၄။ဘုရားရှင်နှင့် အာဗြဟံတို့၏ ပဋိညာဉ်

ရေကြီးပြီးနောက် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာသောအခါ ကမ္ဘာပေါ်တွင် လူသားများပြန်လည်ပွားများလာလေသည်။ လူသားအချင်းချင်း အပြစ်များပြုလုပ်လာကြပြီး ဘုရားရှင်ကိုပါ အပြစ်များကျူးလွန် လာကြလေသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘာသာစကားတစ်ခုတည်းကိုသာ ပြောသောကြောင့် ဘုရားရှင်မှာကြားသည့်အတိုင်း ကမ္ဘာအနှံ့လူများတိုးပွားအောင် ပြုလုပ်ရမည့်အစား အတူတကွစုစည်း၍ မြို့တစ်မြို့ကိုတည်ထောင်ကြလေသည်။

သူတို့သည် အလွန်မောက်မာကြပြီး သူတို့မည်ကဲ့သို့နေထိုင်ရမည်ဆိုသည့် ဘုရားရှင်၏ အမိန့်ကို မနာခံလို‌တော့ပေ။ သူတို့သည် မိုးကောင်းကင်သို့ပင်ရောက်နိုင်သည့် မျှော်စင်အမြင့်ကြီးကိုပင်ဆောက်လာကြ သည်။ ဘုရားရှင်သည် ထိုအရာကိုတွေ့ပြီးလျှင် သူတို့သည်မကောင်းမှုကို အတူတကွပြုလုပ်ကြလျှင် ပို၍ကြီး‌လေးသောအပြစ်များဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု တွေ့မြင်တော်မူလာ‌လေသည်။

ထို့ကြောင့်ဘုရားရှင်သည် သူတို့၏ဘာသာစကားများကို မြောက်များစွာကွဲပြားအောင် ပြုလုပ်လိုက်ပြီး လူများအားကမ္ဘာအနှံ့ပြန့်နှံ့သွားစေသည်။ လူတို့စတင်တည်ထောင်သော မြို့၏အမည်မှာ ‘ဗာ‌ဗုလုန်မြို့’ဖြစ်ပြီး အဓိပ္ပါယ်မှာ ရှုပ်ထွေးခြင်းဟူ၍ဖြစ်သည်။

နှစ်ပေါင်းရာချီကြာလာသောအခါ ဘုရားရှင်က ‘အာဗြံ’ဟူသော လူတစ်ဦးအား “သင့်နိုင်ငံနှင့် မိသားစုကိုစွန့်၍ ကျွန်ုပ်ပြမည့်နေရာသို့သွားပါ၊ ကျွန်ုပ်သည် သင့်အားကောင်းချီးပေးပြီး သင့်အတွက်ကြီးမြတ်သော နိုင်ငံတော်ပြုလုပ်ပေးပြီးသင့်၏အမည်အားလည်းကြီးမြတ်စေမည်။ သင့်အားကောင်းချီးပေးသောသူများကိုကျွန်ုပ်ကကောင်းချီးမင်္ဂလာများပေးသနား၍ ၊သင့်အားဘေးအန္တရာယ်ပြုသူများဘေးသင့်‌လိမ့် မည်။ ကမ္ဘာပေါ်တွင်ရှိသော မိသားစုတိုင်းသည် သင့်ကြောင့် ကောင်းချီးပေးခံရလိမ့်မည်။”ဟုမိန့်တော်မူလေသည်။

ထိုအခါ အာဗြံသည် ဘုရားရှင်၏အမိန့်တော်အား လိုက်နာခဲ့သည်။ သူသည် သူ၏ဇနီးဖြစ်သူ စာရဲ၊ သူ၏ကျွန်များနှင့် သူပိုင်ဆိုင်သမျှသော အရာအားလုံးကို ယူဆောင်၍ ဘုရားရှင်ညွှန်ပြသော ခါနာန်ပြည်သို့ သွားခဲ့လေသည်။

‘အာဗြံ’သည် ‘ခါနာန်’သို့ရောက်သောအခါ ဘုရားရှင်က “သင်၏ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်ပါ။ ဤမြေနေရာအားလုံးကို သင့်အားငါပေးအပ်တော်မူမည်။သင်၏နောင်လာနောက်သားများသည် ဤမြေအား ထာဝစဉ်ပိုင်ဆိုင်ကြလိမ့်မည်”ဟု မိန့်တော်မူခဲ့လေသည်။ထို့နောက်’အာဗြံ’သည် ထိုနေရာတွင်အခြေချနေထိုင်လေသည်။

ထို‌နေရာတွင် အမြင့်မြတ်ဆုံးသောဘုရားရှင်၏ဘာသာရေးခေါင်းဆော င်တစ်ဦးဖြစ်သော မေလခိဇေဒက်ရှိခဲ့သည်။ တစ်နေ့တွင် ‘အာဗြံ’သည် တိုက်ပွဲတစ်ခုထဲရောက်နေစဉ်တွင် သူနှင့်တွေ့ခဲ့ကြသည်။ မေလခိဇေဒက်သည် ‘အာဗြံ’အားဘုရားရှင်ကကောင်းချီးပေးရန် "နိဗ္ဗာန်ရွှေမြို့တော်နှင့် ကမ္ဘာမြေကြီးအားပိုင်စိုးပါ၍ ကြီးမြတ်တော်မူသော ဘုရားရှင် ‘အာဗြံ’အားကောင်းချီးပေးတော်မူပါ"ဟု ဆုတောင်းလေသည်။ ထို့ကြောင့်’အာဗြံ’သည်တိုက်ပွဲနိုင်လာ‌သောအခါ မေလခိဇေဒက်အား အနိုင်ရလာခဲ့သောအရာအားလုံး၏ ဆယ်ပုံတစ်ပုံအားပေးလိုက်လေသည်။

နှစ်ပေါင်းများစွာကြာညောင်းသွားခဲ့သော်လည်း အာဗြံနှင့်စာရဲတို့မှာ သားသမီးမရနိုင်သေးပေ။ ဘုရားရှင်သည် အာဗြံအား သားတစ်ယောက်ရပြီး ကောင်းကင်တွင်ရှိသော ကြယ်များတမျှ သားသမီးမျိုးဆက်များ တိုးပွားလာလိမ့်မည်ဟု ကတိတော်ပေးခဲ့ လေသည်။ အာဗြံသည် ဘုရားရှင်၏ ထိုကတိတော်အား ယုံကြည်လေသည်။ ဘုရားရှင်က အာဗြံသည် သူတော်ကောင်းဖြစ်၍ သူ၏ကတိတော်အား ယုံကြည်သူဖြစ်ကြောင်း ကြေညာလိုက်သည်။

ထို့နောက်ဘုရားရှင်သည် ‘အာဗြံ’နှင့် ပဋိညာဉ်ထားတော်မူလေသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့်ဆိုလျှင် ပဋိညာဉ်ထားခြင်းဆိုသည်မှာ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်စလုံးက တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အပေးအယူလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤကိစ္စရပ်တွင် ဘုရားရှင်က ‘အာဗြံ’နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်နေချိန်တွင်ကတိပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သို့သော်အာဗြံသည် ဘုရားရှင်၏အသံကို ကြားခဲ့ရလေသည်။ ဘုရားရှင်က “သင်၏ခန္ဓာကိုယ်အသွေးအသားဖြင့် သားတစ်ဦးကိုထွန်းကားစေမည်။ ‘ခါနာန်’ဟူသောနေရာအား သင်၏နောက်မျိုးဆက်များကို ပေးသနားတော်မူမည်”ဟု မိန့်ကြားလိုက်ပါသည်။ သို့သော် ‘အာဗြံ’၌ သားတစ်ဦးမျှမထွန်းကားနိုင်သေးပေ။

ကမ္ဘာဦးကျမ်း ၁၁-၁၅