2. Ang Pagsulod sa Sala sa Kalibotan

Si Adan ug ang iyang asawa malipayon kaayo nga nagpuyo sa maanindot nga tanaman sa Eden nga gihimo sa Dios alang kanila. Walay usa kanila nga nagsul-ob ug sanina, apan wala sila mobati ug kaulaw, tungod kay wala pay sala nga misulod sa kalibotan. Kanunay sila nga naglakawlakaw sa tanaman ug nakigsulti sa Dios.

Apan anaay malimbongon nga bitin nga anaa sa tanaman. Gipangutana niya ang babaye, “Giingnan ba gayod kamo sa Dios nga dili mokaon sa bunga sa bisan unsa nga kahoy sa tanaman?

Mitubag ang babaye, “Miingon ang Dios kanamo nga makahimo kami pagkaon sa bisan unsa nga bunga sa kahoy gawas sa kahoy nga naghatag ug kahibalo kung unsa ang maayo ug daotan. Gisultihan kami sa Dios nga, ‘Kung mokaon kamo sa bunga sa kahoy o bisan sa paghikap niini, mamatay kamo.”

Ang bitin mitubag sa babaye, “Dili kana tinuod! Dili kamo mamatay. Ang Dios nasayod nga kung makakaon kamo niini, mamahimo kamong sama sa Dios ug makasabot kung unsa ang maayo ug daotan sama kaniya.”

Nakita sa babaye nga ang bunga sa kahoy maanindot ug lami nga kan-on. Ug gusto usab niya nga mamahimong maalamon, hinungdan nga mipupo siya sa bunga sa kahoy ug mikaon niini. Unya gihatagan usab niya ang iyang bana, diin kauban niya, ug mikaon usab siya niini.

Sa kalit, naabli ang ilang mga mata, ug sila nakaamgo nga hubo diay sila. Misulay sila sa pagtabon sa ilang mga lawas pinaagi sa pagtahi sa mga dahon aron mahimong sanina.

Unya ang lalaki ug ang iyang asawa nakadungog sa kasikas sa Dios nga naglakaw sa tanaman. Busa mitago sila sa Dios. Unya gitawag sa Dios ang lalaki, “Asa man ka?” Si Adan mitubag, “Nakadungog ako nga naglakaw ka sa tanaman, ug nahadlok ako, tungod kay hubo man ako. Mao nga mitago ako.”

Unya nangutana ang Dios, “Si kinsa man ang nagsulti kanimo nga hubo ka? Mikaon ka ba sa bunga sa kahoy nga gidili ko kaninyo? Ang lalaki mitubag, “Kining babaye nga gihatag mo kanako, siya ang mihatag kanako sa bunga.” Unya gipangutana sa Dios ang babaye, “Unsa kining imong gibuhat?” Ang babaye mitubag, “Giilad ako sa bitin.”

Miingon ang Dios sa bitin, “Tinunglo kana! Magkamang ka ug mukaon ug abog. Ikaw ug ang babaye magdinumtanay sa usag-usa, ang imong anak ug ang iyang anak magdinumtanay usab. Dugmokon sa kaliwat sa babaye ang imong ulo, ug samdan mo ang iyang tikod.”

Ang Dios miingon sa babaye, “Himuon ko nga sakit kaayo ang imong pagpanganak. Apan mangandoy ka gihapon sa imong bana, ug siya ang magdumala kanimo.”

Ang Dios miingon sa lalaki, “Tungod kay naminaw ka sa imong asawa ug nagmasinupakon ka kanako, karon tinunglo na ang yuta, ug kinahanglan ka nga maghago sa pagtrabaho aron ikaw makapatubo ug pagkaon. Ug unya mamatay ka ug ang imong lawas mobalik sa yuta.” Ginganlan sa lalaki ang iyang asawa ug “Eva” nga nagpasabot nga “naghatag ug kinabuhi,” tungod kay mamahimo siyang inahan sa tanang katawhan. Ug gisaninaan sa Dios si Adan ug Eva ug mga panit sa hayop.

Unya miingon ang Dios, “Karon nga sama na kanato ang mga tawo nga nakahibalo sa maayo ug daotan, dili na sila tugotan nga makakaon sa bunga sa kahoy nga naghatag ug kinabuhi ug mabuhi sa walay kataposan.” Busa gipapahawa sa Dios si Adan ug Eva gikan sa maanindot nga tanaman. Ug nagbutang ang Dios ug gamhanan nga mga anghel sa agianan sa tanaman aron walay bisan kinsa nga makakaon sa bunga sa kahoy nga maghatag sa kinabuhi.

Istorya gikan sa Biblia : Genesis 3