၄၇၊ဖိလိပ္ပိမြို့တွင်းရှိ ပေါလုနှင့်သိလ

ရှောလုသည် ရောမအင်ပါယာအတွင်း ခရီးလှည့်လည်စဉ်တစ်လျှောက်လုံးတွင် 'ပေါလု'ဟူသော ရောမအမည်ကို စတင်သုံးစွဲခဲ့သည်။ တစ်နေ့သောအခါတွင် ပေါလုနှင့် သူ၏ သူငယ် ချင်းဖြစ်သူ 'သိလ'တို့သည် ကိုယ်တော်ယေရှုအကြောင်း သတင်း ကောင်းကို ဖိလိပ္ပိမြို့ထဲသို့ဝင်၍ ပြောကြားရန်အတွက်သွား ရောက်ကြပါသည်။ သူတို့သည် မြို့အပြင်ဘက်မြစ်အနီးရှိ လူအများ စုရုံး၍ ဘုရားဝတ်ပြုဆုတောင်းနေကြသောနေရာရှိ'လုဒိ'ဟုခေါ်သော ကုန်သည်အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် သွားရောက်တွေ့ဆုံခဲ့ပါသည်။ သူမသည် ဘုရားရှင်အား အလွန်ကြည်ညိုကိုးကွယ်သူဖြစ်ပါသည်။

ဘုရားရှင်သည် 'လုဒိ'အား ကိုယ်တော်ယေရှုအကြောင်းသတင်း စကားများကို ယုံကြည်လက်ခံနိုင်ရန် ပြုလုပ်ပေးထားပါသည်။ 'ပေါလု'နှင့်'သိလ'သည် သူမနှင့်သူမ၏မိသားစုများအား ရေနှစ် မင်္ဂလာ ပြုလုပ်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏အိမ်တွင် နေထိုင်ရန်ဖိတ်ခေါ်သဖြင့် သူမ၏အိမ်တွင်နေထိုင်ခဲ့ကြပါသည်။

'ပေါလု'နှင့်'သိလ'တို့သည် ဣသရေလ လူမျိုးများ ဘုရားဝတ်ပြုဆုတောင်းသောနေရာတွင် မကြာခဏလူအများနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ကြပါသည်။ သူတို့သည် နေ့စဉ်ထိုနေရာသို့လမ်းလျှောက်သွားတိုင်း မကောင်းဆိုးဝါးပူးကပ်နေသူ အစေခံအမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် သူတို့နောက်သို့အမြဲလိုက်ပါလာပါသည်။ ထိုအမျိုးသမီးသည် မကောင်းဆိုးဝါး၏အစွမ်းဖြင့် လူတို့၏အနာဂတ်ရှေ့ဖြစ်များ ဟောပြောပေးပြီး သူ၏သခင်အတွက် ငွေကြေးမြောက်များစွာရှာဖွေပေးပါသည်။

ထို အစေခံမိန်းခလေးက “ဒီလူတွေဟာ အမြင့်မြတ်ဆုံးဘုရား ရှင်ရဲ့ ကျေးကျွန်များဖြစ်ပါတယ်။ သင်တို့ကယ်တင်ခြင်းခံရမယ့်နည်းလမ်းကို သူတို့ကပြောပြနေခြင်းဖြစ်ပါတယ်” ဟူ၍ သူတို့လမ်းလျှောက်လာသောအချိန်တွင် မကြာခဏစူးစူးဝါးဝါးအော်ဟစ် ပြောဆိုနေသဖြင့် ပေါလုမှာစိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်လာလေသည်။

နောက်ဆုံးတစ်နေ့တွင် ထိုအစေခံမိန်းခလေး စူးစူးဝါးဝါးအော် ဟစ်သောအချိန်၌ 'ပေါလု'သည် သူမဘက်သို့လှည့်ပြီး “ကိုယ် တော်ယေရှုရဲ့ နာမတော်နဲ့သူမခန္ဓာ ကိုယ်ထဲကထွက်လာပါ"ဟူ၍ မကောင်းဆိုးဝါးအား အမိန့်ပေးလိုက်သဖြင့် ထိုမကောင်းဆိုးဝါးသည် အစေခံမိန်းခလေးထံမှ ထွက်ခွာသွားလေသည်။

အစေခံမိန်းခလေးသည် ထိုမကောင်းဆိုးဝါးမရှိတော့သည့်အခါအနာဂတ်များကို ကြိုတင်သိမြင်နိုင်ခြင်း မရှိတော့သည်ကို သူတို့နားလည်သဘောပေါက်သွားကြသဖြင့် သူမအား ပိုင်ဆိုင်သောသခင်က အလွန်ဒေါသထွက်လေသည်။သူမသည် လူများအားသူတို့ဘာဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုသည့် အနာဂတ်အား ပြောကြားနိုင်ခြင်းမရှိ တော့သဖြင့် သူ၏သခင်အားငွေကြေးရှာဖွေပေးနိုင်ခြင်း မရှိတော့သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ထိုအစေခံမလေး၏ပိုင်ရှင်သည် ပေါလုနှင့်သိလတို့ကို ရောမအာဏာပိုင်များထံသို့ ခေါ်သွားပြီး ရိုက်နှက်ကာထောင်ထဲသို့ထည့်လိုက်ကြပါသည်။

သူတို့သည် 'ပေါလု'နှင့်သိလအား လုံခြုံရေးအများဆုံးရှိသော အချုပ်ထောင်ဖက်ခြမ်းတွင် ထားကြပြီး ၎င်းတို့၏ခြေထောက်များအား သစ်သားထိပ်တုံးကြီးနှင့်ပင် ချုပ်နှောင်ထားပါသည်။ သို့သော်လည်း ညလယ်ပိုင်းအချိန်တွင် 'ပေါလု'နှင့်'သိလ'တို့သည် ဘုရားရှင်အား သီချင်းများဖြင့် ချီးမွမ်းပူဇော်ကြလေသည်။

ရုတ်တရက်တွင် ပြင်းထန်သောမြေငလျင်တစ်ခုဖြစ်ပေါ်လာပြီး ထောင်တံခါးများအားလုံး ပွင့်ထွက်သွား၍ ထောင်သားများတွင် ချည်နှောင်ထားသောသံကြိုးများလည်း ပြုတ်ထွက်သွားလေသည်။

ထို့နောက် ထောင်မှူးအိပ်ယာနိုးသွားချိန်တွင် ထောင်တံခါးများပွင့်နေသည်ကိုတွေ့ခဲ့ပြီး ထောင်သားများအားလုံး ထွက်ပြေးလွတ် မြောက်သွားပြီဟု ထင်မှတ်သွားလေသည်။ ထောင်သားများ လွတ်မြောက်သွားခြင်းကြောင့် သူအား ရောမအာဏာပိုင်များက ကွက်မျက်ကြလိမ့်မည်ဟုထင်သဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ သတ်သေရန် ပြုလုပ်ခြင်းအား 'ပေါလု'က တွေ့မြင်လိုက်ပြီး “ရပ်လိုက်ပါ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုနာကျင်အောင် မလုပ်ပါနဲ့။ ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးဒီနေရာမှာရှိနေပါတယ်” ဟူ၍အော်ဟစ်ပြောကြားလိုက်လေသည်။

ထိုထောင်မှူးသည် တုန်ရီလျက်'ပေါလု'နှင့်'သိလ'ထံသို့လာကာ “ကျွန်ုပ်ကယ်တင်ခြင်းခံရရန် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ” ဟူ၍မေးမြန်းလိုက်သောအခါ 'ပေါလု'က “အရှင်သခင်ဖြစ်သောကိုယ်တော်ယေရှုအား ယုံကြည်လိုက်ပါ။ သင်နဲ့သင့်မိသားစု ကယ်တင်ခြင်းခံရပါလိမ့်မယ်” ဟူ၍ပြန်လည်ဖြေကြား လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ထောင်မှူးသည် 'ပေါလု'နှင့်'သိလ'အား သူ၏အိမ်သို့ခေါ်ဆောင်သွားပြီး သူတို့၏ဒဏ်ရာများကို ဆေးကြောပေးလေသည်။ ပေါလုသည် ကိုယ်တော်ယေရှု၏ သတင်းကောင်းများကို သူ၏အိမ်တွင်ရှိသောလူတိုင်းအား ဟောပြောလေသည်။

ပေါလုနှင့်သိလတို့သည်ကိုယ်တော်ယေရှုအား ယုံကြည်ကြသော ထောင်မှူးနှင့်သူ၏မိသားစုအား ရေနှစ်မင်္ဂလာပြုပေး လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ထောင်မှူးသည် 'ပေါလု'နှင့်'သိလ'အား အစား အသောက်များကျွေးမွေးပြီး အတူဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင်သွားကြလေသည်။

နောက်နေ့တွင် မြို့၏ခေါင်းဆောင်များက 'ပေါလု'နှင့်'သိလ'အား ထောင်မှလွတ်မြောက်စေပြီး ဖိလိပ္ပိမှထွက်ခွာစေသည်။'ပေါလု' နှင့်'သိလ'သည်'လုဒိ'နှင့်အခြားသူငယ်ချင်းများအား သွားရောက် နှုတ်ဆက်ကာ မြို့မှထွက်ခွာလာကြပါသည်။ ကိုယ်တော်ယေရှု၏ သတင်းကောင်းသည်လည်း ဆက်လက်ပြန့်ပွားပြီး ကိုယ်တော်ယေရှုအား ယုံကြည်သူအသင်းတော်များ ပွားများလာခဲ့ ပါသည်။

ပေါလုနှင့်ယုံကြည်သူခေါင်းဆောင်များသည် မြို့များစွာကို ဆက် လက်၍ခရီးနှင်ခဲ့ပါသည်။ သူတို့သည် လူတိုင်းကို ကိုယ်တော်ယေရှု၏ကောင်းသတင်းများအား မျှဝေပြီးသင်ကြားပြသခဲ့ကြပါသည်။ သူတို့သည် ဘုရားကျောင်းများတွင်ရှိသော ယုံကြည်သူများကို ဆက်လက်သင်ကြားပေးရန် အားပေးတိုက်တွန်းနှိုး ဆော်ခဲ့ကြသဖြင့် အချို့သောစာများသည် သမ္မာကျမ်းစာ၏ စာအုပ် စာစောင်များဖြစ်လာကြသည်။

တမန်တော်ကျမ်း ၁၆:၁၁_၄၀