၅။ကတိတော်နှင့်သက်ဆိုင်သောသား

‘အာဗြံ’နှင့်‘စာရဲ’တို့သည် ‘ခါနန်’ကို‌ရောက်၍ဆယ်နှစ်ခန့်ကြာသော်လည်း သူတို့တွင်သားသမီး မထွန်းကားသေးပေ။ ထိုအခါ ‘အာဗြံ’၏ဇနီးဖြစ်သူ ‘စာရဲ’က “ဘုရားရှင်သည် ကျွန်မအားသားသမီးမထွန်းကားစေပါ။ ကျွန်မမှာကလေးမွေးဖွားရန် အတွက်အလွန်အိုမင်းနေပြီဖြစ်သည်။ ဤသူမှာ ကျွန်မ၏အခိုင်းအစေ ဟာဂရုဖြစ်သည်။ ကျွန်မအတွက် ကလေးမွေးပေးရန် သူမအားလက်ထပ်လိုက်ပါ”ဟု ‘‘အာဗြံ’’အား တိုက်တွန်းပြောဆိုခဲ့လေသည်။

ထို့ကြောင့် ‘အာဗြံ’သည် ဟာဂရအားလက်ထပ်လိုက်၏။ ဟာဂရသည်သားလေးတစ်ဦးမွေး၍ ‘အာဗြံ’ကသူ့အား ‘ဣရှမေလ’ဟုအမည်ပေးခဲ့သည်။ သို့သော်’စာရဲ’သည် ‘ဟာဂရ’အား မနာလိုဝန်တိုဖြစ်လာ၏။ ‘ဣရှမေလ’တစ်ဆယ့်သုံးနှစ်သို့ရောက်သောအခါတွင် ဘုရားရှင်သည် ‘အာဗြံ’အား ထပ်မံ၍မိန့်တော်မူလေသည်။

ဘုရားရှင်က “ငါသည် အနန္တတန်ခိုးရှင်ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီး သင်နှင့်ငါပဋိညာဉ်တစ်ခုပြုလုပ်မည်”ဟု မိန့်တော်မူလေသည်။ ထိုအချိန်တွင်’အာဗြံ’သည် မြေကြီးပေါ်သို့ဦးညွှတ်နေခဲ့သည်။ ဘုရားရှင်က “သင်သည် နိုင်ငံပေါင်းများစွာတို့၏ဖခင်ဖြစ်လာလိမ့်မည်။ ငါသည် သင်နှင့်သင်၏မျိုးရိုးစဉ်ဆက်အား ဤ’ခါနာန်’မြေကိုအပိုင်ပေးပြီး ငါသည်သူတို့၏ ထာဝရဘုရားဖြစ်လာလိမ့်မည်။ သင့်မိသားစုထဲတွင်ရှိသော ယောက်ျားလေးတိုင်းအား အရေဖျားဖြတ်မင်္ဂလာပြုလုပ်ပါ”ဟု ‘အာဗြံ’အား မိန့်တော်မူခဲ့လေသည်။

“သင်၏ဇနီးဖြစ်သူ’စာရဲ’သည် သားတစ်ဦးမွေးဖွားလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး သူသည် ကတိတော်နှင့်သက်ဆိုင်သောသားဖြစ်လိမ့်မည်။ ထိုသူအား ‘ဣဇာက်’ဟုအမည်ပေးပါ။ ငါနှင့် ပဋိညာဉ်ပြုလုပ်ပြီးသူသည်အင်အားကြီးသောလူမျိုး ကြီးတစ်ခု ဖြစ်လာလိမ့်မည်။ ငါသည် ‘ဣရှမေလ’ကိုလည်း ကြီးမားသောလူမျိုးစုတစ်ခု ပြုလုပ်ပေးမည်။ သို့သော်ငါသည် ‘ဣဇာက်’နှင့်သာ ကတိစကားပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။” ထို့နောက်ဘုရားရှင်သည် ‘အာဗြံ’၏အမည်အား ‘အာဗြဟံ’ဟု ပြောင်းပေးလိုက်သည်။ အဓိပ္ပါယ်မှာ လူမျိုးများစွာတို့၏ ဖခင်ဖြစ်သည်။ ထို့နောက်ဘုရားရှင်က ‘စာရဲ’၏အမည်အား ‘မင်းသမီး’ဟူသော အဓိပ္ပါယ်ရသည့် ‘စာရာ’ဟုပြောင်းလိုက်လေသည်။

ထိုနေ့တွင် အာဗြံဟံသည် သူ၏အိမ်ထောင်စုရှိ ယောကျ်ားလေး အားလုံးအား အရေဖျားဖြတ်မင်္ဂလာ ပြုလုပ်လိုက်လေသည်။ တစ်နှစ်ခန့်ကြာသော် အာဗြံဟံက အသက်တစ်ရာနှင့် စာရာ၏အသက်ကိုးဆယ်တွင် စာရာသည် သားတစ်ဦးရခဲ့လေသည်။ ထိုသားအား ဘုရားရှင်ပြောကြားခဲ့သည့်အတိုင်း ဣဇက်ဟု အမည်ပေးလေသည်။

‘ဣဇာက်’သည်လူငယ်အရွယ်သို့ရောက်လာသောအခါတွင် ဘုရားရှင်သည် ‘အာဗြဟံ’၏ယုံကြည်မှုအား စမ်းသပ်သည့်အနေဖြင့် “သင်၏တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်သည့် ‘ဣဇာက်’အားခေါ်ယူ၍ ငါ့အတွက် ပူဇော်ပါ”ဟု ပြောကြားလိုက်သည်။ ‘အာဗြဟံ’သည် ဘုရားရှင်အမိန့်တော်အား ထပ်မံနာခံခဲ့ပြီး သူ၏သားအား ပူဇော်ရန် ပြင်ဆင်လေသည်။

‘အာဗြဟံ’နှင့် ‘ဣဇာက်’တို့သည် ပူဇော်မည့်နေရာသို့လမ်းလျှောက်လာစဉ် ‘ဣဇာက်’က “’ဖခင်၊ ကျွန်ုပ်တို့ပူဇော်ရန်အတွက်ထင်းရှိနေပြီ။ သို့သော် သိုးကားအဘယ်မှာနည်း”ဟု မေးမြန်းသော် ‘အာဗြဟံ’က “ယဇ်ပူဇော်ရန်သိုးကို ဘုရားရှင်ပြင်ဆင်ပေးပါလိမ့်မည်၊ငါ့သား”ဟု ပြန်လည်ဖြေကြားလေသည်။

ပူဇော်သောနေရာသို့ရောက်သောအခါတွင် ‘အာဗြဟံ’သည် သူ၏သား’ဣဇာက်’အား ကြိုးနှင့် ချည်နှောင်၍ ပူဇော်သည့်နေရာပေါ်သို့လှဲချလိုက်လေသည်။ သူ၏သားအား သတ်မည့်အချိန်တွင် ဘုရားရှင်က“ရပ်လိုက်ပါ၊ သူငယ်အားနာကျင်အောင် မပြုလုပ်ပါနှင့်၊ ငါပေးထားသည့်သင်၏တစ်ဦးတည်းသောသားကိုပင် စွန့်လွှတ်နိုင်လောက်အောင် ငါ့အားကြောက်ရွံ့ ရိုသေကြောင်းကို ယခုပင်ငါသိလိုက်ရပြီ။”ဟုမိန့်တော်မူလေသည်။

အနီးအနားတစ်ဝိုက်ရှိ ခြုံထဲ၌ငြိနေသော သိုးထီးတစ်ကောင်အား ‘အာဗြဟံ’တွေ့လေသည်။ ဘုရားရှင်က ‘ဣဇာက်’အစားယဇ်ပူဇော်နိုင်ရန် ကူညီပြင်ဆင်ပေးထားတော်မူသဖြင့် ‘အာဗြဟံ’သည် သိုးထီးအား ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ပူဇော်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက်ဘုရားရှင်သည် ‘အာဗြဟံ’အား “သင်သည်သင်၏တစ်ဦးတည်းသောသားအပါအဝင် အရာအားလုံးကို ငါ့အားပေးအပ်ရန်ဝန်မလေးပေ။ ထို့ကြောင့်ငါသည် သင့်အားကောင်းချီးပေးမည်ဟု ကတိတော်ပေးထားခဲ့သည့်အတိုင်းသင်၏နောင်လာနောက်သားမျိုးဆက်များသည် ကောင်းကင်ယံမှကြယ်များထက် ပွားများလာလိမ့်မည်။သင်သည်ငါ၏စကားကို နာခံခဲ့သည့်အတွက်ကြောင့် ကမ္ဘာပေါ်တွင်ရှိသော မိသားစုအားလုံးကို သင်၏မိသားစုမှတစ်ဆင့် ကောင်းချီးပေးတော်မူမည်”ဟု မိန့်တော်မူခဲ့‌လေသည်။

ကမ္ဘာဦးကျမ်း ၁၆-၂၂