo niya kini nga babaye ug gidala siya ngadto kaniya.

Sa pagkakita ni Adan kaniya, miingon siya, “Sa kataposan ania ra gayod ang sama kanako! Pagatawgon siya nga ‘Babaye,’ kay gihimo siya gikan sa Lalaki.” Mao kini ang hinungdan nga ang lalaki mobiya sa iyang amahan ug inahan ug mahiusa siya sa iyang asawa.

Gihimo sa Dios ang lalaki ug babaye sama sa iyang dagway. Gipanalanginan niya sila ug giingnan sila, “Pagbaton kamo ug daghang mga anak ug mga apo ug pun-a ninyo ang tibuok kalibutan.” Nakita sa Dios nga maayo kaayo ang tanan nga iyang gihimo, ug nalipay siya niining tanan. Kining tanan nahitabo sulod sa ika-unom nga adlaw sa pagpamuhat.

Sa ika-pito ka adlaw, ang Dios nagtapos sa tanan niyang buluhaton. Busa mipahulay ang Dios gikan sa tanan niyang gibuhat. Gipanalanginan niya ang ika-pito nga adlaw ug gibalaan niya kini, tungod kay mipahulay siya gikan sa iyang buluhaton. Ingon niana ang pagbuhat sa Dios sa langit ug yuta ug sa tanan nga anaa niini.

Istorya gikan sa Biblia : Genesis 1-2