၃၁။ကိုယ်တော်‌ယေရှု ရေပေါ်တွင်လမ်းလျှောက်တော်မူခြင်း

ကိုယ်တော်ယေရှုသည် လူအုပ်ကြီးကို ကျွေးမွေးတော်မူပြီးနောက် သူ၏တပည့်တော်များအား လှေတစ်စီးပေါ်သို့ တက်ရန်မိန့်တော်မူလေသည်။ ကိုယ်တော်ယေရှုသည် သူ၏တပည့်တော်တို့အား ရေအိုင်တစ်ဖက်သို့ ရွက်လွှင့်စေတော်မူလေသည်။ ထိုအခါ သူ၏တပည့်များ ထွက်ခွာသွားကြသဖြင့် ကျန်သောသူများအား မိမိတို့၏အိမ်သို့ ပြန်စေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်ယေရှုသည် တောင်ပေါ်သို့သွား၍ ညဉ့်နက်သည်အထိ တစ်ပါးတည်းဆုတောင်းတော်မူလေသည်။

တပည့်တော်များသည် လှေလှော်ခတ်နေချိန်တွင်လေပြင်းမုန်တိုင်းတိုက်ခိုက်လေ၏။ ညဉ့်နက်ချိန်သို့ ရောက်သောအခါတွင် သူတို့သည် ရေအိုင်၏အလယ်သို့သာ ရောက်ကြသေးလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် ကိုယ်တော်ယေရှုသည် ဘုရားရှင်အား ဆု တောင်းခြင်းပြီးစီး၍သူ၏တပည့်တော်များနှင့် တွေ့ဆုံရန် ပြန်လည်ကြွတော်မူလေသည်။ ကိုယ်တော်ယေရှုသည် သူ၏တပည့်များရှိရာ လှေဘက်သို့ရေပေါ်တွင်လမ်းလျှောက် ၍ကြွမြန်းတော်မူလေသည်။

သူ၏တပည့်များသည် ကိုယ်တော်ယေရှုအား တွေ့မြင်ရသောအခါတွင် တစ္ဆေဟုအထင်မှားကာအလွန်ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားကြလေသည်။ ကိုယ်တော်ယေရှုသည် ထိုသူတို့ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေသည်ကိုသိ၍ “မကြောက်ကြပါနှင့်၊ငါကိုယ်တော်ပါ” ဟု မိန့်တော်မူလိုက်ပါသည်။

ထို့နောက်ပေတရုသည် ကိုယ်တော်ယေရှုအား “သင်သည် ကိုယ်တော်ယေရှုအမှန်ဖြစ်လျှင်ကျွန်ုပ်အား ရေပေါ်တွင်လမ်းလျှောက်၍ ကိုယ်တော့်ထံသို့ လာနိုင်စေရန် အမိန့်ပေးတော်မူပါ” ဟူ၍ လျှောက်ထားလေသည်။ ထိုအခါ ကိုယ်တော်ယေရှုက “လာခဲ့”ဟု မိန့်တော်မူလေသည်။

ထိုအခါ ပေတရုသည် လှေပေါ်မှဆင်းကာရေမျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်၍ ကိုယ်တော်ယေရှုထံသို့ သွားလေသည်။ သို့သော် ရေပေါ်တွင် အနည်းငယ်မျှလျှောက်လှမ်းပြီးနောက် သူသည်ကိုယ်တော်ယေရှုထံမှအကြည့်ကိုလွှဲဖယ်၍ ရေလှိုင်းများအားကြည့်ရှုလိုက်သောအခါတွင်လေ ပြင်းတိုက်ခတ်ခြင်းကို ခံရလေသည်။

ထို့နောက်ပေတရုသည်အလွန်ထိတ်လန့်သွားပြီး ရေနစ်မြုပ်စပြုလေသည်။ သူသည် “အရှင်ဘုရား၊ ကျွန်ုပ်အား ကယ်တော်မူပါ” ဟူ၍ အော်ဟစ်ငိုကြွေးလေသည်။ ချက်ချင်းပင် ကိုယ်တော်ယေရှုသည် ပေတရုအား လှမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက်သူသည် ပေတရုအား “ယုံကြည်မှုအလွန်နည်းပါလား။ ငါသည်သင့်ကိုကယ်ဆယ်တော်မူမည်ဆိုသည်ကိုမယုံဘူးလား”ဟူ၍ မိန့်တော်မူလိုက်လေသည်။

ထို့နောက် ကိုယ်တော်ယေရှုနှင့် ပေတရုတို့သည် လှေပေါ်သို့ရောက်ပြီးနောက် လေပြင်းမုန်တိုင်းသည်လည်း ချက်ချင်းရပ်တန့်သွားပြီး ၊ရေလှိုင်းများလည်း ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ တပည့်တော်များသည် အလွန်အမင်းအံ့ဩသွားကြပြီး ကိုယ်တော်ယေရှု၏ရှေ့မှောက်တွင် ရှိခိုးဦးညွှတ်ကြလေသည်။ သူတို့က “ကိုယ်တော်သည် အမှန်ပင် ဘုရားရှင်၏သားတော် ဖြစ်ပါသည်” ဟူ၍ ပြောဆိုကြလေသည်။

မဿဲ ၁၄:၂၂-၃၃; မာကု ၆:၄၅-၅၂; ယောဟန်၆:၁၆-၂၁