၁၂။ထွက်မြောက်ခြင်း

ဣသရေလလူမျိုးများသည် အီဂျစ်မှ ထွက်မြောက်လာရသည့်အတွက် အလွန်ပျော်ရွှင်နေကြလေသည်။ သူတို့သည် ကျွန်ဘဝမှလွတ်မြောက်သွားကြပြီးသူတို့အားဘုရားရှင်ကတိထားတော်မူသောမြေနေရာသို့ သွားကြလေသည်။ အီဂျစ်လူမျိုးများသည် ဣသရေလလူမျိုးများတောင်းသော ရွှေငွေနှင့် အခြားတန်ဖိုးကြီးသောအရာများအားလုံးကိုပင် ပေးကြလေသည်။ ဘုရားရှင်ကိုယုံသောအခြားနိုင်ငံများမှ အချို့လူများသည် ဣသရေလလူမျိုးများနှင့်အီဂျစ်မှ အတူ ထွက်ခွာလာကြလေသည်။

နေ့ဘက်တွင် မြင့်မားသော မိုးတိမ်တိုင်တစ်ခုက သူတို့ရှေ့မှဦးဆောင်ခေါ်သွားလေသည်။ထိုမိုးတိမ်တိုင်သည်ညအခါတွင် မြင့်မားသောမီးရှူးတိုင်ကြီး ဖြစ်သွားလေသည်။ ဘုရားရှင်သည် သူတို့နှင့် အမြဲအတူတကွရှိပြီး မိုးတိမ်တိုင်ကြီး၊ မီးရှူးတိုင်ကြီးအဖြစ်လမ်းညွှန်နေသူဖြစ်ပါသည်။ သူတို့အားလုံးလုပ်ဆောင်ရမည့်အလုပ်တစ်ခုမှာ ဘုရားရှင်၏နောက်တော်မှလိုက်ပါရုံပင် ဖြစ်ပါသည်။

အချိန်ခဏလေးအတွင်းတွင်ဖာရောနှင့်သူ့လူများစိတ် ပြောင်းသွားကြပြီး သူတို့သည် ဣသရေလလူမျိုးများအားတစ်ဖန် ပြန်၍ ကျွန်ပြုလိုကြသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့သည် ဣသရေလလူမျိုးများနောက်သို့ အလျင်အမြန်လိုက်ကြလေသည်။ ဘုရားရှင်သည်ထိုသူတို့ ၏စိတ်ကိုပြောင်းလဲစေတော်မူလေသည်။ ဤသို့ပြုမူရခြင်းမှာ ‘ယာဝေ’ဘုရားသည် ဖာရောဘုရင်နှင့်အီဂျစ်တွင်ရှိသော နတ်ဘုရားများအားလုံးထက် အစွမ်းထက်သည်ကို လူတိုင်းအားသိစေလိုသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ဣသရေလလူမျိုးများသည် အီဂျစ်စစ်တပ်များချီတက်လာသည်ကို တွေ့မြင်သောအခါတွင် ဖာရော၏စစ်တပ်နှင့် ပင်လယ်နီကြားတွင် မိမိတို့ ပိတ်မိနေကြောင်း သတိထားမိကြလေသည်။ ၎င်းတို့အားလုံး အလွန်အမင်းကြောက်ရွံ့၍ “ကျွန်ုပ်တို့ အဘယ်ကြောင့် အီဂျစ်အား စွန့်ခွာလာကြသနည်း၊ ကျွန်ုပ်တို့အားလုံး သေဆုံးကြရတော့မည်။” ဟု ငိုကြွေးကြလေသည်။

‘မောရှေ’ သည် ဣသရေလလူမျိုးများအား “မကြောက်ကြပါနှင့်” “ဘုရားရှင်သည် သင်တို့အတွက် ယနေ့တိုက်ပွဲဝင်ပေးပြီး သင်တို့အား ကယ်တင်တော်မူလိမ့်မည်” ဟုဆိုလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် ဘုရားရှင်သည် ‘မောရှေ’ အား “လူများကို ပင်လယ်နီဖက်သို့ ဆက်သွားခိုင်းပါ” ဟုမိန့်တော်မူလေသည်။

ထို့နောက်မိုး တိမ်တိုင်ကြီးသည် ဣသရေလလူမျိုးများနှင့် အီဂျစ်လူမျိုးများကြားသို့ ရွေ့လျားသွားပြီး ညအခါတွင် မီးရှူးတိုင်ကြီးဖြစ်သွားလေသည်။အီဂျစ်လူမျိုးများသည် ဣသရေလ လူမျိုးများအား တစ်ညလုံး မတွေ့မြင်နိုင်ကြပေ။

ထို့နောက် ဘုရားရှင်သည် ‘မောရှေ’အား ပင်လယ်ပေါ်သို့ သူ၏လက်အား ဆန့်ထုတ်စေပြီး၊လေအဟုန်ဖြင့်ပင်လယ်ရေများကို ဘယ်ညာတွန်းလိုက်ရာ ပင်လယ်ထဲတွင်လူသွားလမ်းကြောင်းတစ်ခုဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။

ဣသရေလလူမျိုးများသည် ရေတံတိုင်းနှစ်ဖက်ကြားရှိ ခြောက်သွေ့သောကုန်းမြေပေါ်မှပင်လယ်သို့ ချီတက်ကြလေသည်။

ထို့နောက်ဘုရားရှင်သည်မိုးတိမ်တိုင်ကိုဖယ်ရှားတော်မူလိုက်သောအခါအီဂျစ်လူမျိုးများသည် ဣသရေလလူမျိုးများ ထွက်ပြေးနေသည်ကို တွေ့မြင်ကြရလေသည်။ထိုအခါ ဣသရေလလူမျိုးများအား လိုက်လံဖမ်းဆီးကြလေတော့သည်။

ထိုအခါ သူတို့သည် ဣသရေလလူမျိုးများကဲ့သို့ ပင်လယ်ပြင်ထဲရှိ လမ်းကြောင်းအတိုင်း လိုက်ကြလေသည်။ သို့သော် ဘုရားရှင်သည် အီဂျစ်လူမျိုးများ၏လှည်းများအားရုန်း၍မရအောင်ပြုလုပ်လိုက်သဖြင့်အလွန်ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်သွားကြလေသည်။ သူတို့သည် “ပြေးကြဟေ့၊ ဘုရားရှင်က ဣသရေလလူမျိုးများဘက်မှနေ၍ တိုက်ခိုက်နေတယ်” ဟု အော်ဟစ်ကြလေသည်။

ဣသရေလလူမျိုးအားလုံးတို့သည်ပင်လယ် တဖက်ကမ်းသို့ ရောက်ရှိသွားကြလျှင် ဘုရားရှင်သည် ‘မောရှေ’ အား ထပ်မံ၍ ရေပေါ်တွင်လက်ကို ဆန့်တန်းစေသည်။ ‘မောရှေ’ ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်လိုက်သောအခါတွင်ပင်လယ်ရေများသည်ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားသဖြင့် အီဂျစ်စစ်တပ်တစ်ခုလုံး ရေထဲသို့နစ်မြုပ်သွားကြလေသည်။

ဣသရေလလူမျိုးများသည် အီဂျစ်လူမျိုးများသေဆုံးသွားကြသည်ကို တွေ့ရသောအခါတွင် သူတို့သည် ဘုရားရှင်အား ယုံကြည်သွားကြပြီး ‘မောရှေ’ မှာ ဘုရားရှင်၏ရှေ့ဖြစ်ဟောသူပရောဖတ်ပညာရှိတစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ယုံကြည်သွားကြလေသည်။

ဘုရားရှင်သည် ဣသရေလလူမျိုးတို့အားသေဘေးမှကယ်တင်တော်မူသည့်အပြင်ကျွန်ဘဝမှပါကယ်တင်ပေးခဲ့သောကြောင့်သူတို့သည်အလွန်ဝမ်းသာပျော်ရွှင်နေကြလေသည်။ ယခုအခါတွင် သူတို့သည် ဘုရားရှင်အားလွတ်လပ်စွာယုံကြည်ကိုးကွယ်ကြလေသည်။သူတို့သည်အီဂျစ်စစ်တပ်မှကယ်တင်ခဲ့သောဘုရားရှင်အားချီးမွမ်းဂုဏ်ပြုသောသီချင်းများးသီဆို၍ အောင်ပွဲခံနေကြလေသည်။

ဘုရားရှင်က ဣသရေလလူမျိုးများသည် အီဂျစ်များအားအနိုင်ယူခဲ့ပြီး ကျွန်ဘဝမှလွတ်မြောက်စေခဲ့ သော ဂုဏ်ပြုခြင်းအထိမ်းအမှတ်အနေဖြင့်ဤကဲ့သို့သော ပွဲတော်တစ်ခုနှစ်စဉ်ကျင်းပကြရန်မိန့် မှာခဲ့လေသည်။ဤပွဲတော်အားပသခါ ပွဲတော်ဟုခေါ်၍ ပွဲတော်ကျင်းပရာတွင် ကျန်းမာသောသိုးတစ်ကောင်အား သတ်ပြီးမီးဖြင့်ကင်ကာ တဆေးမဲ့သောပေါင်မုန့်ဖြင့် စားသုံးခြင်းပြုလုပ်ရသည်။

ထွက်မြောက်ရာ ကျမ်း၁၂: ၃၃-၁၅: ၂၁